Kυριακή τῶν Πατέρων τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου - Φῶς ἢ σκοτάδι;

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον ε' 14-19

14 ῾Υμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη·  

15 οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ.  

16 οὕτω λαμψάτω τὸ φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τὰ καλὰ ἔργα καὶ δοξάσωσι τὸν Πατέρα ὑμῶν τὸν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

17 Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι.  

18 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται.  

19 ὃς ἐὰν οὖν λύσῃ μίαν τῶν ἐντολῶν τούτων τῶν ἐλαχίστων καὶ διδάξῃ οὕτω τοὺς ἀνθρώπους, ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν· ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 

 Πηγή: Καινή Διαθήκη, σελ. 17 

Φῶς ἢ σκοτάδι;

      ...Ἦρθε τὸ φῶς, ἦρθε ὁ Χριστός, ἀλλ' οἱ ἄνθρωποι μισοῦν τὸ φῶς, γιατὶ τὰ ἔργα τους εἶνε πονηρά. 

     
   Ἀλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Ὑπάρχουν καὶ ἄνθρωποι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ ἀγαποῦν τὸ Φῶς, ἀγαποῦν τὸν Χριστό.  Οἱ εὐγενεῖς αὐτὲς ψυχὲς εὐχαριστοῦνται νὰ ἀκοῦνε τὴ διδασκαλία του. 

Εὐχαριστοῦνται νὰ διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο. Εὐχαριστοῦνται νὰ πηγαίνουν στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ ἀκοῦνε τὴ θεία λειτουργία καὶ τὶς ἄλλες ἱερὲς ἀκολουθίες. Εὐχαριστοῦνται νὰ ἐξομολογοῦνται καὶ νὰ κοινωνοῦν τὰ ἄχραντα μυστήρια. 

Οἱ ψυχὲς αὐτὲς ὅλο καὶ πλησιάζουν τὸν Χριστό, ὅλο καὶ παίρνουν περισσότερο φῶς ἀπὸ τὸν Χριστό, ὅλο καὶ γίνονται πιὸ λαμπρές. Αὐτές, ὅπου καὶ νὰ βρεθοῦν, σκορπίζουν τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. 

Ἄν εἶνε ἐργάτες, εἶνε φῶς γιὰ ὅλο τὸ ἐργοστάσιο ὅπου ἐργάζονται.  Ἂν εἶνε ὑπάλληλοι, εἶνε φῶς γιὰ τοὺς συναδέλφους τους. Ἂν εἶνε στρατιῶτες, εἶνε φῶς γιὰ τοὺς ἄλλους στρατιῶτες τῆς μονάδος τους. Ἂν εἶνε δάσκαλοι, εἶνε φῶς γιὰ τούς μαθητάς τους.  Ἂν εἶνε γονεῖς, εἶνε φῶς γιὰ τὰ παιδιά τους.  Ἂν εἶνε ἱερεῖς -ὢ ἐὰν εἶνε ἱερεῖς!-, εἶνε φῶς γιὰ ὅλους τοὺς ἐνορῖτες τους. 

Φῶς μὲ τὰ καλά τους λόγια, φῶς μὲ τὸ λαμπρὸ παράδειγμά τους, μὲ τὰ καλά τους ἔργα.  Στὸν καθένα ἀπὸ αὐτοὺς ἐφαρμόζεται ὁ λόγος ποὺ λέει ὁ Χριστὸς στὸ σημερινό Εὐαγγέλιο γιὰ τοὺς μαθητάς του· «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ματθ. 5, 14). Σεῖς, δηλαδή, ποὺ μὲ ἀκοῦτε καὶ μὲ ἀκολουθεῖτε, εἶσθε, πρέπει νὰ εἶσθε, τὸ φῶς τοῦ κόσμου.

     
   Καὶ γεννιέται τὸ ἐρώτημα· Ἐμεῖς, οἱ χριστιανοί... εἴμαστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου;  Ὁ καθένας μας ἂς ρωτήσῃ τὴ συνείδησί του, ἂς ἐξετάσῃ προσεκτικὰ τὴ ζωή του καὶ ἂς ἀπαντήσῃ. Τί εἴμαστε; Φῶς ἢ σκοτάδι;  

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης 

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστῖνου Kαντιώτου, σελ. 84 (ἀπόσπασμα)

Ἀρετές τοῦ παιδιοῦ - Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Νομίζω, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἔστησε στὸ μέσον ἕνα παιδί, ποὺ ἦταν πολὺ μικρὸ καὶ ἀπαλλαγμένο ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ πάθη. 

Γιατὶ ἕνα τέτοιο παιδὶ εἶναι ἀπαλλαγμένο ἀπὸ ὑπερηφάνεια καὶ δοξομανία, ἀπὸ φθόνο κὰι φιλονεικία καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ παρόμοια πάθη καὶ ἔχει πολλὲς ἀρετές, ὅπως ἀφέλεια, ταπεινοφροσύνη, ἀμεριμνησία, καὶ δὲν ὑπερηφανεύεται γιὰ κανένα ἀπὸ ὅλα αὐτά· 

πράγμα ποὺ ἀποτελεῖ ἀπόδειξη διπλῆς φιλοσοφίας καὶ ἀρετῆς, δηλαδὴ καὶ τὸ ὅτι κατέχει ὅλα αὐτά, καὶ τὸ ὅτι δὲν ὑπερηφανεύεται γι' αὐτά. 

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος 

Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Βασίλειος Δ. Χαρώνης.

Πηγή: Παιδαγωγικὴ Ἀνθρωπολογία Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, σελ. 614.

Ὁ Κύριος μας Ἰησοῦς Χριστὸς εὐφραίνει τὴν ψυχήν - Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

Ἀλλὰ θλίψεις δέν λέγονται αἱ

στενοχώριες καὶ μέριμνες, 

τὸ πῶς νὰ ζήσης·

ἀλλὰ θλίψεις διὰ Χριστόν. 

Διωγμοί· τὸ νὰ πάσχῃς διὰ νὰ σώσῃς 

τὸν ἄλλον. Ἀγῶνες δι' ἀγάπην Χριστοῦ

καὶ ἐναντιώσεις τῶν πειρασμῶν. 

Νὰ δυστυχῇς ἕως θανάτου διὰ Χριστόν. 

Νὰ ὑπομένῃς ὕβρεις καὶ ὀνείδη ἀδίκως. 

Τότε δικαίως ὁ Κύριος παρακαλεῖ τὴν 

ψυχὴν καὶ εὐφραίνει αὐτήν. 

Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστής 

Πηγή: Ἄκουσον τοὺς λόγους μου ἀγαθέ μου Υἱέ, Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἀντωνίου Ἀριζόνας, «Αθωόρασις» σελ. 218.

Ἡ πνοή τοῦ οὐρανοῦ - Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης

   Ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας εἶναι φορεύς καί συνεχιστής τοῦ λυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μέσα της πνέει ἡ πνοή τοῦ οὐρανοῦ, ἡ πνοή τῆς ἀγάπης, «ὅτι ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Α' Ἰω. 4,8).

   Ἀφουγκρασθῆτε προσεκτικά καί θ' ἀκούσετε, θά νιώσετε αὐτή τήν πνοή σάν αὔρα παρακλητική νά πνέη στίς ἐκτενεῖς, στά ἀναγνώσματα, στίς ὑμνωδίες της. 

   Οἱ λειτουργοί, οἱ ἱερεῖς, εἶναι οἱ φορεῖς αὐτῆς τῆς θείας πνοῆς, τοῦ σωστικοῦ μηνύματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ πνεύματος τῆς ἀγάπης, τῆς ταπεινώσεως, τῆς ἁγιότητος. 

Ὑψηλό καί ἀξιοτίμητο τό λειτούργημα τῶν ἱερέων, γι' αὐτό πρέπει νά τούς περιβάλλετε «ὑπερεκπερισσοῦ ἐν ἀγάπῃ διὰ τὸ ἔργον αὐτῶν» (Α' Θεσ. 5,13).

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης 

Πηγή: Ὁ οὐρανός στή γῆ, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, «Ἱερά Μονή Παρακλήτου - Ὠρωπός Ἀττική», σελ. 52. 

Ἀληθινὴ προσευχὴ - Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης

Τὰ γνωρίσματα τῆς ἀληθινῆς προσευχῆς εἶναι: ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, ἄδολος καρδιὰ καὶ ἁπλότης.  

Πρέπει ἡ προσευχή μας νὰ γίνεται «ἐν πνεύματι», γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι πνεῦμα καὶ ὄχι σάρκα. Πρέπει ἡ προσευχή μας νὰ γίνεται «ἐν ἀληθείᾳ», γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι ἀλήθεια. 

Τὰ ἴδια ἰσχύουν καὶ γιὰ τὴν προσευχὴ ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς Ἁγίους. Δὲν πρέπει νὰ τοὺς ἐπικαλῆσαι μὲ τὰ χείλη, ἀλλὰ μὲς ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς. Τότε θὰ σὲ εἰσακούσουν.  

Μὴν ξεχνᾶς ὅτι ἡ Γραφὴ βεβαιώνει πὼς σάρκα καὶ αἶμα δὲν θὰ κληρονομήσουν τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὸ καθαρὸ πνεῦμα ποὺ διακατέχεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ (Α' Κορ. ιε' 50).

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης 

Μετάφρασις Βασ. Μουστάκη

Πηγή: Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, «Παπαδημητρίου»σελ. 42. 

Γίνε φιλόψυχος - Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης

Τί σὲ ἐμποδίζει ἀπὸ τὸ νὰ ἐφαρμόζης τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ; Ἡ σάρκα καὶ ὁ κόσμος. Δηλαδή, τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ οἱ ὑλικὲς ἀπολαύσεις, ποὺ κάνουν τὸν ἄνθρωπο ἀδιάφορο ἀπέναντι τῆς θρησκείας. Κυττᾶς τότε πῶς νὰ ἀρέσης στὸν κόσμο καὶ ὄχι στὸν Θεό. 

Ζῆς γιὰ τὸ τί θὰ φορέσης, τί θὰ φᾶς, τί θὰ ποῦν οἱ ἄνθρωποι γιὰ σένα. Λοιπόν, ἀποσπάσου ἀπὸ τὴν ἕλξι τῶν γηΐνων ἀγαθῶν. Ἀγωνίσου ἐναντίον τῶν κοσμικῶν θελγήτρων, ποὺ σὲ ἐμποδίζουν ἀπὸ τὸ νὰ βαδίζης σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἀγάπησε τὸν Θεὸ μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου καὶ ἐργάσου μὲ ὅλη σου τὴ δύναμι γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς σου. 

Γίνε φιλόψυχος. Θυμήσου ὅτι ὁ κόσμος, μὲ ὅλες του τὶς ὀμορφιές, εἶναι πρόσκαιρος. Ἀπὸ τὸ μηδὲν προῆλθε καὶ στὸ μηδὲν θὰ καταλήξη. Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ θὰ παρέλθουν. Ἀλλὰ ἡ ἀνθρώπινη ψυχή, ἡ πνοὴ τοῦ Θεοῦ, ἡ εἰκὼν τοῦ ἀθανάτου Βασιλέως, εἶναι καὶ ἡ ἴδια ἀθάνατος. 

Θυμήσου αὐτὲς τὶς ἀλήθειες καὶ ἀπαρνήσου τὰ γήϊνα πράγματα. Ἀντὶ νὰ ἔχεις στραμμένα τὰ βλέμματά σου στὰ φθαρτὰ καὶ κτιστά, ἔχε τα στραμμένα διαρκῶς στὸν Ποιητὴ τῶν ὅλων. Μὴ σὲ παρασύρη τίποτε ἄλλο, τίποτε ἄλλο ἂς μὴν αἰχμαλωτίση τὴν καρδιά σου. 

Ἡ καρδιά μας εἶναι πλασμένη γιὰ νὰ λατρεύη τὸν Θεό.  Αὐτὸς τὴν ἔκτισε. Καὶ Αὐτοῦ εἶναι πνοή. Ἡ προσκόλλησις στὰ ὑλικὰ πράγματα ἤ στή σάρκα εἶναι ὅ,τι θέλει ὁ Πλάνος, ὁ Σατανᾶς. Μὴν πέσης θῦμα τοῦ Ἀπατεῶνος. Πρόσφερε ὁλόκληρο τὴν καρδιὰ σου στὸν Κύριο καὶ Θεό της. Ἀμήν. 

Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κρονστάνδης 

Μετάφρασις Βασ. Μουστάκη

Πηγή: Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή μου, Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, «Παπαδημητρίου»σελ. 92. 

Κυριακή Δ' Ματθαίου - Πιστεύεις;

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον η' 5-13

5 Εἰσελθόντι δὲ αὐτῷ εἰς Καπερναοὺμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτὸν καὶ λέγων·  

6 Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος.  

7 καὶ λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν.  

8 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλὰ μόνον εἰπὲ λόγῳ, καὶ ἰαθήσεται ὁ παῖς μου.  

9 καὶ γὰρ ἐγὼ ἄνθρωπός εἰμι ὑπὸ ἐξουσίαν, ἔχων ὑπ᾿ ἐμαυτὸν στρατιώτας, καὶ λέγω τούτῳ, πορεύθητι, καὶ πορεύεται, καὶ ἄλλῳ, ἔρχου, καὶ ἔρχεται, καὶ τῷ δούλῳ μου, ποίησον τοῦτο, καὶ ποιεῖ.  

10 ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐθαύμασε καὶ εἶπε τοῖς ἀκολουθοῦσιν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐδὲ ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον. 

11 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ δυσμῶν ἥξουσι καὶ ἀνακλιθήσονται μετὰ ᾿Αβραὰμ καὶ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν,  

12 οἱ δὲ υἱοὶ τῆς βασιλείας ἐκβληθήσονται εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.  

13 καὶ εἶπεν ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ ἑκατοντάρχῳ· ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. καὶ ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνῃ. 

 Πηγή: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 31

     Ἄχ, νὰ εἴχαμε κ' ἐμεῖς τὴν πίστι αὐτὴ τοῦ ἑκατοντάρχου! «Κύριε,», εἶπε, «φθάνει ἕνας λόγος σου γιὰ νὰ κάνῃ καλὰ τὸ δοῦλο μου». Γιατὶ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι σὰν τοὺς λόγους τῶν ἀνθρώπων. Οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν μὲ τὸν λόγο τους νὰ κάνουν ὅ,τι ἔκανε ὁ Χριστός. Εἶνε ἀδύνατο.

 Χίλιες διαταγὲς νὰ δώσουν στὴ φωτιά, ἡ φωτιὰ δὲν θὰ σβήσῃ. Χίλιες διαταγὲς νὰ δώσουν στὴν ἀγριεμένη θάλασσα, ἡ θάλασσα δὲν θὰ γαληνέψῃ. Χίλιες διαταγὲς νὰ δώσουν στὴν ἄψυχη ὕλη, ἡ ὕλη δὲν μπορεῖ νὰ ζωντανέψῃ καὶ νὰ βγῇ ἀπὸ αὐτὴν ὄχι ἄνθρωπος, ὄχι ζῷο, ὄχι πουλί, ἀλλ' οὔτε μιὰ πεταλούδα, οὔτε ἕνα μυρμήγκι. Ποιός τὰ ἔκανε ὅλα αὐτά; Ὁ Χριστός. Πῶς; Μὲ τὸ λόγο του καὶ μόνο. «Εἶπε, καὶ ἐγενήθησαν». (Ψαλμ. 148,5).

     Καὶ ἔχει ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ τέτοια δύναμι, γιατὶ δὲν εἶνε λόγος ἀνθρώπου, ἀλλ' εἶνε λόγος τοῦ Θεοῦ, ποὺ δημιούργησε τὸ σύμπαν καὶ ἦρθε ἐδῶ στὴ γῆ μὲ σῶμα ἀνθρώπινο, καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ εἶνε παρὼν μέσα στήν Ἐκκλησία του, ποὺ εἶνε τὸ σῶμα του. 

Ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ κεφαλή, ἡ ἀνωτάτη ἀρχὴ καὶ ἐξουσία. Ναί, μπροστὰ στὸν Χριστό, σὰν στρατιῶτες ποὺ περιμένουν διαταγές, στέκονται ὅλα τὰ στοιχεῖα τῆς φύσεως, ὅλα τὰ δημιουργήματα, ὁ ἡλιος, ἡ σελήνη, τὰ ἄστρα, ἡ θάλασσα, οἱ ποταμοί, οἱ ἄνθρωποι, οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ ἀρχάγγελοι. Ὅλοι καὶ ὅλα σ' αὐτὸν ὑπακοῦνε, καὶ αὐτὸς κυβερνᾷ τὸ σύμπαν μὲ τοὺς φυσικοὺς καὶ ὑπερφυσικοὺς νόμους. 

Καὶ κάνει θαύματα στὸν οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ.  Καὶ ἂν ὑπάρχουν ἄνθρωποι, ποὺ δὲν τὸν πιστεύουν καὶ δὲν θέλουν νὰ κάνουν τὸ θέλημά του, σ' αὐτοὺς θὰ ἔχῃ ἐφαρμογὴ τὸ «Ὄψονται εἰς ὃν ἐξεκέντησαν» (Ζαχ. 12,10 - Ἰωάν. 19,37).

   Ὁ Χριστός, ἀγαπητέ μου, ὁ Χριστός εἶνε ὁ Κύριος, ὁ παντοδύναμος, ὁ πάνσοφος καὶ πανάγαθος Θεός. Αὐτὸ πίστευε ὁ ἑκατόνταρχος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Αὐτὸ πίστευαν χιλιάδες καὶ ἑκατομύρια πιστοί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ποὺ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Χριστοῦ ἔκαναν θαύματα. 

Καὶ ἐρωτῶ· Πιστεύεις ἐσὺ ὅπως ὁ ἑκατόνταρχος; Ἂν πιστεύῃς, δεῖξε κ' ἐσὺ τὴν πίστι σου μὲ τὴν ταπείνωσι καὶ μὲ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, ὅπως τὴν ἔδειξε ὁ ἑκατόνταρχος. Δεῖξε μὲ ἔργα τὴν πίστι σου. Καὶ τότε θὰ δῇς κ' ἐσὺ στὴ ζωή σου σὲ χίλιες περιπτώσεις τὴ δύναμι τοῦ Χριστοῦ καὶ θ' ἀκοῦς τὴν παντοδύναμη φωνή του· «Ὕπαγε, καὶ ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι» (Ματθ. 8,13).

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,  σελ. 100-101  (ἀπόσπασμα)