Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς Η΄Λουκᾶ

Κατὰ Λουκᾶν, ι΄ 25-37

25 Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 

26 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; 

27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· 

28 εἶπε δὲ αὐτῷ· Ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. 

29 ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· Καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; 

30 ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἰεριχὼ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. 

31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. 

32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευῒτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. 

33 Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ' αὐτὸν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, 

34 καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· 

35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθὼν, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. 

36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 

37 ὁ δὲ εἶπεν· Ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ' αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.

Πηγές: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 281-283 & myriobiblos.gr

Ἀνάλυση: ἐδῶ &  Ἀκρόαση: ἐδῶ 

Ὁ σκοπός

Σκοπὸς ὅλων ἐκείνων 

ποὺ ζοῦν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ 

εἶναι νὰ εὐαρεστήσουν τὸν Χριστό, τὸν Θεό μας, 

νὰ ἐπιτύχουν τὴ συμφιλίωση μὲ τὸν Πατέρα 

μέσῳ τῇς μετοχῆς τοῦ Πνεύματος, 

καὶ μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο 

νὰ κερδίσουν τὴ σωτηρία τους. 

Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος 

Πηγή: Φιλοκαλία, Τόμος Δ' , «Περιβόλι τῆς Παναγίας», σελ. 30

Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς Ε΄ Λουκᾶ

Ὁ πλούσιος κι ὁ πτωχὸς Λάζαρος

Κατὰ Λουκᾶν ιστ΄ 19-31.

19 Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ' ἡμέραν λαμπρῶς. 

20 πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος 

21 καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. 

22 ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη.

23 καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. 

24 καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. 

25 εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· 

26 καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν.

27 εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· 

28 ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου.

29 λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. 

30 ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ' ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτοὺς, μετανοήσουσιν. 

31 εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.

Πηγές: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 317-319 & myriobiblos.gr

Ἀνάλυση: ἐδῶ &  Ἀκρόαση: ἐδῶ 

Καλή προαίρεση

Ἄμα ὑπάρχει 

καλή προαίρεση 

μέσα στόν ἄνθρωπο, 

δέν δυσκολεύεται ὁ Θεός, 

νά τόν βγάλει μέ τόν τρόπο Του 

ἀπό τό σκοτάδι στό Φῶς. 

Δημήτριος Παναγόπουλος 

Πηγή: Ἀνθολόγηση ἐμπνευσμένων λόγων τοῦ Δ.Π. 2017, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 123.

Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς Ζ΄Λουκᾶ

Κατὰ Λουκᾶν η΄ 41-56

 41 καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ οὗτος ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, 

42 ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. 

43 καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ' οὐδενὸς θεραπευθῆναι, 

44 προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. 

45 καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Τίς ὁ ἁψάμενός μου; ἀρνουμένων δὲ πάντων εἶπεν ὁ Πέτρος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ· Ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; 

46 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν· Ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ' ἐμοῦ. 

47 ἰδοῦσα δὲ ἡ γυνὴ ὅτι οὐκ ἔλαθε, τρέμουσα ἦλθε καὶ προσπεσοῦσα αὐτῷ δι' ἣν αἰτίαν ἥψατο αὐτοῦ ἀπήγγειλεν αὐτῷ ἐνώπιον παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ ὡς ἰάθη παραχρῆμα. 

48 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· Θάρσει, θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· πορεύου εἰς εἰρήνην. 

49 Ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἔρχεταί τις παρὰ τοῦ ἀρχισυναγώγου λέγων αὐτῷ ὅτι Τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου· μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον. 

50 ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας ἀπεκρίθη αὐτῷ λέγων· Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται. 

51 ἐλθὼν δὲ εἰς τὴν οἰκίαν οὐκ ἀφῆκεν εἰσελθεῖν οὐδένα εἰ μὴ Πέτρον καὶ Ἰωάννην καὶ Ἰάκωβον καὶ τὸν πατέρα τῆς παιδὸς καὶ τὴν μητέρα. 

52 ἔκλαιον δὲ πάντες καὶ ἐκόπτοντο αὐτήν. ὁ δὲ εἶπε· Μὴ κλαίετε· οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει. 

53 καὶ κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν. 

54 αὐτὸς δὲ ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· Ἡ παῖς, ἐγείρου. 

55 καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα, καὶ διέταξεν αὐτῇ δοθῆναι φαγεῖν. 

56 καὶ ἐξέστησαν οἱ γονεῖς αὐτῆς· ὁ δὲ παρήγγειλεν αὐτοῖς μηδενὶ εἰπεῖν τὸ γεγονός.

Πηγές: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 267-268 & myriobiblos.gr

Ἀνάλυση: ἐδῶ &  Ἀκρόαση: ἐδῶ 

Γιατί ἤλθαμε στὸν κόσμο;

Δὲν ἤλθαμε εἰς τὸν κόσμον αὐτὸν 

διὰ δόξες καὶ πλούτη καὶ ἡδονές· 

ἤλθαμε διὰ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. 

Καὶ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν 

ἀνοίγεται εἰς τὶς ψυχὲς ποὺ ἡτοίμασαν 

τὴν στολὴν τῆς ψυχῆς αὐτῶν καὶ 

οἱ λαμπάδες αὐτῶν καίουν καὶ σκορποῦν 

τὸ κάλλος τῆς ἀρετῆς αὐτῶν, 

τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ.

Μοναχὸς Μάρκελλος Καρακαλληνός 

Πηγή: Εὐώδη πνευματικὰ ἄνθη ἀπὸ τῆς Παναγίας τὸ Περιβόλι καὶ ἀρωματισμένοι στοχασμοὶ ἀπὸ τῆν αὔρα τῆς θείας χάριτος, Μοναχοῦ Μάρκελλου Καρακαλληνοῦ, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 53.

Ἡ Ἁγία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Σκέπης σου Παρθένε ἀνυμνοῦμεν τὰς χάριτας, 

ἥν ὡς φωτοφόρον νεφέλην ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν, 

καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, 

ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς· 

σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, 

κεκτήμεθα βοῶντές σοι· 

δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή,

 δόξα τῇ θείᾳ σκέπῃ σου, 

δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου

 προμηθείᾳ Ἅχραντε. 

Πηγή: Νέος Ἐνιαύσιος Στέφανος, Μοναχοῦ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, Ἅγιον Ὅρος, σελ. 92.

 

ΠΑΝΑΓΙΑ: Μιὰ μέρα, ἡ Ἑλλὰς θὰ γίνει τὸ προσκύνημα ὅλων τῶν λαῶν τῆς οἱκουμένης

Τὸ ἀκόλουθο ἐπεισόδιο συνέβηκε στὸν Καλαμᾶ, τὶς πρῶτες μέρες τῆς ἰταλικῆς εἰσβολῆς, ὅταν ἀκόμα οἱ φασίστες νόμιζαν πὼς τίποτε δὲν μποροῦσε νὰ σταματήση τὴν προέλασή τους. 

Ἕνα μικρό μας τμῆμα, κατατσακισμένο ἀπὸ τὴν κούρασι, ἄυπνο μέρες ὁλόκλη­ρες, εἶχε μαζευτεῖ σ' ἕναν καλαμώνα τῆς ἀριστερᾶς ὄχθης τοῦ ποταμοῦ γιὰ νὰ ξαποστάση λίγες ὧρες. Οἱ ἄνδρες λαγοκοιμόνταν, μὰ πετάχθηκαν ξαφνικὰ στὸ ἄκουσμα μιᾶς παράξενης, ὑπερκόσμιας φωνῆς.

Καὶ εἴδαν τότε, μέσα στὸ σκοτάδι ποὺ τοὺς περιτριγύριζε, μιὰν ἀχνὴ ὀπτασία, μιὰ γυναίκα μὲ πονεμένη μορφή, μὰ ποὺ τὸ πρόσωπό της ἀχτινοβολοῦσε ἀπὸ μιὰ ὑπερ­κόσμια χαρά. 

Τὴν γνώρισαν ἀμέσως, ἂν καὶ ποτὲ δὲν τὴν εἶχαν ξαναδεῖ: ἦταν ἡ Παναγία, ποὺ τοὺς μιλοῦσε: «Τοῦτο ἐδῶ εἶναι τὸ ἀκρώτατο σημεῖο ὅπου θὰ φτά­σουν οἱ ἀντίχριστοι. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, τίποτε δὲν θὰ σταματήσει τὴ φυγή τους. Καὶ σᾶς λέγω καὶ τοῦτο ἀκόμα: μιὰ μέρα, ἡ Ἑλλάς θὰ γίνει τὸ προσκύνημα ὅλων τῶν λαῶν τῆς οἰκουμένης». 

Καὶ τὸ ὅραμα ἐξαφανίστη­κε. Τὴν ἐπομένη, ἄρχιζε ἡ ἀντεπίθεσίς μας, οἱ Ἰταλοί ξαναπερνούσαν τὸν Καλαμᾶ ἄρον-ἄρον καὶ ἡ φυγή τους ἀπὸ τότε δὲν ἔχει σταματημό.

(«Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ ἐπικρατήσει τὸ δίκαιόν μας», ἐφ. Ἡ Νίκη, 19-4-41.

Σύγχρονη δημοσίευση, στὸ λεύκωμα τοῦ Ἰδρύματος Εὐαγγελιστρίας Τήνου: Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ’40, σελ.146, μὲ τὸν τίτλο «Φωνή ὑπερκόσμια»).

Πηγή

Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Νέστορος

Ἦχος πλ. δ΄. Ὥ τοῦ παραδόξου θαύματος.

 

Νέστωρ Ἀθλητὰ μακάριε,

τὴν πανοπλίαν Χριστοῦ, 

σεαυτῷ περιθέμενος,

αἰσθητῶς Λυαίῳ μέν, 

συμπλακεὶς τοῦτον ὥλεσας· 

ταῖς ἀοράτοις δὲ τὸν ἀόρατον, 

λαβαῖς Βελίαρ σὺ συνεπόδισας, 

καὶ ἐθανάτωσας· 

νίκης διαδήματι ὅθεν τὴν σὴν, 

κάραν ἐστεφάνωσεν,

 ὁ μεγαλόδωρος.

Μηναῖον Ὀκτωβρίου, «Φῶς» , σελ.: 275.