Δὲν εἶναι δυνατὸν πηγὴ ἀγαθὴ νὰ βγάζει νερὰ θολὰ καὶ βρωμερά, ποὺ ἀποπνέουν κοσμικὴ δυσοσμία· οὔτε καρδιὰ ποὺ βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, νὰ ἀναβλύζει ποτὲ πηγὲς θείας ζωῆς ποὺ σκορποῦν εὐωδία νοητοῦ μύρου. «Μήπως ἡ πηγή, λέει, ἀναβλύζει ἀπὸ τὸ ἴδιο σημεῖο γλυκὸ καὶ πικρὸ νερό; Μήπως εἶναι δυνατὸν ἡ συκιὰ νὰ βγάλει ἐλιὲς ἢ ἡ ἐλιὰ βελανίδια;» (Ἰακ. 3, 11-12).
Ἔτσι ἡ μία πηγὴ τῆς καρδιᾶς δὲν μπορεῖ νὰ γεννήσει συγχρόνως κακὸ καὶ ἀγαθὸ νόημα. Ἀλλὰ ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ ἀγαθὸ περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς του παρουσιάζει τὰ ἀγαθά, ἐνῶ ὁ πονηρὸς ἀπὸ τὸ πονηρὸ περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς του βγάζει τὰ πονηρά, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου. (Λουκ. 6,45).
Ὅπως εἶναι ἀδύνατον, χωρὶς λάδι καὶ φωτιά, νὰ ἀνάβει τὸ λυχνάρι καὶ νὰ φωτίζει τὸ σπίτι, ἔτσι καὶ ἡ ψυχὴ εἶναι ἀδύνατον, χωρὶς Ἅγιο Πνεῦμα καὶ θεία φωτιά, νὰ ὁμιλεῖ μὲ δύναμη γιὰ τὰ θεῖα καὶ νὰ φωτίζει τοὺς ἀνθρώπους. Γιατὶ κάθε τέλειο δῶρο ἔρχεται ἀπὸ ψηλά, ἀπὸ τὸν Πατέρα τῶν φώτων, καὶ δίνεται σὰν βραβεῖο σὲ κάθε ψυχὴ ποῦ ἀγαπᾶ τὸν Θεό, στὸν Ὁποῖο, σύμφωνα μὲ τὸ ρητό, δὲν ὑπάρχει μεταβολὴ ἢ κάποια σκιά. (Ἰακ. 1,17).
Ὅσιος Νικήτας Στηθάτος
Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Δ', σελ. 78-79
Νεοελληνικὴ ἀπόδοση: Ἀντώνιος Γ. Γαλίτης