Ὁ μισθός τῆς ταπεινοφροσύνης (Ε') - Π.Μ. Σωτῆρχος

(συνέχεια ἀπό τό δ' μέρος).

   -Πάτερ Ἀνατόλιε, θά ἤθελα νά μοῦ πῆτε, ἡ φράσις «ἀνταποδοθήσεται γὰρ σοὶ ἑν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων» ἀναφέρεται στόν μισθόν ἤ καλύτερα στήν ἀνταπόδοσιν τῆς ταπεινοφροσύνης, ἀφοῦ μιλήσαμε γιά δόματα καί ἀντιδόματα;

   -Μέ ὅσα εἴπαμε καί τήν ἄλλην φορά καί τώρα, ξανάπε ὁ εὐλαβής Ἀσκητής, ἀρχή τῆς δικαιοσύνης εἶναι ἡ ἴδια μέ τήν ἀρχή τῆς ἀγάπης. Τόσον ἡ δικαιοσύνη ὅσον καί ἡ ἀγάπη ξεκινοῦν ἀπό τήν ταπεινοφροσύνη. 

Κι ἐπειδή ἀγάπη καί δικαιοσύνη εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ἄρα ἡ μισθαποδοσία καί γενικά ἡ ἀμοιβή τῆς ταπεινοφροσύνης εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, πού δίδεται, κατά χάριν, κατά τήν ἀνάστασιν τῶν δικαίων. 

Γιατί πρίν ἀπ' ὅλα οἱ ταπεινοί μετανοοῦν συνεχῶς καί ἔχουν φόβον Θεοῦ, πού εἶναι ὁ στέρεος δεσμός τῆς σχέσεως ἀνθρώπου καί Θεοῦ.  «Πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως» (Λουκ. ι' 37). Καί προπαντός μή ξεχνᾶς τήν ἀνάστασιν τῶν δικαίων. Αὐτή νά ὁδηγῆ πάντοτε τά βήματά μας. Ἀμήν.

(τέλος κεφαλαίου)

Π.Μ. Σωτῆρχος 

Πηγή: Ὀρθόδοξη Ὁδοιπορία, Π.Μ. Σωτῆρχος, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 79.

Ὁ μισθός τῆς ταπεινοφροσύνης (Δ') - Π.Μ. Σωτῆρχος

(συνέχεια ἀπό τό γ' μέρος) 

   -Πάτερ μου, βιάστηκα νά μιλήσω, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολήν του ὅτι «τέλος γάρ νόμου Χριστός εἰς δικαιοσύνην» (Ρωμ. ι' 4). Μᾶς λέγει ὅτι δικαιοσύνη εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. 

   -Σωστή εἶναι ἡ ἐπισήμανση αὐτή εἶπε. Ἄν προχωρήσης, ὅμως λίγο πιό κάτω, στό ἴδιο κείμενον, θά διαβάσης ὅτι «ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη, οὕτω λέγει... Ἐγγύς σου τό ρῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου· τοῦτ' ἔστι τὸ ρῆμα τῆς πίστεως ὅ κηρρύσομεν». Καί ποιό εἶναι τό ρῆμα (λόγος); Τό ἐξηγεῖ στήν συνέχεια: 

   -«Ἐάν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου, Κύριον Ἰησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεός αὐτόν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ· καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν» (Ρωμ. ι' 6-10).

   -Ἔχετε δίκιο, πάτερ Ἀνατόλιε, καί ὅπως τό ἀναφέρει καί τό ἐξηγεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶπα, ἡ κατάληξις εἶναι ἡ ἴδια. Πρόκειται γιά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί γιά τήν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ ὡς Κυρίου καί ὡς ἀναστάντος ἐκ νεκρῶν. Πιστεύει ἡ καρδιά καί ὁμολογεῖ τό στόμα.  «Πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην καί ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν».   

   -Ὅλα, ὅμως, αὐτά, πού εἴπαμε, ἀποκρίθηκε ὁ Γέροντας, ἀρχίζουν καί τελειώνουν μέσα στήν ἀγάπη. Γιατί ἡ ἀγάπη εἶναι τό κυρίαρχον θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τι ἀπομακρύνεται ἀπό τήν ἀγάπη ἀκυρώνει τήν σχέση μας μέ τόν Θεόν. Μᾶς ἀποκόπτει ἀπό τήν ζωή καί πέφτουμε στήν χώρα τοῦ θανάτου. Ὄχι τοῦ ἀφανισμοῦ καί τήν ἐκμηδένισης μας, ἀλλά στήν ἀδιάκοπα ἐπώδυνη, στήν τραγική βίωση τῆς ὑπάρξεως.

  (... ἡ συνέχεια καί τό τέλος τοῦ κεφαλαίου στό ε' μέρος).

Π.Μ. Σωτῆρχος 

Πηγή: Ὀρθόδοξη Ὁδοιπορία, Π.Μ. Σωτῆρχος, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 78-79.

Ὁ μισθός τῆς ταπεινοφροσύνης (Γ') - Π.Μ. Σωτῆρχος

(συνέχεια ἀπό τό β' μέρος)

   Δηλονότι, θά φανῆ τό πρωτάκουστον, ὅπου εἶναι μερικοί τελευταῖοι (σ' αὐτόν τόν κόσμον), οἱ ὁποῖοι θά εἶναι πρῶτοι (ἐκεῖ στόν ἄλλο κόσμον), καί εἶναι μερικοί (ἐδῶ) πρῶτοι, οἱ ὁποῖοι θά εἶναι τελευταῖοι (ἐκεῖ).

  Χαιρέτησα σεβαστικά τόν Γέροντα καί τόν παρεκάλεσα νά μοῦ μιλήση γιά τήν ἀνάσταση τῶν δικαίων. 

   -Αὐτό τό θέμα μελετῶ κι ἐγῶ σήμερα, παιδί μου, εἶπε, ἀλλά δέν μπορῶ μέ σιγουριά νά σοῦ πῶ τίποτε καινούργιο κι ὅλο ψάχνω στούς Ἁγίους Πατέρες τούς θεοφώτιστους. Ἔχω σταματήσει στό ιγ' κεφάλαιον τοῦ κατά Λουκᾶν Εὐαγγελίου, ὅπου γίνεται λόγος περί τῶν σωζομένων. Καί ἐκεῖ βρῆκα τήν φράσιν: 

   -«Ἂν ἐγερθῇ ὁ οἰκοδεσπότης καὶ ἀποκλείσῃ τὴν θύραν, καὶ ἄρξησθε ἔξω ἑστάναι καὶ κρούειν τὴν θύραν λέγοντες· Κύριε, Κύριε, ἄνοιξον ἡμῖν· καὶ ἀποκριθεὶς ἐρεῖ ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς πόθεν ἐστέ» (Λουκ. ιγ' 25).

   Καὶ στὴν συνέχεια τούς λέγει: 

  -«Ἀπόστητε ἀπ' ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀδικίας» (Λουκ. ιγ' 27). 

   -Νά λοιπόν, τό βασικόν κριτήριον, συνέχισε ὁ π. Ἀνατόλιος. Εἶναι ἡ δικαιοσύνη καί ἡ ἀδικία. Μᾶς μιλᾶ γιά τούς «ἐργάτες τῆς ἀδικίας». Τούς διώχνει, τούς ἀποκλείει καί μᾶς μιλᾶ γιά τήν ἀνάσταση τῶν δικαίων. Δηλαδή γιά τήν δικαίωση τῶν δικαίων. Ἄρα, πρέπει νά δοῦμε καθαρά τήν σημασία καί τό περιεχόμενον τῆς δικαιοσύνης ἀφοῦ αὐτή εἶναι τό κριτήριον τοῦ διαχωρισμοῦ στήν αἰωνιότητα.

   -«Δικαιοσύνην μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς», μᾶς συμβουλεύει ἡ Ἐκκλησία καί μᾶς προτρέπει συνεχῶς, εἶπα.    

  -Αὐτήν τήν δικαιοσύνην, δηλαδή τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, συνέχισε ὁ Γέροντας πρέπει νά μάθουμε καί νά ἐφαρμόζουμε συνεχῶς στήν ζωή μας. 

(... συνεχίζεται στό δ' μέρος).

Π.Μ. Σωτῆρχος 

Πηγή: Ὀρθόδοξη Ὁδοιπορία, Π.Μ. Σωτῆρχος, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 77-78.

Ὁ μισθός τῆς ταπεινοφροσύνης (B') - Π.Μ. Σωτῆρχος

(συνέχεια ἀπό τό α' μέρος)

   -Ὁ μισθός τῆς ταπεινοφροσύνης μάλιστα εἶναι διπλός, μοῦ εἶχε πεῖ. Δίδεται καί τώρα, σ' αὐτήν τήν ζωήν, ὡς πρώτη ἀμοιβή καί ἡ δεύτερη, ὡς ἀνταπόδοση αἰώνια, «ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων». Καί αὐτό γίνεται ξεχωριστά γιά τήν ταπεινοφροσύνη, πού εἶναι ἄρνηση τοῦ κόσμου τούτου καί προεχόντως εὐχαριστεῖ τόν Θεόν καί Ἐκεῖνος «ταπεινοῖς δίδωσι χάριν». Κι ἔχει τόσον πλούσια τήν ἀνταμοιβή, παιδί μου, διότι εἶναι ἡ γνησιότερη μορφή μετανοίας. 

   Ξαναδιάβασα γιά ἄλλη μιά φορά τό κεφάλαιον αὐτό τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπου γίνεται λόγος γιά τήν θεραπεία τοῦ ὑδρωπικοῦ καί στήν συνέχεια ὁ Κύριος ἐξηγεῖ στούς Φαρισαίους τήν ἀξία τῆς ταπεινοφροσύνης καί τόν τρόπον ἐφαρμογῆς της στήν καθημερινή μας ζωή. 

Τούς εἶπε νά μή ζητοῦν τίς πρωτοκαθεδρίες καί τίς τιμές καί τίς δόξες τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά ὅταν κάνουν δεῖπνα καί γιορτές νά καλούν «πτωχούς, ἀναπήρους, χωλούς, τυφλούς», πού δέν μποροῦν νά ἀνταποδώσουν τά ὅμοια («ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι») καί ἔτσι ἡ δωρεά τῆς ταπεινοφροσύνης γίνεται χωρίς ἀνταπόδοσιν. 

Γίνεται πρός τόν ἴδιον τόν Θεόν, πρός τόν ὁποῖον ἀνάγεται κάθε ἰδέα καί πρᾶξις καλοῦ καί πᾶσα ἀγαθοεργία. Καί τότε πραγματοποιεῖται καί ἡ ἄλλη ἐντολή τοῦ Κυρίου: «Σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» (Ματθ. στ' 3). 

   Τήν ἄλλη μέρα ξαναπῆγα στόν Γέροντα Ἀνατόλιον γιά περισσότερες ἐξηγήσεις καί τόν βρῆκα νά μελετᾶ κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Εἶχε καί αὐτός προβληματισθῆ μέ τήν φράσιν «ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων» καί ἤθελε νά δῆ καί νά μάθη τί μᾶς διδάσκουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. 

Τό λένε γιά τόν χωρισμόν δικαίων καί ἀδίκων. Πιστῶν καί ἀπίστων. Ταπεινῶν καί ὑπερηφάνων. Κι ἀκόμα τόν ἀπασχολοῦσε ἡ μεγάλη ἔκπληξη ὁ κυριακός λόγος, ὅταν θά γίνη φανερόν ὅτι:

   -«Ἰδου, εἰσὶν ἔσχατοι οἱ ἔσονται πρῶτοι, καὶ εἰσὶ πρῶτοι οἵ ἔσονται ἔσχατοι» (Λουκ. ιγ' 30).  

 

(... συνεχίζεται στό γ' μέρος).

Π.Μ. Σωτῆρχος 

Πηγή: Ὀρθόδοξη Ὁδοιπορία, Π.Μ. Σωτῆρχος, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», σελ. 76-77.

Tῶν Ἁγίων καὶ Θαυματουργῶν Ἀναργύρων Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ

Ἦχος πλ. β' . Αὐτόμελον. 

Ὅλην ἀποθέμενοι, ἐν οὐρανοῖς τὴν ἐλπίδα, 

θησαυρὸν ἀσύλητον, ἑαυτοῖς οἱ Ἅγιοι ἐθησαύρισαν· 

δωρεὰν ἔλαβον, δωρεὰν διδοῦσι, τοῖς νοσοῦσι τὰ ἱάματα· 

χρυσὸν ἢ ἀργύριον, εὐαγγελικῶς οὐκ ἐκτήσαντο· 

ἀνθρώποις τε καὶ κτήνεσι, τὰς εὐεργεσίας μετέδωκαν· 

ἵναν διὰ πάντων, ὑπήκοοι γενόμενοι Χριστῷ, 

ἐν παρρησίᾳ πρεσβεύωσιν, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ὕλην ἐβδελύξαντο, τὴν ἐπὶ γῆς φθειρομένην· 

οὐρανοπολῖται δέ, σαρκὶ ἰσάγγελοι ἐχρημάτισαν, 

ἡ ὁμόφρων σύσκηνος, ξυνωρὶς ὁμότροπος, 

τῶν Ἁγίων καὶ ὁμόψυχος· διὸ τοῖς κάμνουσι, 

πᾶσι τὰς ἰάσεις βραβεύουσιν, ἀνάργυρον παρέχοντες 

τὴν εὐεργεσίαν τοῖς χρῄζουσιν. 

Οὒς ἐν ἐτησίοις, τιμήσωμεν ἀξίως ἑορταῖς, 

ἐν παρρησίᾳ πρεσβεύοντες,ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ὅλην εἰσοικίσασα, ἐν αὐτῇ τὴν Τριάδα, 

δυὰς ἡ ἀοίδιμος, Κοσμᾶς καὶ Δαμιανὸς οἱ θεόφρονες, 

ὡς κρουνοὶ βλύζουσιν, ἐκ πηγῆς νάματα, 

ζωηφόρου τῶν ἰάσεων· ὧν καὶ τὰ λείψανα, 

πάθη δι' ἀφῆς θεραπεύουσι· καὶ μόνα τὰ ὀνόματα, 

νόσους ἐκ βροτῶν ἀπελαύνουσι· 

πάντων τῶν προσφύγων, σωτήριοι τελοῦντες, τῷ Χριστῷ, 

ἐν παρρησίᾳ πρεσβεύουσιν, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὴμῶν. 

Πηγή: Μηναῖον Ἰουλίου, «Φῶς», σελ. 8.

Εὐαγγέλιον τῆς Συνάξεως τῶν Ἁγίων Δώδεκα Άποστόλων

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον θ' 36 & ι' 1-8

36 Ἰδὼν δὲ τοὺς ὄχλους ἐσπλαγχνίσθη περὶ αὐτῶν ὅτι ἦσαν ἐκλελυμένοι καὶ ἐρριμμένοι ὡς πρόβατα μὴ ἔχοντα ποιμένα. 

1 Καὶ προσκαλεσάμενος τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων ὥστε ἐκβάλλειν αὐτὰ καὶ θεραπεύειν πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν. 

2 Τῶν δὲ δώδεκα ἀποστόλων τὰ ὀνόματά εἰσι ταῦτα· πρῶτος Σίμων ὁ λεγόμενος Πέτρος καὶ Ἀνδρέας ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου καὶ Ἰωάννης ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ, 

3 Φίλιππος καὶ Βαρθολομαῖος, Θωμᾶς καὶ Ματθαῖος ὁ τελώνης, Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἁλφαίου καὶ Λεββαῖος ὁ ἐπικληθεὶς Θαδδαῖος,

4 Σίμων ὁ Κανανίτης καὶ Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης ὁ καὶ παραδοὺς αὐτόν.

5 Τούτους τοὺς δώδεκα ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς παραγγείλας αὐτοῖς λέγων· εἰς ὁδὸν ἐθνῶν μὴ ἀπέλθητε, καὶ εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μὴ εἰσέλθητε· 

6 πορεύεσθε δὲ μᾶλλον πρὸς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ.

7 πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. 

8 ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε.

Πηγές: myriobiblos.gr & Kαινὴ Διαθήκη, σελ. 39-41.

Κυριακὴ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον ιστ' 13-19.

 

13 Ἐλθὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ μέρη Καισαρείας τῆς Φιλίππου ἠρώτα τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ λέγων· τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου; 

14 οἱ δὲ εἶπον· οἱ μὲν Ἰωάννην τὸν βαπτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν, ἕτεροι δὲ Ἰερεμίαν ἢ ἕνα τῶν προφητῶν. 

15 λέγει αὐτοῖς· ὑμεῖς δὲ τίνα με λέγετε εἶναι;

16 ἀποκριθεὶς δὲ Σίμων Πέτρος εἶπε· Σὺ εἶ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος. 

17 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· μακάριος εἶ, Σίμων Βαριωνᾶ, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψέ σοι, ἀλλ' ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 

18 κἀγὼ δέ σοι λέγω ὅτι σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς.

19 καὶ δώσω σοι τὰς κλεῖς τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, καὶ ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, καὶ ὃ ἐὰν λύσῃς ἐπὶ τῆς γῆς, ἔσται λελυμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

  Πηγή: myriobiblos.gr & Kαινὴ Διαθήκη, σελ. 72-73.

Ὁ Οὐράνιος Πατέρας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, 

ἀποκάλυψε στὸν Ἀπόστολο Πέτρο 

ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς 

εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος καὶ

αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸν θεμέλιο λίθο 

τῆς οἰκοδομῆς 

τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας, 

τὴν ὁποία οὔτε οἱ πύλες τοῦ ᾅδη

δὲν θὰ ὑπερισχύσουν 

καὶ δὲν θὰ τὴν νικήσουν

διότι εἶναι αἰώνια καὶ ἀθάνατη.