Εἶναι γνωστό ὅτι τήν θέσι τοῦ Σαββάτου, στόν χριστιανικό κόσμο καταλαμβάνει ἡ Κυριακή. Κατ' αὐτήν συνετελέσθη ἡ δημιουργία τοῦ φωτός. Κατά τήν Κυριακή ἐπραγματοποιήθη ἡ ἀνάπλασις καί ἡ παλιγγενεσία τοῦ πεσόντος ἀνθρώπου. Κατά τήν Κυριακή κατῆλθε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό πυρακτῶσαν τάς καρδίας τῶν μαθητῶν. Ἔκτοτε ἡ Κυριακή, ἀπό τούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους, τιμᾶται ὡς ἡμέρα ἀφιερωμένη στόν Κύριο.
Κυριακή γιά τούς χριστιανούς, ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων, σημαίνει κατάπαυσι πάσης ἐργασίας καί ἔναρξι πάσης πνευματικῆς δραστηριότητος καί ψυχικῆς ἀνατάσεως.
Ὁ χριστιανός ὀφείλει νά καταπαύη πᾶσαν ἐργασίαν, ἡ ὁποία ἐξυπηρετεῖ τό σῶμα καί τά ὑλικά συμφέροντα καί νά ἐπιδίδεται σέ ἔργα καθαρῶς πνευματικά. Ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός, ἡ ὁμαδική προσευχή, ἡ συμμετοχή στήν λατρεία, ἡ μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλευσις στό Ποτήριον τῆς Ζωῆς, εἶναι ἀπό τά πρώτιστα καθήκοντα τοῦ χριστιανοῦ κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς.
Τήν Κυριακή ὁ χριστιανός ὀφείλει νά τήν ἀφιερώνη ὁλόκληρη στόν Κύριο καί ὄχι μόνο τίς πρωϊνές ὧρες, ἀλλά καί τίς ὑπόλοιπες τῆς ἡμέρας. Ἡ προσεκτική μελέτη τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ, ἡ βαθυτέρα γνωριμία τοῦ θελήματός Του, ἡ ἄσκησις τῆς φιλανθρωπίας, ἡ εὐποιΐα καί ἡ ἐπιτέλεσις τῶν καλῶν ἔργων, πρέπει πάντοτε μέν νά ἀποτελοῦν, ὅλες τίς ἡμέρες, ἀντικείμενο μελέτης παντός χριστιανοῦ, ἀλλά ἰδιαιτέρως κατά τήν Κυριακή.
Πολλοί χριστιανοί καταπαύουν μέν τάς πάσης φύσεως ἐργασίας, ἀλλά ἐπιδίδονται στό γλέντι, στόν χορό, τήν διασκέδασι, τήν μέθη, τήν χαρτοπαιξία καί παντός εἴδους ἀταξίας. Καί δικαιολογημένως διερωτᾶται πᾶς τις: Αὐτόν τόν σκοπό ἔχει ἡ Κυριακή ἀργία; Ὁπωσδήποτε, ὄχι.
Τό ἐρώτημα ἄς προβληματίση ὅλους μας καί ἄς μᾶς ὑπενθυμίζη τό χρέος μας νά τηροῦμε τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς, τῆς «ἡμέρας τοῦ Κυρίου».
Ἀρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος Ζησόπουλος
Ἱεροκήρυκας
Πηγή: Ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφίλου Ζησοπούλου, Ο.Χ.Α. Λυδία, σελ. 110-112.