Μὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους εἴμαστε
κατά σάρκα ἀδέλφια.
Ὅλοι εἴμαστε ἀδέλφια καὶ
ὅλοι δούλοι τοῦ Θεοῦ καὶ
οἱ πιστοὶ εἴμαστε ἐπιπλέον
κατὰ Χάριν παιδιὰ τοῦ Θεοῦ,
ἐξαγορασμένοι μὲ τὸ θεϊκὸ Αἷμα
τοῦ Χριστοῦ μας.
Στὴν πνευματικὴ ζωὴ
κατὰ σάρκα συγγενεύουμε
ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ καὶ
κατὰ πνεῦμα ἀπὸ τὸν Χριστό.
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
Πηγή: isychastis7.webnode.gr
Ὁ ἰατρὸς ποὺ εἶναι καλὸς Χριστιανός,
παράλληλα μὲ τὴν ἐπιστήμη του,
βοηθάει τοὺς ἀρρώστους μὲ τὴν καλοσύνη
καὶ μὲ τὴν πίστη του,
γιατὶ τοὺς ἐνθαρρύνει
νὰ ἀντιμετωπίσουν
τὴν ἀρρώστιά τους μὲ πίστη.
Σὲ μιὰ σοβαρὴ ἀρρώστια
μπορεῖ νὰ πεῖ στὸν ἄρρωστο:
«Μέχρι ἐδῶ ἔχει προχωρήσει ἡ ἐπιστήμη.
Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ὅμως ὑπάρχει καὶ
ὁ Θεὸς ποὺ κάνει θαύματα...»
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
Πηγή: isychastis7.webnode.gr
Ἡ ἐγκράτεια,
ὁ ἀλληλοσεβασμός καὶ
ἡ προσευχὴ τῶν γονέων,
ἀποθησαυρίζονται στὰ παιδιὰ
καὶ ἐπιστρέφουν
ὡς χαρὰ καὶ εὐλογία
στοὺς γονεῖς.
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
Καὶ ἡ ψαλμωδία προσευχὴ εἶναι
καὶ δίνει στὴν καρδιὰ μιὰ ἀπαλάδα,
τὴν γλυκαίνει καὶ τὴν θερμαίνει
μὲ τὶς πνευματικές της θερμίδες.
Εἰρηνεύει τὴν ψυχή,
ἀφοῦ καὶ τὰ ἄγρια θηρία τὰ ἡμερεύει,
πόσο μάλλον τὸν ἄνθρωπο!
Βλέπεις, τὸ λιοντάρι, ὁ λύκος,
ὅταν ἀκούσουν ψαλμωδία
κάθονται ἥσυχα σὰν ἀρνάκια
καὶ ἀκούνε ἥρεμα.
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
Τὸ νὰ κρατήσει
ἡ γυναίκα τὸ ὅνομά της, τὸ πατρικό,
αὐτὸ εἶναι ἡ ἀρχὴ τοῦ ξηλώματος
τῆς Χριστιανικῆς οἰκογένειας καὶ
ἡ ἀρχὴ τῆς ἀποστασίας.
Φεύγει ἡ ἀρχὴ ποὺ ἔθεσε ὁ Θεὸς
στὴν οἰκογένεια καὶ
ἀρχίζει τὸ μπέρδεμα.
Τὸ ἕνα παιδὶ παίρνει τὸ ὅνομα τῆς μάνας,
τὸ ἄλλο τοῦ πατέρα καὶ δὲν συμμαζεύεται...
Ὅσιος Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης
Ἡ γυναίκα εἶναι ἡ ἀρχόντισσα τοῦ σπιτιοῦ, ἀλλὰ καὶ ἡ μεγάλη ὑπηρέτρια. Ὁ ἄνδρας εἶναι ὁ κυβερνήτης τοῦ σπιτιοῦ, ἀλλὰ καὶ ὁ χαμάλης.
Γιὰ νὰ ζήσουν τὰ ἀνδρόγυνα ἁρμονικά (καὶ νὰ ἔχουν ὁμόνοια), χρειάζεται νὰ βάλουν ἐξαρχῆς ὡς θεμέλιο τῆς ζωῆς τους τὴν ἀγάπη, τὴν ἀκριβὴ ἀγάπη, ποὺ βρίσκεται μέσα στὴν πνευματικὴ ἀρχοντιά, στὴν θυσία, καὶ ὅχι τὴν ψεύτικη, τὴν κοσμική, τὴν σαρκική.
Ἂν ὑπάρχει ἀγάπη, θυσία, πάντα ἔρχεται ὁ ἕνας στὴν θέση τοῦ ἄλλου, τὸν καταλαβαίνει, τὸν πονάει.
Καὶ ὅταν παίρνει κανεὶς τὸν πλησίον του στὴν πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος τὸν γεμίζει καὶ πάλι μὲ τὴν ἀνέκφραστη ἀγαλλίαση Του.
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
Πηγή: isychastis7.webnode.gr
"Τὸ κελλὶ τοῦ Χατζηεφεντῆ μάζευε ὅλο τὸν πόνο τῶν πονεμένων ἀνθρώπων... Ἀπ’ ὅλα αὐτὰ τὰ θαύματα ποὺ ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωποι νὰ κάνει ὁ πατὴρ Ἀρσένιος μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ἑπόμενο ἦταν καὶ νὰ τὸν εὐλαβοῦνται σὰν ἅγιο, ὅπως καὶ ἦταν...
Ἡ μόνη λύση ἦταν νὰ κάνει κάπου κάπου καὶ τὸν «διὰ Χριστὸν σαλόν», καὶ νὰ παρουσιάζεται ἀντίθετος ἀπὸ ὅ,τι ἦταν, μὲ προσποιητὲς ἰδιοτροπίες, ὅπως καὶ ἔκανε.
Γιὰ νὰ μὴν τὸν λένε πράο, ἔκανε τὸν θυμώδη. Γιὰ νὰ μὴ τὸν λένε νηστευτή, ἔκανε τὸν γαστρίμαργο, ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα παρόμοια...
Πολλὲς φορὲς ποὺ ἔβλεπε τοὺς ἀνθρώπους νὰ τὸν θαυμάζουν μετὰ ἀπὸ κάθε θαῦμα ποὺ ἔκανε, ἔλεγε ἀπότομα: «Ἔ, τί νομίζετε, ὅτι εἶμαι ἅγιος; Κι ἐγὼ ἕνας ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος εἶμαι καὶ χειρότερος ἀπὸ ἐσᾶς. Δὲν μὲ βλέπετε καὶ πού θυμώνω; Ἐὰν βλέπετε νὰ γίνονται θαύματα, αὐτὰ τὰ κάνει ὁ Χριστός. Ἐγὼ μόνο τὰ χέρια μου ὑψώνω καὶ Τὸν παρακαλῶ».
Πολλοί, ποὺ ἔτυχε νὰ δοῦν τὸν πατέρα Ἀρσένιο νὰ ὑψώνει τὰ χέρια του καὶ νὰ παρακαλεῖ τὸν Θεὸ καὶ νὰ φωνάζει προσευχόμενος «Θεέ μου!», ἔλεγαν: «Λὲς καὶ ξεκοβόταν ἡ καρδιά του ἐκείνη τὴν ὥρα καὶ θαρρεῖς ἔπιανε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὰ πόδια καὶ δὲν Τὸν ἄφηνε, ἐὰν δὲν τοῦ ἔκανε τὸ αἴτημά του»."
Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης
Πηγή: ἐδῶ
