Ἡ Ἁγία Σκέπη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τῆς Σκέπης σου Παρθένε ἀνυμνοῦμεν τὰς χάριτας, 

ἥν ὡς φωτοφόρον νεφέλην ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν, 

καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, 

ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς· 

σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, 

κεκτήμεθα βοῶντές σοι· 

δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή,

 δόξα τῇ θείᾳ σκέπῃ σου, 

δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου

 προμηθείᾳ Ἅχραντε. 

Πηγή: Νέος Ἐνιαύσιος Στέφανος, Μοναχοῦ Γερασίμου Μικραγιαννανίτου, Ἅγιον Ὅρος, σελ. 92.

 

ΠΑΝΑΓΙΑ: Μιὰ μέρα, ἡ Ἑλλὰς θὰ γίνει τὸ προσκύνημα ὅλων τῶν λαῶν τῆς οἱκουμένης

Τὸ ἀκόλουθο ἐπεισόδιο συνέβηκε στὸν Καλαμᾶ, τὶς πρῶτες μέρες τῆς ἰταλικῆς εἰσβολῆς, ὅταν ἀκόμα οἱ φασίστες νόμιζαν πὼς τίποτε δὲν μποροῦσε νὰ σταματήση τὴν προέλασή τους. 

Ἕνα μικρό μας τμῆμα, κατατσακισμένο ἀπὸ τὴν κούρασι, ἄυπνο μέρες ὁλόκλη­ρες, εἶχε μαζευτεῖ σ' ἕναν καλαμώνα τῆς ἀριστερᾶς ὄχθης τοῦ ποταμοῦ γιὰ νὰ ξαποστάση λίγες ὧρες. Οἱ ἄνδρες λαγοκοιμόνταν, μὰ πετάχθηκαν ξαφνικὰ στὸ ἄκουσμα μιᾶς παράξενης, ὑπερκόσμιας φωνῆς.

Καὶ εἴδαν τότε, μέσα στὸ σκοτάδι ποὺ τοὺς περιτριγύριζε, μιὰν ἀχνὴ ὀπτασία, μιὰ γυναίκα μὲ πονεμένη μορφή, μὰ ποὺ τὸ πρόσωπό της ἀχτινοβολοῦσε ἀπὸ μιὰ ὑπερ­κόσμια χαρά. 

Τὴν γνώρισαν ἀμέσως, ἂν καὶ ποτὲ δὲν τὴν εἶχαν ξαναδεῖ: ἦταν ἡ Παναγία, ποὺ τοὺς μιλοῦσε: «Τοῦτο ἐδῶ εἶναι τὸ ἀκρώτατο σημεῖο ὅπου θὰ φτά­σουν οἱ ἀντίχριστοι. Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, τίποτε δὲν θὰ σταματήσει τὴ φυγή τους. Καὶ σᾶς λέγω καὶ τοῦτο ἀκόμα: μιὰ μέρα, ἡ Ἑλλάς θὰ γίνει τὸ προσκύνημα ὅλων τῶν λαῶν τῆς οἰκουμένης». 

Καὶ τὸ ὅραμα ἐξαφανίστη­κε. Τὴν ἐπομένη, ἄρχιζε ἡ ἀντεπίθεσίς μας, οἱ Ἰταλοί ξαναπερνούσαν τὸν Καλαμᾶ ἄρον-ἄρον καὶ ἡ φυγή τους ἀπὸ τότε δὲν ἔχει σταματημό.

(«Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ θὰ ἐπικρατήσει τὸ δίκαιόν μας», ἐφ. Ἡ Νίκη, 19-4-41.

Σύγχρονη δημοσίευση, στὸ λεύκωμα τοῦ Ἰδρύματος Εὐαγγελιστρίας Τήνου: Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ’40, σελ.146, μὲ τὸν τίτλο «Φωνή ὑπερκόσμια»).

Πηγή

Τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Νέστορος

Ἦχος πλ. δ΄. Ὥ τοῦ παραδόξου θαύματος.

 

Νέστωρ Ἀθλητὰ μακάριε,

τὴν πανοπλίαν Χριστοῦ, 

σεαυτῷ περιθέμενος,

αἰσθητῶς Λυαίῳ μέν, 

συμπλακεὶς τοῦτον ὥλεσας· 

ταῖς ἀοράτοις δὲ τὸν ἀόρατον, 

λαβαῖς Βελίαρ σὺ συνεπόδισας, 

καὶ ἐθανάτωσας· 

νίκης διαδήματι ὅθεν τὴν σὴν, 

κάραν ἐστεφάνωσεν,

 ὁ μεγαλόδωρος.

Μηναῖον Ὀκτωβρίου, «Φῶς» , σελ.: 275.

Τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου

 Ἦχος πλ. β΄ Βυζαντίου.

Σήμερον συγκαλεῖται ἡμᾶς, 

τοῦ Ἀθλοφόρου ἡ παγκόσμιος πανήγυρις.

Δεῦτε οὖν φιλέορτοι, φαιδρῶς ἐκτελέσωμεν, 

τὴν μνήμην αὐτοῦ λέγοντες·

Χαίροις, ὁ τὸν χιτῶνα 

τῆς ἀσεβείας διαρρήξας, διὰ τῆς πίστεως, 

τὴν δὲ ἀνδρείαν τοῦ Πνεύματος 

σεαυτῷ περιθέμενος.

Χαίροις, ὁ καταργήσας 

τὰς ἐπινοίας τῶν παρανόμων, 

τῇ ἰσχύϊ τῇ δοθείσῃ σοι, παρὰ τοῦ Θεοῦ. 

Χαίροις, ὁ λογχευθέντων τῶν μελῶν, 

τὸ μακάριον πάθος πνευματικῶς ἡμῖν

ἀναζωγραφήσας τοῦ Χριστοῦ. 

Ὃν καθικέτευε, Ἀθλητῶν ἐγκαλώπισμα Δημήτριε, 

λυτρωθῆναι ἡμᾶς ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν, 

καὶ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 

Πηγή: Μηναῖον Ὀκτωβρίου, «Φῶς»,  σελ. 253.   

 

Eὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς ΣΤ΄Λουκᾶ

Κατὰ Λουκᾶν, η΄27-39. 

27 ἐξελθόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὴν γῆν ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὃς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καὶ ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο, καὶ ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ' ἐν τοῖς μνήμασιν. 

28 ἰδὼν δὲ τὸν Ἰησοῦν καὶ ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καὶ φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς. 

29 παρήγγειλε γὰρ τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ ἐξελθεῖν ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου. πολλοῖς γὰρ χρόνοις συνηρπάκει αὐτόν, καὶ ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι καὶ πέδαις φυλασσόμενος, καὶ διαρρήσσων τὰ δεσμὰ ἠλαύνετο ὑπὸ τοῦ δαίμονος εἰς τὰς ἐρήμους. 

30 ἐπηρώτησε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· Τί σοί ἐστιν ὄνομα; ὁ δὲ εἶπε· Λεγεών· ὅτι δαιμόνια πολλὰ εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν· 

31 καὶ παρεκάλει αὐτὸν ἵνα μὴ ἐπιτάξῃ αὐτοῖς εἰς τὴν ἄβυσσον ἀπελθεῖν. 

32 Ἦν δὲ ἐκεῖ ἀγέλη χοίρων ἱκανῶν βοσκομένη ἐν τῷ ὄρει· καὶ παρεκάλουν αὐτὸν ἵνα ἐπιτρέψῃ αὐτοῖς εἰς ἐκείνους εἰσελθεῖν· καὶ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς. 

33 ἐξελθόντα δὲ τὰ δαιμόνια ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθον εἰς τοὺς χοίρους, καὶ ὥρμησεν ἡ ἀγέλη κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν λίμνην καὶ ἀπεπνίγη. 

34 ἰδόντες δὲ οἱ βόσκοντες τὸ γεγενημένον ἔφυγον, καὶ ἀπήγγειλαν εἰς τὴν πόλιν καὶ εἰς τοὺς ἀγρούς. 

35 ἐξῆλθον δὲ ἰδεῖν τὸ γεγονὸς, καὶ ἦλθον πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον, ἀφ' οὗ τὰ δαιμόνια ἐξεληλύθει, ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἐφοβήθησαν. 

36 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτοῖς οἱ ἰδόντες πῶς ἐσώθη ὁ δαιμονισθείς. 

37 καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ' αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο· αὐτὸς δὲ ἐμβὰς εἰς τὸ πλοῖον ὑπέστρεψεν. 

38 ἐδέετο δὲ αὐτοῦ ὁ ἀνὴρ, ἀφ' οὗ ἐξεληλύθει τὰ δαιμόνια, εἶναι σὺν αὐτῷ· ἀπέλυσε δὲ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς λέγων· 

39 Ὑπόστρεφε εἰς τὸν οἶκόν σου καὶ διηγοῦ ὅσα ἐποίησέ σοι ὁ Θεός. καὶ ἀπῆλθε καθ' ὅλην τὴν πόλιν κηρύσσων ὅσα ἐποίησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς.

Πηγές: Καινὴ Διαθήκη, σελ.  265-266 & myriobiblos.gr

Ἀνάλυση: ἐδῶ &  Ἀκρόαση: ἐδῶ 

Τακτικὰ καὶ καλά

 Νὰ ἐξομολογεῖσαι τακτικὰ καὶ καλά, 

γιατὶ καὶ Πατριάρχης νὰ εἶσαι, 

ἂν δὲν ἐξομολογεῖσαι

δὲν σώζεσαι.

Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης 

(Μπαϊρακτάρης).

Γιὰ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν

Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι ἡ πνευματικὴ τροφὴ τῆς ψυχῆς, ἡ ὁποῖα ἀλλάζει τὴν φύση τοῦ ἀνθρώπου καὶ παρέχει στὸν ἄνθρωπο ἁγιασμό, εἰρήνη, μακαριότητα καὶ κάνει πραγματικοὺς καὶ ἀνακαινισμένους ἀνθρώπους... 

Ἕνα πρᾶγμα φοβᾶται ὁ διάβολος μέσα στὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν πιστό. Νὰ μὴν πάει νὰ Κοινωνήσει, γιατὶ θέλει τοὺς ἀνθρώπους κουτάβια, τοὺς θέλει πνευματικὰ τυφλούς. 

Ὁ ἄνθρωπος ποὺ συμμετέχει ἀξίως τακτικὰ στὸ Μυστήριο αὐτό (μὲ τὴν μετάνοια κι ἐξομολόγηση στὸν Πνευματικὸ πατέρα), προοδεύει πνευματικὰ καὶ γίνεται κατάλληλος γιὰ τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. 

Δημήτριος Παναγόπουλος 

Πηγή: Ἀνθολόγηση ἐμπνευσμένων λόγων τοῦ Δ.Π. 2017, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 132-133.

Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τοῦ Σπορέως

Κατὰ Λουκᾶν, η΄5-15.

5 Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· 

6 καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· 

7 καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό. 

8 καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. 

9 Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Τίς εἴη ἡ παραβολή αὕτη;. 

10 ὁ δὲ εἶπεν· Ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. 

11 Ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· 

12 οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. 

13 οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται. 

14 τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. 

15 τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ. 

 Πηγές: Καινὴ Διαθήκη, σελ.  262-263 & myriobiblos.gr

Ἀνάλυση :  ἐδῶ &  Ἀκρόαση: ἐδῶ

Ἡ ψυχὴ πρέπει νὰ διατηρῆται σὲ νοερὴ μοναξιὰ καὶ ἡσυχία, γιὰ νὰ φέρῃ ὁ Θεὸς τὴν δική του εἰρήνη μέσα της

Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς τῶν θεῶν καὶ Κύριος τῶν κυρίων ἔκανε τὴν ψυχή σου γιὰ κατοικία καὶ δικό Του ναό, πρέπει νὰ τὴν τιμᾷς τόσο πολύ, ὥστε νὰ μὴν τὴν ἀφήσῃς νὰ ταπεινωθῆ καὶ νὰ κλίνῃ σὲ ἄλλο πρᾶγμα· οἱ ἐπιθυμίες σου καὶ οἱ ἐλπίδες σου ἂς εἶναι πάντοτε στὸν ἐρχομὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἂν δὲν βρῇ τὴν ψυχὴ μόνη της, δὲν θὰ ἔλθη νὰ τὴν ἐπισκεφθῆ. Αὐτὸς τὴν θέλει χωρὶς λογισμούς, ὅσο μπορεῖ: μόνην ἐντελῶς ἀπὸ ἐπιθυμίες καὶ πολὺ περισότερο μόνη της ἀπὸ τὴν θέλησί της. 

Γι᾿ αὐτὸ δὲν πρέπει ἐσὺ μόνος σου καὶ χωρὶς διάκρισι νὰ σκληραγωγῆσαι, οὔτε νὰ ψάχνῃς ἀφορμὲς γιὰ νὰ πάσχῃς γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, μὲ μόνη τὴν γνώμη τῆς δικῆς σου θελήσεως, ἀλλὰ μὲ τὴν συμβουλὴ τοῦ Πνευματικοῦ σου πατρὸς ποὺ σὲ κυβερνᾷ ὡς τοποτηρητὴς τοῦ Θεοῦ, ὥστε διὰ μέσου αὐτοῦ ὁ Θεὸς διατάσσῃ καὶ ἐνεργῇ στὴ θέλησί σου ἐκεῖνο ποὺ αὐτὸς θέλει. 

Μὴν κάνῃς ποτὲ ἐκεῖνο ποὺ θέλεις. Ἀλλὰ ἂς κάνῃ ὁ Θεὸς ἐκεῖνο ποὺ θέλει σὲ σένα. Ἡ θέλησίς σου ἂς εἶναι πάντοτε ἐλεύθερη ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου, δηλαδή, ἐσὺ νὰ μὴν θέλῃς ποτὲ κανένα πρᾶγμα, καὶ ὅταν θελήσῃς τίποτε, ἂς εἶναι τέτοιου εἴδους, ὥστε κι ἂν δὲν γίνῃ ἐκεῖνο ποὺ θέλεις, ἰδιαίτερα τὸ ἀντίθετο, νὰ μὴ λυπᾶσαι, ἀλλὰ ἂς μένη τὸ πνεῦμα σου τόσο ἥσυχο, σὰν νὰ μὴν θέλησες τίποτε.

Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία τῆς καρδιᾶς καὶ μοναξιά, τὸ νὰ μὴ δεσμεύεται δηλαδὴ μὲ τὸν νοῦ ἢ μὲ τὴν θέλησί της σὲ κανένα πράγμα. Λοιπὸν ἂν δώσῃς στὸν Θεὸ τὴν ψυχή σου τόσο λυμένη, ἐλεύθερη καὶ μοναχή, θὰ ἰδῆς θαύματα ποὺ αὐτὸς θὰ ἐνεργήσῃ σ᾿ αὐτήν, ἐξαιρετικὰ ὅμως καὶ ἰδιαίτερα τὴν θεϊκὴ εἰρήνη, ποὺ εἶναι τὸ δῶρο ἐκεῖνο, ποὺ μπορεῖ νὰ γίνῃ αἰτία νὰ χωρέσῃ ὅλα τὰ ἄλλα του χαρίσματα, ὅπως εἶπε ὁ μέγας τῆς Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ⁽¹⁾: 

 Ὦ θαυμαστὴ μοναξιὰ καὶ ἀπόκρυφο ταμεῖο τοῦ Ὑψίστου! Μέσα στὸ ὁποῖο μόνον αὐτὸς θέλει νὰ ἀκούγεται καὶ ὄχι ἀλλοῦ καὶ ἐκεῖ νὰ ὁμιλῇ στὴν καρδιὰ τῆς ψυχῆς σου. Ὦ ἐρημιὰ καὶ ἡσυχία ποὺ ἔγινε παράδεισος! Ἐπειδὴ μόνον σ᾿ αὐτὴν δίνει ἄδεια ὁ Θεὸς νὰ τὸν βλέπουν ἢ νὰ τοῦ ὁμιλοῦν. «Παρελθὼν ὄψομαι τί τὸ ὅραμα τὸ μέγα τοῦτο», ἔλεγε ὁ Μωυσῆς, ὅταν βρισκόταν στὴν αἰσθητὴ καὶ νοητὴ ἔρημο τοῦ Σινᾶ ^{(Ἔξοδ. 3,3)}. 

Ἀλλὰ ἐὰν καὶ σὺ θέλῃς νὰ φθάσης σ᾿ αὐτό, μπὲς στὴν γῆ αὐτὴ ἀνυπόδητος, γιατὶ εἶναι ἁγία. Ἀπογύμνωσε πρῶτα τὰ πόδια σου, δηλαδὴ τὶς διαθέσεις τῆς ψυχῆς σου, καὶ ἂς μείνουν γυμνὲς καὶ ἐλεύθερες ἀπὸ κάθε γήϊνο πρᾶγμα. Μὴ βαστάσῃς, οὔτε σακκούλι, οὔτε ράβδο σ᾿ αὐτὴ τὴν ὁδό, ὅπως παρήγγειλε ὁ Κύριος στοὺς μαθητές του ^{(Λουκ. 10,4)}, διότι ἐσὺ δὲν πρέπει νὰ θέλῃς κανένα πρᾶγμα τοῦ κόσμου αὐτοῦ, σὰν αὐτὰ ποὺ ζητοῦν οἱ ἄλλοι. Οὔτε νὰ ἀσπασθῇς κανένα πρόσωπο στὴν ὁδὸ αὐτή, ὅπως παρήγγειλε ὁ Ἐλισσαῖος στὸ παιδάριό του ^{(Βασιλ. 4,29)} καὶ ἔλεγε ὁ Κύριος στοὺς μαθητές του ^{(Λουκ. 10,4)}, ἔχοντας ὅλο σου τὸν λογισμὸ καὶ τὴν διάθεσι καὶ τὴν ἀγάπη μόνο στὸν Θεὸ καὶ ὄχι στὰ κτίσματα: «ἄφησε τοὺς νεκροὺς νὰ θάψουν τοὺς δικούς τους νεκρούς» ^{(Ματθ. 8,22)}. 

Ἐσὺ προχώρα μόνος σου στὴν χώρα τῶν ζωντανῶν, καὶ ἂς μὴν ἔχῃ μερίδιο ὁ θάνατος μὲ σένα _{(μέρος μετὰ σοῦ ὁ θάνατος)}.

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης 

 Πηγή: orthodoxfathers.com