Ἡ ἁγία ταπείνωση εἶναι ἡ τέλεια ἐμπιστοσύνη στόν Θεό (Β')

      Ὁ ταπεινός ἔχει συνείδηση τῆς ἐσωτερικῆς του καταστάσεως... Γνωρίζει ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός καί θλίβεται γι' αὐτό, ἀλλά δέν ἀπελπίζεται, δέν ἐξουθενώνει τόν ἑαυτό του. 

Ὁ ἔχων τήν ἁγία ταπείνωση δέν μιλάει καθόλου, δηλαδή δέν ἀντιδρᾶ. Δέχεται νά τόν παρατηροῦν, νά τόν ἐλέγχουν οἱ ἄλλοι, χωρίς νά ἐξοργίζεται καί νά δικαιολογεῖται. Δέν χάνει τήν ἰσορροπία του. 

Τό ἀντίθετο συμβαίνει μέ τόν ἐγωιστή, τόν ἔχοντα αἰσθήματα κατωτερότητος. Στήν ἀρχή μοιάζει μέ τόν ταπεινό. Λίγο ὅμως ἄν τόν πειράξει κανείς, ἀμέσως χάνει τήν εἰρήνη του, ἐκνευρίζεται, ταράζεται. 

         Ὁ ταπεινός πιστεύει ὅτι ὅλα ἐξαρτῶνται ἀπ' τόν Χριστό κι ὅτι ὁ Χριστός τοῦ δίνει τήν χάρι Του κι ἔτσι προχωρεῖ. Ὅποιος ἔχει τήν ἁγία ταπείνωση, ζεῖ ἀπό τώρα στήν ἐπίγεια ἄκτιστη Ἐκκλησία. Ἔχει πάντα τή χαρά τοῦ Χριστοῦ, καί στά δυσάρεστα. Τό βλέπουμε αὐτό στή ζωή τῶν ἁγίων.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τί ἦταν; Ἄνθρωπος σάν κι ἐμᾶς. Ἀλλά τί ἔγινε; Ἔγινε ὄργανο τοῦ Θεοῦ. Σκεῦος ἐκλογῆς. Τά λόγια του τό μαρτυροῦν: «Ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοί Χριστός· ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος». Φλεγόταν ἀπ' τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ταπείνωση τόν ἀνέβασε ἐκεῖ. Νά καίγεσαι γιά τόν Θεό. Αὐτό εἶναι τό πᾶν! (...συνεχίζεται)  

Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης 

Πηγή: Βίος καί λόγοι Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, σελ. 313-314 (ἀπόσπασμα).

Ἡ ἁγία ταπείνωση εἶναι ἡ τέλεια ἐμπιστοσύνη στόν Θεό (Α')

Ἡ τέλεια ἐμπιστοσύνη στά χέρια τοῦ Θεοῦ - αὐτή εἶναι ἡ ἁγία ταπείνωση. 

Ἡ τέλεια ὑπακοή στόν Θεό χωρίς ἀντίρρηση, χωρίς ἀντίδραση, ἔστω κι ἄν ὁρισμένα πράγματα φαίνονται δύσκολα καί παράλογα. 

Τό ἄφημα στά χέρια του Θεοῦ. Αὐτό πού λέμε στήν Θεία Λειτουργία τά λέει ὅλα: «... καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα». 

Τό ἴδιο καί ἡ εὐχή πού λέγεται μυστικά ἀπ' τόν ἱερέα· «Σοὶ παρακατιθέμεθα τὴν ζωὴν ἡμῶν ἅπασαν καὶ τὴν ἐλπίδα, Δέσποτα φιλάνθρωπε, καὶ παρακαλοῦμέν Σε καὶ δεόμεθα καὶ ἱκετεύομεν». 

Σ' Ἐσένα, Κύριε, τ' ἀφήνουμε ὅλα. Αὐτή εἶναι ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Αὐτή εἶναι ἡ ἁγία ταπείνωση. Αὐτή μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο. Τόν καθιστᾶ θεάνθρωπο...

Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης 

Πηγή: Βίος καί λόγοι Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου, σελ. 313 (ἀπόσπασμα).

Τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτη

      Τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τοῦ γέροντος Πορφυρίου σὲ ὅλη του τὴν ζωὴ ἦσαν 

ἡ ἄκρα ταπείνωσις του, 

ἡ τέλεια ἀγάπη του στὸν Χριστὸ καὶ τὸ συνάνθρωπο, 

ἡ αἴσθησις του ὅτι ἀνήκει στήν ἐκκλησία, μὲ μιὰ ἀπόλυτη ὑπακοὴ σ' αὐτὴν ἐν Χριστῷ καὶ μὲ μιὰ ἀπόλυτη ἑνότητα μὲ ὅλους καὶ 

ἡ βίωσις τῆς ἀθανασίας καὶ τῆς ἐλευθερίας ἀπὸ τὸν φόβο καὶ τὴν κόλαση ἀπὸ αὐτὴ ἐδῶ τὴ ζωή. 

Σ'  αὐτὰ πρέπει νὰ προστεθοῦν 

ἡ ἀπόλυτη ὑπακοὴ του, 

ἡ ἀγόγγυστη ὑπομονή του στοὺς ἀφόρητους πόνους,

ἡ σοφὴ διάκρισή του, ἡ ἀσύλληπτη διόρασή του,

ἡ ἀπέραντη φιλομάθειά του, 

ἡ ἐκπληκτικὴ εὐρήτητα τῶν γνώσεών του, ποὺ ἦτο καρπὸς τῆς Χάριτος καὶ δῶρον Θεοῦ καὶ ὄχι ἀποτέλεσμα σπουδῆς, 

ἡ ἀνεξάντλητη φιλοπονία καὶ ἐργατικότητά του, 

ἡ ἀδιάλειπτη ταπεινὴ καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ ἀποτελεσματικὴ προσευχή του, 

τὸ ἀκραιφνῶς ὀρθόδοξο, ἀλλὰ ὄχι φανατικὸ φρόνημα του, 

οἱ ἐπιτυχεῖς συμβουλές του, 

ἡ πολυμέρεια τῶν διδαχῶν του, 

ἡ βαθύτατη εὐλάβειά του, 

τὸ ἱεροπρεπέστατο τῶν ἀκολουθιῶν ποὺ τελοῦσε, 

καὶ ἡ μεγάλη φροντίδα του νὰ κρατηθεῖ μυστικὴ ἡ ἐκτεταμένη προσφορά του.

Γ.Π.Α.

Πηγή: Θαυμαστά γεγονότα καί συμβουλές τοῦ Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 22