(συνέχεια ἀπό τό α' μέρος)
-Ὁ μισθός τῆς ταπεινοφροσύνης μάλιστα εἶναι διπλός, μοῦ εἶχε πεῖ. Δίδεται καί τώρα, σ' αὐτήν τήν ζωήν, ὡς πρώτη ἀμοιβή καί ἡ δεύτερη, ὡς ἀνταπόδοση αἰώνια, «ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων». Καί αὐτό γίνεται ξεχωριστά γιά τήν ταπεινοφροσύνη, πού εἶναι ἄρνηση τοῦ κόσμου τούτου καί προεχόντως εὐχαριστεῖ τόν Θεόν καί Ἐκεῖνος «ταπεινοῖς δίδωσι χάριν». Κι ἔχει τόσον πλούσια τήν ἀνταμοιβή, παιδί μου, διότι εἶναι ἡ γνησιότερη μορφή μετανοίας.
Ξαναδιάβασα γιά ἄλλη μιά φορά τό κεφάλαιον αὐτό τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπου γίνεται λόγος γιά τήν θεραπεία τοῦ ὑδρωπικοῦ καί στήν συνέχεια ὁ Κύριος ἐξηγεῖ στούς Φαρισαίους τήν ἀξία τῆς ταπεινοφροσύνης καί τόν τρόπον ἐφαρμογῆς της στήν καθημερινή μας ζωή.
Τούς εἶπε νά μή ζητοῦν τίς πρωτοκαθεδρίες καί τίς τιμές καί τίς δόξες τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά ὅταν κάνουν δεῖπνα καί γιορτές νά καλούν «πτωχούς, ἀναπήρους, χωλούς, τυφλούς», πού δέν μποροῦν νά ἀνταποδώσουν τά ὅμοια («ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι») καί ἔτσι ἡ δωρεά τῆς ταπεινοφροσύνης γίνεται χωρίς ἀνταπόδοσιν.
Γίνεται πρός τόν ἴδιον τόν Θεόν, πρός τόν ὁποῖον ἀνάγεται κάθε ἰδέα καί πρᾶξις καλοῦ καί πᾶσα ἀγαθοεργία. Καί τότε πραγματοποιεῖται καί ἡ ἄλλη ἐντολή τοῦ Κυρίου: «Σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» (Ματθ. στ' 3).
Τήν ἄλλη μέρα ξαναπῆγα στόν Γέροντα Ἀνατόλιον γιά περισσότερες ἐξηγήσεις καί τόν βρῆκα νά μελετᾶ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Εἶχε καί αὐτός προβληματισθῆ μέ τήν φράσιν «ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων» καί ἤθελε νά δῆ καί νά μάθη τί μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες.
Τό λένε γιά τόν χωρισμόν δικαίων καί ἀδίκων. Πιστῶν καί ἀπίστων. Ταπεινῶν καί ὑπερηφάνων. Κι ἀκόμα τόν ἀπασχολοῦσε ἡ μεγάλη ἔκπληξη ὁ κυριακός λόγος, ὅταν θά γίνη φανερόν ὅτι:
-«Ἰδου, εἰσὶν ἔσχατοι οἱ ἔσονται πρῶτοι, καὶ εἰσὶ πρῶτοι οἵ ἔσονται ἔσχατοι» (Λουκ. ιγ' 30).
(... συνεχίζεται στό γ' μέρος).
Π.Μ. Σωτῆρχος
Πηγή: Ὀρθόδοξη Ὁδοιπορία, Π.Μ. Σωτῆρχος, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 76-77.