Ἀληθινὴ προσευχὴ - Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης

Τὰ γνωρίσματα τῆς ἀληθινῆς προσευχῆς εἶναι: ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, ἄδολος καρδιὰ καὶ ἁπλότης.  

Πρέπει ἡ προσευχή μας νὰ γίνεται «ἐν πνεύματι», γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι πνεῦμα καὶ ὄχι σάρκα. Πρέπει ἡ προσευχή μας νὰ γίνεται «ἐν ἀληθείᾳ», γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι ἀλήθεια. 

Τὰ ἴδια ἰσχύουν καὶ γιὰ τὴν προσευχὴ ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς Ἁγίους. Δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἐπικαλῆσαι μὲ τὰ χείλη, ἀλλὰ μὲς ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς. Τότε θὰ σὲ εἰσακούσουν.  

Μὴν ξεχνᾶς ὅτι ἡ Γραφὴ βεβαιώνει πὼς σάρκα καὶ αἶμα δὲν θὰ κληρονομήσουν τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὸ καθαρὸ πνεῦμα ποὺ διακατέχεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ (Α' Κορ. ιε' 50).

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης 

Μετάφρασις Βασ. Μουστάκη

Πηγή: Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, «Παπαδημητρίου»σελ. 42. 

Γίνε φιλόψυχος - Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης

Τί σὲ ἐμποδίζει ἀπὸ τὸ νὰ ἐφαρμόζης τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ; Ἡ σάρκα καὶ ὁ κόσμος. Δηλαδή, τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ οἱ ὑλικὲς ἀπολαύσεις, ποὺ κάνουν τὸν ἄνθρωπο ἀδιάφορο ἀπέναντι τῆς θρησκείας. Κυττᾶς τότε πῶς νὰ ἀρέσης στὸν κόσμο καὶ ὄχι στὸν Θεό. 

Ζῆς γιὰ τὸ τί θὰ φορέσης, τί θὰ φᾶς, τί θὰ ποῦν οἱ ἄνθρωποι γιὰ σένα. Λοιπόν, ἀποσπάσου ἀπὸ τὴν ἕλξι τῶν γηΐνων ἀγαθῶν. Ἀγωνίσου ἐναντίον τῶν κοσμικῶν θελγήτρων, ποὺ σὲ ἐμποδίζουν ἀπὸ τὸ νὰ βαδίζης σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἀγάπησε τὸν Θεὸ μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου καὶ ἐργάσου μὲ ὅλη σου τὴ δύναμι γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς σου. 

Γίνε φιλόψυχος. Θυμήσου ὅτι ὁ κόσμος, μὲ ὅλες του τὶς ὀμορφιές, εἶναι πρόσκαιρος. Ἀπὸ τὸ μηδὲν προῆλθε καὶ στὸ μηδὲν θὰ καταλήξη. Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ θὰ παρέλθουν. Ἀλλὰ ἡ ἀνθρώπινη ψυχή, ἡ πνοὴ τοῦ Θεοῦ, ἡ εἰκὼν τοῦ ἀθανάτου Βασιλέως, εἶναι καὶ ἡ ἴδια ἀθάνατος. 

Θυμήσου αὐτὲς τὶς ἀλήθειες καὶ ἀπαρνήσου τὰ γήϊνα πράγματα. Ἀντὶ νὰ ἔχεις στραμμένα τὰ βλέμματά σου στὰ φθαρτὰ καὶ κτιστά, ἔχε τα στραμμένα διαρκῶς στὸν Ποιητὴ τῶν ὅλων. Μὴ σὲ παρασύρη τίποτε ἄλλο, τίποτε ἄλλο ἂς μὴν αἰχμαλωτίση τὴν καρδιά σου. 

Ἡ καρδιά μας εἶναι πλασμένη γιὰ νὰ λατρεύη τὸν Θεό.  Αὐτὸς τὴν ἔκτισε. Καὶ Αὐτοῦ εἶναι πνοή. Ἡ προσκόλλησις στὰ ὑλικὰ πράγματα ἤ στή σάρκα εἶναι ὅ,τι θέλει ὁ Πλάνος, ὁ Σατανᾶς. Μὴν πέσης θῦμα τοῦ Ἀπατεῶνος. Πρόσφερε ὁλόκληρο τὴν καρδιὰ σου στὸν Κύριο καὶ Θεό της. Ἀμήν. 

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης 

Μετάφρασις Βασ. Μουστάκη

Πηγή: Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, «Παπαδημητρίου»σελ. 92. 

Κυριακή Δ' Ματθαίου - Πιστεύεις;

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον η' 5-13

5 Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων·  

6 Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος.  

7 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν.  

8 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου.  

9 καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.  

10 ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. 

11 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν,  

12 οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.  

13 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ. 

 Πηγή: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 31

     Ἄχ, νὰ εἴχαμε κ' ἐμεῖς τὴν πίστι αὐτὴ τοῦ ἑκατοντάρχου! «Κύριε,», εἶπε, «φθάνει ἕνας λόγος σου γιὰ νὰ κάνῃ καλὰ τὸ δοῦλο μου». Γιατὶ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι σὰν τοὺς λόγους τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν μὲ τὸν λόγο τους νὰ κάνουν ὅ,τι ἔκανε ὁ Χριστός. Εἶνε ἀδύνατο.

 Χίλιες διαταγὲς νὰ δώσουν στὴ φωτιά, ἡ φωτιὰ δὲν θὰ σβήσῃ. Χίλιες διαταγὲς νὰ δώσουν στὴν ἀγριεμένη θάλασσα, ἡ θάλασσα δὲν θὰ γαληνέψῃ. Χίλιες διαταγὲς νὰ δώσουν στὴν ἄψυχη ὕλη, ἡ ὕλη δὲν μπορεῖ νὰ ζωντανέψῃ καὶ νὰ βγῇ ἀπὸ αὐτὴν ὄχι ἄνθρωπος, ὄχι ζῷο, ὄχι πουλί, ἀλλ' οὔτε μιὰ πεταλούδα, οὔτε ἕνα μυρμήγκι. Ποιός τὰ ἔκανε ὅλα αὐτά; Ὁ Χριστός. Πῶς; Μὲ τὸ λόγο του καὶ μόνο. «Εἶπε, καὶ ἐγενήθησαν». (Ψαλμ. 148,5).

     Καὶ ἔχει ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ τέτοια δύναμι, γιατὶ δὲν εἶνε λόγος ἀνθρώπου, ἀλλ' εἶνε λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ δημιούργησε τὸ σύμπαν καὶ ἦρθε ἐδῶ στὴ γῆ μὲ σῶμα ἀνθρώπινο, καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶνε παρὼν μέσα στήν Ἐκκλησία του, ποὺ εἶνε τὸ σῶμα του. 

Ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ κεφαλή, ἡ ἀνωτάτη ἀρχὴ καὶ ἐξουσία. Ναί, μπροστὰ στὸν Χριστό, σὰν στρατιῶτες ποὺ περιμένουν διαταγές, στέκονται ὅλα τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, ὅλα τὰ δημιουργήματα, ὁ ἡλιος, ἡ σελήνη, τὰ ἄστρα, ἡ θάλασσα, οἱ ποταμοί, οἱ ἄνθρωποι, οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἀρχάγγελοι. Ὅλοι καὶ ὅλα σ' αὐτὸν ὑπακοῦνε, καὶ αὐτὸς κυβερνᾷ τὸ σύμπαν μὲ τοὺς φυσικοὺς καὶ ὑπερφυσικοὺς νόμους. 

Καὶ κάνει θαύματα στὸν οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ.  Καὶ ἂν ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ δὲν τὸν πιστεύουν καὶ δὲν θέλουν νὰ κάνουν τὸ θέλημά του, σ' αὐτοὺς θὰ ἔχῃ ἐφαρμογὴ τὸ «Ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» (Ζαχ. 12,10 - Ἰωάν. 19,37).

   Ὁ Χριστός, ἀγαπητέ μου, ὁ Χριστός εἶνε ὁ Κύριος, ὁ παντοδύναμος, ὁ πάνσοφος καὶ πανάγαθος Θεός. Αὐτὸ πίστευε ὁ ἑκατόνταρχος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Αὐτὸ πίστευαν χιλιάδες καὶ ἑκατομύρια πιστοί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ ἔκαναν θαύματα. 

Καὶ ἐρωτῶ· Πιστεύεις ἐσὺ ὅπως ὁ ἑκατόνταρχος; Ἂν πιστεύῃς, δεῖξε κ' ἐσὺ τὴν πίστι σου μὲ τὴν ταπείνωσι καὶ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, ὅπως τὴν ἔδειξε ὁ ἑκατόνταρχος. Δεῖξε μὲ ἔργα τὴν πίστι σου. Καὶ τότε θὰ δῇς κ' ἐσὺ στὴ ζωή σου σὲ χίλιες περιπτώσεις τὴ δύναμι τοῦ Χριστοῦ καὶ θ' ἀκοῦς τὴν παντοδύναμη φωνή του· «Ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι» (Ματθ. 8,13).

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,  σελ. 100-101  (ἀπόσπασμα)

Ὁ μισθός τῆς ταπεινοφροσύνης (Ε') - Π.Μ. Σωτῆρχος

(συνέχεια ἀπό τό δ' μέρος).

   -Πάτερ Ἀνατόλιε, θά ἤθελα νά μοῦ πῆτε, ἡ φράσις «ἀνταποδοθήσεται γὰρ σοὶ ἑν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων» ἀναφέρεται στόν μισθόν ἤ καλύτερα στήν ἀνταπόδοσιν τῆς ταπεινοφροσύνης, ἀφοῦ μιλήσαμε γιά δόματα καί ἀντιδόματα;

   -Μέ ὅσα εἴπαμε καί τήν ἄλλην φορά καί τώρα, ξανάπε ὁ εὐλαβής Ἀσκητής, ἀρχή τῆς δικαιοσύνης εἶναι ἡ ἴδια μέ τήν ἀρχή τῆς ἀγάπης. Τόσον ἡ δικαιοσύνη ὅσον καί ἡ ἀγάπη ξεκινοῦν ἀπό τήν ταπεινοφροσύνη. 

Κι ἐπειδή ἀγάπη καί δικαιοσύνη εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ἄρα ἡ μισθαποδοσία καί γενικά ἡ ἀμοιβή τῆς ταπεινοφροσύνης εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, πού δίδεται, κατά χάριν, κατά τήν ἀνάστασιν τῶν δικαίων. 

Γιατί πρίν ἀπ' ὅλα οἱ ταπεινοί μετανοοῦν συνεχῶς καί ἔχουν φόβον Θεοῦ, πού εἶναι ὁ στέρεος δεσμός τῆς σχέσεως ἀνθρώπου καί Θεοῦ.  «Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως» (Λουκ. ι' 37). Καί προπαντός μή ξεχνᾶς τήν ἀνάστασιν τῶν δικαίων. Αὐτή νά ὁδηγῆ πάντοτε τά βήματά μας. Ἀμήν.

(τέλος κεφαλαίου)

Π.Μ. Σωτῆρχος 

Πηγή: Ὀρθόδοξη Ὁδοιπορία, Π.Μ. Σωτῆρχος, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 79.

Ὁ μισθός τῆς ταπεινοφροσύνης (Δ') - Π.Μ. Σωτῆρχος

(συνέχεια ἀπό τό γ' μέρος) 

   -Πάτερ μου, βιάστηκα νά μιλήσω, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολήν του ὅτι «τέλος γάρ νόμου Χριστός εἰς δικαιοσύνην» (Ρωμ. ι' 4). Μᾶς λέγει ὅτι δικαιοσύνη εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. 

   -Σωστή εἶναι ἡ ἐπισήμανση αὐτή εἶπε. Ἄν προχωρήσης, ὅμως λίγο πιό κάτω, στό ἴδιο κείμενον, θά διαβάσης ὅτι «ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη, οὕτω λέγει... Ἐγγύς σου τό ρῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τοῦτ' ἔστι τὸ ρῆμα τῆς πίστεως ὅ κηρρύσομεν». Καί ποιό εἶναι τό ρῆμα (λόγος); Τό ἐξηγεῖ στήν συνέχεια: 

   -«Ἐάν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου, Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεός αὐτόν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ· καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν» (Ρωμ. ι' 6-10).

   -Ἔχετε δίκιο, πάτερ Ἀνατόλιε, καί ὅπως τό ἀναφέρει καί τό ἐξηγεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶπα, ἡ κατάληξις εἶναι ἡ ἴδια. Πρόκειται γιά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί γιά τήν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ ὡς Κυρίου καί ὡς ἀναστάντος ἐκ νεκρῶν. Πιστεύει ἡ καρδιά καί ὁμολογεῖ τό στόμα.  «Πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην καί ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν».   

   -Ὅλα, ὅμως, αὐτά, πού εἴπαμε, ἀποκρίθηκε ὁ Γέροντας, ἀρχίζουν καί τελειώνουν μέσα στήν ἀγάπη. Γιατί ἡ ἀγάπη εἶναι τό κυρίαρχον θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι ἀπομακρύνεται ἀπό τήν ἀγάπη ἀκυρώνει τήν σχέση μας μέ τόν Θεόν. Μᾶς ἀποκόπτει ἀπό τήν ζωή καί πέφτουμε στήν χώρα τοῦ θανάτου. Ὄχι τοῦ ἀφανισμοῦ καί τήν ἐκμηδένισης μας, ἀλλά στήν ἀδιάκοπα ἐπώδυνη, στήν τραγική βίωση τῆς ὑπάρξεως.

  (... ἡ συνέχεια καί τό τέλος τοῦ κεφαλαίου στό ε' μέρος).

Π.Μ. Σωτῆρχος 

Πηγή: Ὀρθόδοξη Ὁδοιπορία, Π.Μ. Σωτῆρχος, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 78-79.

Ὁ μισθός τῆς ταπεινοφροσύνης (Γ') - Π.Μ. Σωτῆρχος

(συνέχεια ἀπό τό β' μέρος)

   Δηλονότι, θά φανῆ τό πρωτάκουστον, ὅπου εἶναι μερικοί τελευταῖοι (σ' αὐτόν τόν κόσμον), οἱ ὁποῖοι θά εἶναι πρῶτοι (ἐκεῖ στόν ἄλλο κόσμον), καί εἶναι μερικοί (ἐδῶ) πρῶτοι, οἱ ὁποῖοι θά εἶναι τελευταῖοι (ἐκεῖ).

  Χαιρέτησα σεβαστικά τόν Γέροντα καί τόν παρεκάλεσα νά μοῦ μιλήση γιά τήν ἀνάσταση τῶν δικαίων. 

   -Αὐτό τό θέμα μελετῶ κι ἐγῶ σήμερα, παιδί μου, εἶπε, ἀλλά δέν μπορῶ μέ σιγουριά νά σοῦ πῶ τίποτε καινούργιο κι ὅλο ψάχνω στούς Ἁγίους Πατέρες τούς θεοφώτιστους. Ἔχω σταματήσει στό ιγ' κεφάλαιον τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, ὅπου γίνεται λόγος περί τῶν σωζομένων. Καί ἐκεῖ βρῆκα τήν φράσιν: 

   -«Ἂν ἐγερθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν, καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴν θύραν λέγοντες· Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν· καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς πόθεν ἐστέ» (Λουκ. ιγ' 25).

   Καὶ στὴν συνέχεια τούς λέγει: 

  -«Ἀπόστητε ἀπ' ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀδικίας» (Λουκ. ιγ' 27). 

   -Νά λοιπόν, τό βασικόν κριτήριον, συνέχισε ὁ π. Ἀνατόλιος. Εἶναι ἡ δικαιοσύνη καί ἡ ἀδικία. Μᾶς μιλᾶ γιά τούς «ἐργάτες τῆς ἀδικίας». Τούς διώχνει, τούς ἀποκλείει καί μᾶς μιλᾶ γιά τήν ἀνάσταση τῶν δικαίων. Δηλαδή γιά τήν δικαίωση τῶν δικαίων. Ἄρα, πρέπει νά δοῦμε καθαρά τήν σημασία καί τό περιεχόμενον τῆς δικαιοσύνης ἀφοῦ αὐτή εἶναι τό κριτήριον τοῦ διαχωρισμοῦ στήν αἰωνιότητα.

   -«Δικαιοσύνην μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς», μᾶς συμβουλεύει ἡ Ἐκκλησία καί μᾶς προτρέπει συνεχῶς, εἶπα.    

  -Αὐτήν τήν δικαιοσύνην, δηλαδή τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, συνέχισε ὁ Γέροντας πρέπει νά μάθουμε καί νά ἐφαρμόζουμε συνεχῶς στήν ζωή μας. 

(... συνεχίζεται στό δ' μέρος).

Π.Μ. Σωτῆρχος 

Πηγή: Ὀρθόδοξη Ὁδοιπορία, Π.Μ. Σωτῆρχος, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 77-78.

Ὁ μισθός τῆς ταπεινοφροσύνης (B') - Π.Μ. Σωτῆρχος

(συνέχεια ἀπό τό α' μέρος)

   -Ὁ μισθός τῆς ταπεινοφροσύνης μάλιστα εἶναι διπλός, μοῦ εἶχε πεῖ. Δίδεται καί τώρα, σ' αὐτήν τήν ζωήν, ὡς πρώτη ἀμοιβή καί ἡ δεύτερη, ὡς ἀνταπόδοση αἰώνια, «ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων». Καί αὐτό γίνεται ξεχωριστά γιά τήν ταπεινοφροσύνη, πού εἶναι ἄρνηση τοῦ κόσμου τούτου καί προεχόντως εὐχαριστεῖ τόν Θεόν καί Ἐκεῖνος «ταπεινοῖς δίδωσι χάριν». Κι ἔχει τόσον πλούσια τήν ἀνταμοιβή, παιδί μου, διότι εἶναι ἡ γνησιότερη μορφή μετανοίας. 

   Ξαναδιάβασα γιά ἄλλη μιά φορά τό κεφάλαιον αὐτό τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπου γίνεται λόγος γιά τήν θεραπεία τοῦ ὑδρωπικοῦ καί στήν συνέχεια ὁ Κύριος ἐξηγεῖ στούς Φαρισαίους τήν ἀξία τῆς ταπεινοφροσύνης καί τόν τρόπον ἐφαρμογῆς της στήν καθημερινή μας ζωή. 

Τούς εἶπε νά μή ζητοῦν τίς πρωτοκαθεδρίες καί τίς τιμές καί τίς δόξες τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά ὅταν κάνουν δεῖπνα καί γιορτές νά καλούν «πτωχούς, ἀναπήρους, χωλούς, τυφλούς», πού δέν μποροῦν νά ἀνταποδώσουν τά ὅμοια («ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι») καί ἔτσι ἡ δωρεά τῆς ταπεινοφροσύνης γίνεται χωρίς ἀνταπόδοσιν. 

Γίνεται πρός τόν ἴδιον τόν Θεόν, πρός τόν ὁποῖον ἀνάγεται κάθε ἰδέα καί πρᾶξις καλοῦ καί πᾶσα ἀγαθοεργία. Καί τότε πραγματοποιεῖται καί ἡ ἄλλη ἐντολή τοῦ Κυρίου: «Σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» (Ματθ. στ' 3). 

   Τήν ἄλλη μέρα ξαναπῆγα στόν Γέροντα Ἀνατόλιον γιά περισσότερες ἐξηγήσεις καί τόν βρῆκα νά μελετᾶ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Εἶχε καί αὐτός προβληματισθῆ μέ τήν φράσιν «ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων» καί ἤθελε νά δῆ καί νά μάθη τί μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. 

Τό λένε γιά τόν χωρισμόν δικαίων καί ἀδίκων. Πιστῶν καί ἀπίστων. Ταπεινῶν καί ὑπερηφάνων. Κι ἀκόμα τόν ἀπασχολοῦσε ἡ μεγάλη ἔκπληξη ὁ κυριακός λόγος, ὅταν θά γίνη φανερόν ὅτι:

   -«Ἰδου, εἰσὶν ἔσχατοι οἱ ἔσονται πρῶτοι, καὶ εἰσὶ πρῶτοι οἵ ἔσονται ἔσχατοι» (Λουκ. ιγ' 30).  

 

(... συνεχίζεται στό γ' μέρος).

Π.Μ. Σωτῆρχος 

Πηγή: Ὀρθόδοξη Ὁδοιπορία, Π.Μ. Σωτῆρχος, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 76-77.