34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν
τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς·
ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν,
ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν
σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.
35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ
σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν
ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν
ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει
αὐτήν.
36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον
ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ
ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;
37 ἢ
τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς
ψυχῆς αὐτοῦ;
38 ὃς γὰρ ἐὰν
ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους
ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ
ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου
ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν
τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν
ἀγγέλων τῶν ἁγίων.
θ'1 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς·
ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν
ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται
θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν
τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.
Πηγή: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 172.
Ἐλεύθερος
ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΜΕ, ἀγαπητοί, ἂς προσέξουμε τὴν ἀρχὴ τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν...». Ἔτσι ἀρχίζει. Ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσῃ... Ποιός εἶνε αὐτὸς ποὺ λέει τὰ λόγια αὐτά; Εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Εἶνε αὐτὸς ποὺ δημιούργησε ἐκ τοῦ μηδενὸς τὸν κόσμο. Εἶνε αὐτός, ποὺ ἔβαλε νόμους σὲ ὅλη τὴ φύσι, καὶ ὅλα τὰ ὄντα, φυτά, δέντρα, πουλιά, ζῷα, ἥλιος, σελήνη καὶ ἄστρα, ἀπὸ τὰ μικρότερα μέχρι τὰ μεγαλύτερα, ὅλα ἐνεργοῦν σύμφωνα μὲ τοὺς φυσικοὺς νόμους, ὅλα ἀκολουθοῦν πιστὰ τὸ δρομολόγιο, ποὺ αὐτὸς καθώρισε γιὰ τὸ καθένα. Ὅλα ὑπακοῦνε στὸ πρόσταγμα του. Αὐτὸς ἐξουσιάζει ὅλο τὸ φυσικὸ κόσμο. Αὐτὸς εἶνε ὁ Ποιητὴς τῶν ἁπάντων, αὐτὸς ὀνομάζεται καὶ εἶνε ὁ Βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ Κύριος τῶν κυριευόντων.
Αὐτὸς ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἔκανε καὶ τὸν ἄνθρωπο. Καὶ σὰν δημιουργὸς θὰ μποροῦσε νὰ ὑποχρεώσῃ τὸν ἄνθρωπο νὰ ὑπακούῃ ἀπόλυτα σ' αὐτόν, νὰ ἐκτελῇ τὸ θέλημά του, ὅπως καὶ τ' ἄλλα δημιουργήματα. Ἀλλὰ δὲν τὸ ἔκανε. Τοῦ ἐμφύσησε ψυχὴ ἀθάνατη. Τοῦ ἔδωσε δυὸ ἐξαιρετικὰ καὶ μοναδικὰ προσόντα. Τοῦ ἔδωσε λογικὸ καὶ ἐλευθερία. Μὲ τὸ λογικὸ ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ξεχωρίσῃ τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό, τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ ψέμα, τὴν ἀρετὴ ἀπὸ τὴν κακία. Μὲ τὴν ἐλευθερία μπορεῖ νὰ ἐκλέξῃ τὸ δρόμο ποὺ θέλει, τὸ δρόμο ποὺ ὑποδεικνύει ὡς ὀρθὸ τὸ λογικό...
...«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν...». Ἄνθρωπε, δύο δρόμοι εἶνε μπροστά σου. Ὁ ἕνας δρόμος εἶνε πλατὺς καὶ εὐρύχωρος. Χιλιάδες καὶ ἑκατομμύρια τὸν ἀκολουθοῦν. Εἶνε εὐχάριστος στὴν ἀρχή. Ἀλλὰ στὸ τέλος ὁ δρόμος αὐτὸς εἶνε καταστροφὴ καὶ θάνατος. Ὁ ἄλλος δρόμος εἶνε στενός, εἶνε ἀνηφορικός, εἶνε γεμᾶτος πέτρες καὶ ἀγκάθια. Εἶνε δρόμος γεμᾶτος ἐμπόδια. Εἶνε ὁ δρόμος τοῦ Γολγοθᾶ. Ὁ πρῶτος δρόμος, ὁ πλατὺς καὶ εὐρύχωρος, εἶνε ὁ δρόμος τῆς κακίας, εἶνε ὁ δρόμος τῆς πλάνης καὶ τῆς διαφθορᾶς, εἶνε ὁ δρόμος τοῦ σατανᾶ. Ὁ ἄλλος δρόμος εἶνε ὁ δρόμος τῆς ἀρετῆς. Εἶνε ὁ δρόμος τῆς τιμῆς καὶ τοῦ καθήκοντος. Εἶνε ὁ δρόμος τοῦ Χριστοῦ. Στὴν ἀρχὴ δύσκολος, γεμᾶτος ἐμπόδια, ἀλλὰ στὸ τέλος δόξα καὶ τιμή, ἀνάστασις, αἰώνιος ζωὴ καὶ βασιλεία.
«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν...» (Μᾶρκ. 8,34). Ἄνθρωπε, σὲ φωνάζει ὁ Χριστός. Ἀκολοῦθησέ τον, καὶ ποτέ σου δὲν θὰ μετανιώσῃς!
Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτη,
σελ. 192,193 & 197 (2 ἀποσπάσματα).