Κυριακὴ Ε' τῶν Νηστειῶν, τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας

Εὐαγγέλιον κατὰ Μάρκον ι' 32-45.

32 Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐθαμβοῦντο, καὶ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, 

33 ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, 

34 καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτὸν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. 

35 Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. 

36 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; 

37 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. 

38 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; 

39 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· 

40 τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ' οἷς ἡτοίμασται. 

41 καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. 

42 ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. 

43 οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ' ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 

44 καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· 

45 καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν. 

 Πηγές: myriobiblos.gr & Καινή Διαθήκη, σελ. 183-184.

        

...Ἄχ, ἀγαπητοί μου, 

πόσο κοντόφθαλμοι εἴμαστε! 

Δὲν μποροῦμε νὰ δοῦμε μακριά. 

Δὲν ξέρουμε ποιό εἶνε στόν κόσμο τοῦτο

τό πραγματικό μας συμφέρον. 

Ἀπό ὅλα αὐτά πού ζητᾶμε λίγα εἶνε 

ἐκεῖνα πού μᾶς ὠφελοῦν. 

Τά ἄλλα εἶνε πολὺ ἐπιζήμια καὶ καταστρεπτικά. 

Γι' αὐτὸ στὴν προσευχή μας πρέπει νὰ λέμε·

«Χριστέ! Σύ, ποὺ μᾶς ἀγαπᾷς καὶ 

γνωρίζεις ποιό εἶνε τὸ πραγματικό μας συμφέρον, 

σὲ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς δίνῃς 

μόνο ὅ,τι μᾶς ὠφελεῖ».

 Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 381 (ἀπόσπασμα).

  

Κυριακὴ Δ' Νηστειῶν, τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος

Εὐαγγέλιον κατὰ Μᾶρκον θ' 17-31.

 

17 καὶ ἀποκριθεὶς εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπε· Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον.

18 καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν.

19 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν.

20 καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων.

21 καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν.

22 καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ' εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ' ἡμᾶς.

23 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.

24 καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ.

25 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· Τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν.

26 καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτόν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν.

27 ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη.

28 Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ' ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό.

29 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.

30 Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ·

31 ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Πηγές: myriobiblos.gr & Καινή Διαθήκη, σελ. 175-176.

... Ἒ λοιπόν, ὕστερα ἀπὸ τόσα θαύματα θὰ ἔπρεπε ὅλοι οἱ Ἕλληνες νὰ πιστεύουμε στὸν Χριστό. Καὶ σᾶς ἐρωτῶ· Πιστεύουμε; «Τὸ δέντρο ἀπὸ τὸν καρπὸ φαίνεται», εἶπε ὁ Χριστός (πρβλ. Ματθ. 12,33). Καὶ ἡ πίστι μας ἀπὸ τὰ ἔργα μας φαίνεται. Καὶ τὰ ἔργα μας δὲν δείχνουν πίστι. Ἡ πίστι μας δὲν εἶνε ζωντανή, δὲν ἔχει μέσα φωτιὰ καὶ δύναμι. Εἶνε μιὰ πίστι χλιαρή, ποὺ δὲν διαφέρει ἀπὸ τὴν ἀπιστία.

 Ἄν πιστεύαμε, ὅπως οἱ πατέρες μας, θ' ἀκούγαμε τὴν Κυριακὴ τὴν καμπάνα τῆς ἐκκλησιᾶς καὶ θὰ λέγαμε· Μᾶς καλεῖ ὁ Θεός. Καὶ κανείς μας δὲν θὰ ἔλειπε ἀπὸ τὴν ἐκκλησιά. Ἂν πιστεύαμε, θὰ τηρούσαμε τὴ νηστεία τῆς Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς καὶ πρὸ παντὸς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Ἂν πιστεύαμε, θὰ τρέχαμε στὴν ἐξομολόγησι καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια θὰ λέγαμε τὰ κρίματά μας. Ἂν πιστεύαμε, δὲν θὰ ἀδικοῦσε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, δὲν θὰ ἔκλεβε καὶ δὲν θὰ ἀπατοῦσε τὸ γείτονά του, δὲν θὰ ἀτίμαζε τὸ σπίτι του, δὲν θὰ προσέβαλλε τὴν προσωπική του τιμή.

Ἂν πιστεύαμε, θὰ ἤμασταν δίκαιοι καὶ ἐλεήμονες. Ἂν πιστεύαμε, δὲν θὰ βλαστημούσαμε τὸ ἅγιο ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ποὺ τρέμουν καὶ οἱ δαίμονες ἀκόμη. Αὐτὴ ἡ διαφθορὰ καὶ ἡ ἀσέβεια μικρῶν καὶ μεγάλων, αὐτὴ ἡ ἀδικία καὶ ἀσπλαχνία καὶ θηριωδία, εἶνε ἀποτέλεσμα τῆς ἀπιστίας.

Τί πρέπει νὰ κάνουμε; Νὰ μείνουμε σ' αὐτὴ τὴν ἐλεινὴ κατάστασι; Νὰ κατανησουμε τελείως ἄπιστοι καὶ ἄθεοι; Ὄχι, ἀγαπητοί. Νὰ μιμηθοῦμε τὸν πατέρα τοῦ δυστυχισμένου παιδιοῦ τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Νὰ συναισθανθοῦμε τὴν ἀπιστία μας. Νὰ πέσουμε στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ δάκρυα ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς νὰ τοῦ πῇ· «Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ» (Μᾶρκ. 9,24).

Χριστέ, βοήθησέ με νὰ διώξω ἀπ' τὴν καρδιά μου κάθε ἀμφιβολία, κάθε δισταγμό, καὶ νὰ γίνω ἕνας πιστὸς μαθητής σου, ποὺ νὰ μείνω κοντά σου αἰώνια. Χριστέ, «βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ».  

 Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 373-375 (ἀπόσπασμα).

  

Κυριακή Γ' Νηστειῶν, τῆς Σταυροπροσκυνήσεως

Εὐαγγέλιον κατὰ Μᾶρκον η' 34 - θ' 1 

η' 34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.

35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. 

36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 

37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 

38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

θ' 1 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει. 
 

Πηγές: Kαινὴ Διαθήκη, σελ. 172 & 173
 myriobiblos.gr .

        ... Ὁ Χριστός, ὁ αἰώνιος βασιλεύς, μᾶς καλεῖ νὰ καταταχθοῦμε στὸ στρατό του. Δὲν μᾶς βιάζει. Μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους νὰ ἐκλέξουμε ποῦ θέλουμε νὰ πᾶμε. Ἢ μὲ τὸ Χριστὸ ἢ μὲ τὸ διάβολο. Ἐθελοντὰς ζητεῖ ὁ Χριστός. Τὸ διάγγελμά του ἔτσι ἀρχίζει· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν...» (Μᾶρκ. 8,34). 

Ὤ, πόσο εὐγενικὸς εἶνε ὁ Χριστός! Πόσο σέβεται τὴν ἐλευθερία μας, ποὺ αὐτὸς μᾶς τὴν ἔδωσε γιὰ νὰ ξεχωρίζουμε ἀπ' τὰ κτήνη, ποὺ ὅ,τι θέλει τὰ κάνει τὸ ἀφεντικό τους! Δὲν εἴμαστε ζῷα. Δὲν εἴμαστε κοπάδια. Δὲν εἴμαστε μᾶζες. Δὲν εἴμαστε δοῦλοι. Δὲν εἴμαστε ῥομπότ. Ὄχι! Εἴμαστε ἄνθρωποι. Μποροῦμε νὰ ἐκλέξουμε τὸ καλὸ ἢ τὸ κακό. Τὸ φῶς ἢ τὸ σκοτάδι. Τὸν Χριστὸ ἢ τὸ διάβολο. Ἐμπρός, ἀδελφοί μου, ἂς ἀκολουθήσουμε τὸν Χριστό!...

     ... Ἀγαπητοί μου! Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἀρχηγός. Ὁ σταυρὸς ἡ σημαία μας. Ἐμεῖς οἱ στρατιῶτες. Ἂς φανοῦμε πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι. Ἂς μισήσουμε τὴν κακία, ἂς διακόψουμε κάθε σχέσι μὲ τὸ διεφθαρμένο ἑαυτό μας, τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο. Ὄχι τὰ θελήματά του. Ὄχι στὰ ἁμαρτωλὰ θελήματα τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ἀλλὰ μόνο τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ ἂς ἐκτελοῦμε.

       Χριστέ, βοήθησέ μας. Τὸ θέλημά σου νὰ γίνεται «ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς» (Ματθ. 6,10).    

 Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 365 & 369 (2 ἀποσπάσματα).

Κυριακή Β' Νηστειῶν, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ.

Εὐαγγέλιον κατὰ Μάρκον β' 1-12

1 Καὶ εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι' ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. 

2 καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον.

3 καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.

4 καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ἐφ' ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.

5 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. 

6 ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν·

7 Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; 

8 καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;

9 τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 

10 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας - λέγει τῷ παραλυτικῷ· 

11 σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 

12 καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν. 

Πηγές: myriobiblos.gr & Καινή Διαθήκη, σελ. 140-141.

      Ἄνθρωπε! Ἁμαρτάνεις; Βάζεις μέσα στὸ αἷμα σου, σ' ὅλη σου τὴν ὕπαρξι, τὸ πιὸ φοβερὸ μικρόβιο, τὸ μικρόβιο ποὺ λέγεται ἁμαρτία. Αὐτὸ τὸ μικρόβιο, ἂν προχωρήσῃ καὶ πολλαπλασιασθῇ καὶ ἀόρατο ὅπως εἶνε φωλιάσῃ σὲ κάθε κύτταρό μας, σὲ κάθε σημεῖο τῆς ζωῆς μας, θὰ φέρῃ τὴ μεγάλη καταστροφή. Γιατὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία προέρχονται ὅλα τὰ κακά.

        Ἂχ, νὰ μποροῦσε ὁ κόσμος ν' ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία! Παράδεισος θὰ γινόταν ὁ κόσμος. Ὑγεία θὰ βασίλευε παντοῦ. Εἰρήνη καὶ ἀγάπη καὶ ὁμόνοια θὰ ἐπικρατοῦσε. Ἀλλ' ὑπάρχει τρόπος σωτηρίας; Ὑπάρχει γιατρός; Ὑπάρχει φάρμακο, ποὺ νὰ σκοτώνῃ τὸ μικρόβιο τῆς ἁμαρτίας; 

Δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχει! Ὑπάρχει Γιατρός, ὑπάρχει Φάρμακο. Εἶνε ὁ Χριστός, εἶνε τὸ Αἷμα του, ποὺ ἔχυσε πάνω στό σταυρὸ γιὰ νὰ θεραπεύσῃ τὸ μεγάλο τραῦμα ποὺ ἄνοιξε ἡ ἁμαρτία. Δυστυχῶς δὲν τὸ συναισθανόμαστε, καὶ ὅλοι ζοῦμε ἀδιάφοροι καὶ ἀμέριμνοι, ἐνῷ ἡ ἁμαρτία, καρκίνος πραγματικός, τρώει τά σπλάχνα μας.

        Ἂν συναισθανθοῦμε τὴν ἁμαρτωλότητά μας, ἂν ἐνδιαφερθοῦμε γιὰ τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς, ὅπως ἐνδιαφερόμαστε γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος, τότε θὰ τρέξουμε νὰ πᾶμε στὸν Χριστό, στοὺς πνευματικοὺς μας πατέρες, θὰ ποῦμε τὰ κρίματά μας μὲ δάκρυα στὰ μάτια, θὰ ζητήσουμε συχώρεσι ἀπὸ τὸν οὐράνιο Πατέρα μας, κ' ἐκεῖνος, οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, θὰ μᾶς συχωρέσῃ. Θ' ἀκούσουμε κ' ἐμεῖς τὴ φωνὴ του· «Τέκνον, ἀφέωνται σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Μάρκ. 2,5). Τότε παράδεισος θὰ γίνῃ ἡ καρδιά μας.

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 362-363 (ἀπόσπασμα).

Κυριακὴ Α' Νηστειῶν, τῆς Ὀρθοδοξίας - Νὰ γίνουμε Φίλιπποι

Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην α' 44-52.

44 Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. 

45 ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. 

46 εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. 

47 καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε.

48 εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι.

49 λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. 

50 ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· Ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. 

51 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει. 

52 καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ' ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.

Πηγή: myriobiblos.gr & Καινὴ Διαθήκη, σελ. 371-372.

  

Νὰ γίνουμε Φίλιπποι

   ... Σὺ ποὺ γνώρισες τὸν Χριστό, σὺ ποὺ τὸν πιστεύεις μ' ὅλη σου τὴν καρδιά, σὺ ποὺ ἐκκλησιάζεσαι τακτικὰ καὶ ἐξομολογεῖσαι τὰ κρίματά σου καὶ μὲ δάκρυα κοινωνεῖς τὰ ἄχραντα μυστήρια καὶ βάζεις στὴν καρδιά σου τὸν Χριστὸ καὶ ἔχεις χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ σοῦ τὴ δώσῃ ὅλος ὁ κόσμος μὲ τὰ ἀγαθά του, σὺ ποὺ βρῆκες τὸ Σωτῆρα σου, σὺ ποὺ ἔχεις τὴν ὀρθόδοξο πίστι, νὰ εὐχαριστῇς καὶ νὰ δοξάζῃς τὸν Χριστό. Αὐτὸ ὅμως ποὺ πιστεύεις μὴν τὸ κρύψῃς. 

Ἂν ἀνάμεσα σὲ συγγενεῖς καὶ φίλους ἔχῃς κάποιον ποὺ μοιάζει μὲ τὸ Ναθαναὴλ καὶ θέλει νὰ γνωρίσῃ τὸν Χριστό, πλησίασέ τον καὶ προσπάθησε νὰ τὸν διαφωτίσῃς. Ἡ πίστι σου δὲν θὰ ἀργήσῃ νὰ γίνῃ καὶ δική του πίστι. Ὁ ἕνας θὰ γίνετε δυό. Οἱ δυὸ τέσσερις. Οἱ τέσσερις ὀκτώ. Οἱ Φίλιπποι θὰ τραβήξουν κοντά τους τοὺς Ναθαναήλ. Οἱ πιστοί, αὐτοὺς ποὺ κλονίζονται καὶ ἀμφιβάλλουν.

    Καὶ ἂν σὺ ὁ πιστὸς ζῇς μέσα σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύουν τίποτε, ἀλλὰ εἰρωνεύονται, ἐμπαίζουν, ὑβρίζουν, καταδιώκουν τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς πιστούς του, καὶ πάλι μὴ δειλιάσῃς. Κήρυξε καὶ σ' αὐτοὺς τὴν ἀλήθεια. Ὁμολόγησε καὶ σ' αὐτοὺς τὴν Ὀρθοδοξία. Δεῖξε πρὸ παντὸς μὲ τὰ ἔργα σου τὴν πίστι σου. Ὁ Χριστὸς κάνει θαύματα. Μπορεῖ καὶ ἀπ' αὐτοὺς τοὺς ἀπίστους μερικοὶ νὰ πιστέψουν καὶ νὰ ὁμολογήσουν τὸν Χριστὸ καὶ νὰ γονατίσουν μπροστά του καὶ μὲ συντριβὴ καρδιᾶς νὰ ποῦν· «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος» (Ματθ. 27,54).

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 356-357 (ἀπόσπασμα).

Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς - Συγχωρεῖς; θὰ συγχωρηθῇς

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον στ' 14-21.

14 Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· 

15 ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. 

16 Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί, ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν. 

17 σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, 

18 ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. 

19 Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσιν καὶ κλέπτουσιν· 

20 θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· 

21 ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν. 

 Πηγή

    ...Συγχωρηθῆτε! εἶνε ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας, εἶνε τὸ πιὸ σπουδαῖο, τὸ πρῶτο ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε τώρα ποὺ μπαίνουμε στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀκούσαμε στὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ἀφήνουν καμμιὰ ἀμφιβολία. 

Ἀπευθύνεται σὲ ὅλους μας ὁ Χριστός. Δὲν ἐξαιρεῖ κανένα, διότι ὅλοι, ὅπως εἴπαμε καί ἄλλοτε καί δέν θά παύσουμε νά τό λέμε, ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο καὶ ἄλλος λιγώτερο, φταίξαμε καὶ φταῖμε...

     ... Θεέ, συγχώρεσέ μας. 

   Καὶ ὁ Θεὸς βλέπει τὰ δάκρυά μας, ἀκούει τὴν προσευχή μας καὶ μᾶς ἀπαντᾷ·

    - Παιδί μου, θέλεις νὰ συχωρέσω τὰ ἁμαρτήματά σου; Πρέπει κ' ἐσὺ νὰ συχωρέσῃς τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ποὺ ἔφταιξαν σὲ ἐσένα. Πρέπει νὰ συχωρέσῃς τοὺς ἐχθρούς σου... 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 348-349 (2 ἀπόσπάσματα).

Κυριακὴ τῶν Ἀποκρεῶν

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον κε' 31-46.

31 Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ,

32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων,

33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.

34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.

35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με,

36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 

37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;  

38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν;

39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;

40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 

41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ.

42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με,

43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.

44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;

45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε.

46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.  

 Καινή Διαθήκη: σελ. 113-114

        ...Μὴ σκανδαλίζεσθε βλέποντας τὴν ἀδικία, ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο, βλέποντας τὸν δίκαιο νὰ ὑποφέρῃ, τὸν ἄδικο νὰ ζῇ νὰ κάνῃ λεφτὰ καὶ νὰ εὐφραίνεται. Πιστέψτε. Κάθε καλὸ ποὺ ἔγινε ἐδῶ στὴ γῆ, ὅσο μικρὸ κι ἂν εἶνε, θὰ ἀμειφθῇ. 

Κ' ἕνα ποτήρι νερὸ ἀκόμη ἂν δώσῃς στὸ διψασμένο, δὲν θὰ μείνῃ χωρὶς ἀμοιβή. Τὸ βεβαιώνει τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο. Τὶ τρομερὸ Εὐαγγέλιο! Κηρύττει, ὅτι θὰ ἔρθῃ, μιὰ μέρα φοβερή, ποὺ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ παρουσιαστοῦν μπροστὰ στὸ θρόνο τοῦ Κυρίου καὶ θὰ δώσουν λόγο γιὰ ὅ,τι ἔκαναν πάνω στὴ γῆ. 

Οἱ δίκαιοι θ' ἀμειφθοῦν. Οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοὶ θὰ τιμωρηθοῦν. Οἱ πρῶτοι μὲ ζωὴ αἰώνιο. Οἱ δεύτεροι μὲ κόλασι αἰώνιο. Τὸ δικαστήριο θὰ εἶνε παγκόσμιο, θὰ δικάσῃ ὅλα τὰ ἔθνη, ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ μέχρι τὸν τελευταῖο ἄνθρωπο. 

Θὰ δικάσῃ καὶ θ' ἀποδώσῃ δικαιοσύνη, ποὺ διψᾷ ἡ ἀνθρώπινη ψυχή. Θὰ χωρίσῃ τὸ σιτάρι ἀπὸ τὴν ἦρα. Θὰ χωρίσῃ τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια. Θὰ καθαρίσῃ ἡ γῆ. Θὰ λάμψῃ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνη...

 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 343-344 (ἀπόσπασμα).

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου - Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ νικᾷ τὴν ἁμαρτία

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιε' 11-32

11 Εἶπε δέ· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς.

12 καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον.

13 καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως.

14 δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι.

15 καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους.

16 καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ.

17 εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι!

18 ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου.

19 οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.

20 καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.

21 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου.

22 εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας,

23 καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν,

24 ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι.

25 ῏Ην δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν,

26 καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα.

27 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν.

28 ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. 

29 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρί· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ·

30 ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν.

31 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν·

32 εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

Καινὴ Διαθήκη, σελ. 312-314.

Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ νικᾷ τὴν ἁμαρτία

   

Ἁμαρτωλοὶ εἴμαστε. Τί πρέπει νὰ γίνῃ; Ν' ἀπελπιστοῦμε; Ὄχι. Ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου μᾶς δίνει τὴν ἐλπίδα ὅτι, ὅσο μεγάλα καὶ τρομερὰ κι ἂν εἶνε τὰ ἁμαρτήματα τοῦ ἀνθρώπου, ὁ οὐράνιος Πατέρας εἶνε ἕτοιμος νὰ τὰ συχωρέσῃ. 

Ἀρκεῖ ὁ ἁμαρτωλὸς νὰ πῇ -ὄχι ψεύτικα ἀλλ' ἀληθινά- τὸ «ἥμαρτον» τοῦ ἀσώτου. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει, ὅτι οἱ ἁμαρτίες εἶνε φωτιὰ ποὺ καίει. Ἀλλ' ὅπως ἡ φωτιά, ὅσο μεγάλη κι ἂν εἶνε, ἂν τὴ ῥίξουμε στὴ θάλασσα, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ σβήσῃ, ἔτσι κ' ἐδῶ!

    Συναμαρτωλοὶ ἀδελφοί μου! Χρόνια καὶ χρόνια περιμένει ὁ Χριστὸς νὰ ποῦμε τὸ «ἥμαρτον» τοῦ ἀσώτου. Οἱ ἁμαρτίες μας εἶνε ἀναμμένα κάρβουνα. Κι ὅπως τὰ κάρβουνα, ἂν τὰ ῥίξουμε στὴ θάλασσα σβήνουν, ἔτσι καὶ οἱ ἁμαρτίες. 

Πάρε τὰ ἀναμμένα  κάρβουνα, πάρε τὶς ἁμαρτίες σου ὅλες, καὶ ῥίξε τις στὴν ἀπέραντη θάλασσα, ποὺ εἶνε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.  Ἡ θάλασσα νικᾷ τὴ φωτιά· καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ νικᾷ τὴν ἁμαρτία, ὅσο μεγάλη καὶ βαρειὰ κι ἂν εἶνε.

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 338.

Κυριακή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου - Ὁ Θεός, ἱλάσθητί ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιη' 10-14.

10 ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης.

11 ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης·

12 νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι.

13 καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.

14 λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. 

Καινὴ Διαθήκη: σελ. 325.

     ... Ἄνοιξε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ θὰ δῇς τὸ πνευματικὸ πανόραμα. Θὰ μείνῃς κατάπληκτος. Θὰ δῇς τί ἔκανε ὁ Θεὸς γιὰ σένα, γιὰ τὴν ψυχικὴ σου σωτηρία. Ἡ ἁμαρτία σὲ ἔκανε ἕνα σκουλήκι βρωμερό, ποὺ ζῇ καὶ κυλιέται μέσα στὴν λάσπη. Μιὰ ἀηδία εἶναι ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος. 

Ἀλλὰ ἦρθε ὁ Χριστός, πῆρε τὸ σκουλήκι, πῆρε τὸν ἁμαρτωλό, τὸν ἁκάθαρτο ἄνθρωπο, τὸν ἔπλυνε, τὸν καθάρισε μὲ τὸ τίμιό του αἷμα καὶ τοῦ ἔδωσε τὴ δύναμι νὰ φθάσῃ στὰ οὐράνια. Ἀπὸ σκουλήκι νὰ γίνῃ ἀετός, ἀπὸ κτῆνος ἄγγελος. Ἀπὸ παλαιὸς ἄνθρωπος νέος ἄνθρωπος, νέα ὕπαρξις, ποὺ τὴν προορίζει νὰ ζήσῃ σ' ἕναν ἄλλο κόσμο, ποὺ γλῶσσα ἀνθρώπων δὲν μπορεῖ νὰ περιγράψῃ. Νὰ ζήσῃ μέσα στὴ βασιλεία του. «Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;».

Γιὰ ὅλες λοιπὸν αὐτὲς τὶς εὐεργεσίες θὰ ἔπρεπε διαρκῶς νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεό. Θὰ ἔπρεπε νὰ πηγαίνουμε στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ λέμε κ' ἐμεῖς· «Ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι» (Λουκ. 18,11).

Νὰ τὸ λέμε ὅμως ὄχι ὅπως τὸ ἔλεγε ὁ φαρισαῖος, μὲ μιὰ καρδιὰ ἀκάθαρτη ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια καὶ τὴν κατάκριση τῶν ἄλλων, ἀλλὰ νὰ τὸ λέμε μὲ μιὰ καρδιὰ γεμάτη ταπείνωσι καὶ εὐγνωμοσύνη, μὲ μιὰ βαθειὰ συναίσθησι, ὅτι τέτοιοι ποὺ εἴμαστε, δὲν εἴμαστε ἄξιοι ν' ἀπολαμβάνουμε κανένα ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ...

...Σὰν τὸν τελώνη τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου στεκόμαστε ἐδῶ στὸ ναό σου, κλαῖμε ὅλοι τὰ ἁμαρτήματά μας καὶ φωνάζουμε· «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς» (Λουκ. 18,13).

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 331-332 (2 ἀποσπάσματα).

   

Πῶς θὰ ἔρθουν καλύτερες μέρες; - Ἀπόστολος Πέτρος

10 ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη αὐτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον,  

11 ἐκκλινάτω ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν, ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν.  

12 ὅτι ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν, πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά.  

13 Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς, ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ μιμηταὶ γένησθε;  

14 ἀλλ' εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι. τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε,  

15 Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου, 

16 συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, καταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀναστροφήν.  

17 κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πάσχειν ἢ κακοποιοῦντας.  

18 ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι·  

19 ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν, 

20 ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ' ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι' ὕδατος.  

21 ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου, ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν, δι' ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ,  

22 ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐρανόν, ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ δυνάμεων.

Ἀπόστολος Πέτρος

Α' Πέτρου γ' 10-22

Πηγή: Καινή Διαθήκη, σελ. 935. 

Τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ - Σημεῖον ἀντιλεγόμενον

Eὐαγγέλιον κατά Λουκᾶν β' 22-40

 
22 Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς ῾Ιεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ,  

23 καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται,  

24 καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν.  

25 Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν ῾Ιεροσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ ᾿Ισραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν ῞Αγιον ἐπ᾿ αὐτόν·  

26 καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου.  

27 καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον ᾿Ιησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, 

28 καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε·  

29 νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ,  

30 ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, 

31 ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. 

32 φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ. 

33 Καὶ ἦν ᾿Ιωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ.  

34 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον.  

35 καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί.  

36 Καὶ ἦν ῎Αννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς ᾿Ασήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα ἔτη μετὰ ἀνδρὸς ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς, 

37 καὶ αὐτὴ χήρα ὡς ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣ οὐκ ἀφίστατο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καὶ δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν·  

38 καὶ αὕτη αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν ῾Ιερουσαλήμ. 

39 Καὶ ὡς ἐτέλεσαν ἅπαντα τὰ κατὰ τὸν νόμον Κυρίου, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὴν πόλιν ἑαυτῶν Ναζαρέτ.  

40 Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό.

Καινή Διαθήκη, σελ. 228-231

Σημεῖον ἀντιλεγόμενον

... «ἰδοῦ οὖτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Ἅγιος Συμεὼν ὁ θεοδόχος (Λουκ. β' 34).

Ἑρμηνεία

Ἰδοῦ αὑτὸς εἶναι προωρισμένος διὰ νὰ γίνῃ αἰτία 

πτώσεως καὶ ἀναστάσεως πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ.

 Ὅσοι θ' ἀπιστήσουν σ' Αὐτόν, θὰ πέσουν καὶ θὰ ἀπολεσθοῦν·

ὅσοι θὰ πιστεύσουν, θὰ ἀναστηθοῦν καὶ 

θὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ θὰ σωθοῦν, 

θὰ εἶναι δὲ καὶ θαῦμα, ἀφοῦ ἐν τῷ προσώπῳ Του 

θὰ ἐμφανίζεται ἡ ἕνωσις τῶν δύο φύσεων, 

τῆς θείας καὶ τῆς ἀνθρωπίνης. 

Ἀλλὰ τὸ θαῦμα τοῦτο θὰ ἀντιλέγεται ἀπὸ τοὺς ἀπιστοῦντας

 καὶ ἐνῷ οἱ καλοπροαίρετοι θὰ ὁδηγοῦνται δι' αὐτοῦ

 εἰς τὴν πίστιν καὶ θὰ σώζωνται, 

οἱ ἀνειλικρινεῖς καὶ ἐγωισταὶ 

θὰ ἀπιστοῦν καὶ θὰ κατακρίνωνται.

Παναγιώτης Ν. Τρεμπέλας 

Πηγή: Καινή Διαθήκη, σελ. 230

Κυριακὴ τῆς σωτηρίας τοῦ Ζακχαίου

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιθ', 1-10.

1 Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἱεριχώ·

2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, 

3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν ᾿Ιησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. 

4 καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι.  

5 καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι.  

6 καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. 

7 καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι.  

8 σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν.  

9 εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς ᾿Αβραάμ ἐστιν. 

10 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.  

Καινὴ Διαθήκη, σελ.: 329

       ... Ἀγαπητοί μου! Ἄν θέλετε στὰ σπίτια σας νὰ ἔχετε τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, τότε πρέπει νὰ κάνετε ὅ,τι ἔκανε ὁ Ζακχαῖος. Νὰ μετανοήσετε. Ὄχι ψεύτικα, ἀλλ' ἀληθινά. Νά καθαρίσετε πρῶτα-πρῶτα τὸ σπίτι σας ἀπὸ κάθε ἀδικία. Ἂν ἔχετε τίποτε κλεμμένο, νὰ τὸ ἐπιστρέψετε γρήγορα. Μὴν τὸ κρατᾶτε. Τὸ ξένο πρᾶγμα εἶναι φωτιὰ ποὺ θὰ σᾶς κάψῃ. 

Καὶ κάτι ἄλλο νὰ κάνετε, ποὺ εἶνε πολὺ ἀνώτερο. Δὲν φτάνει μόνο νὰ μὴν ἀδικῆτε, νὰ μὴν κλέβετε, νὰ μὴν κάνετε τὸ κακό. Πρέπει καὶ νὰ κάνετε τὸ καλό. Νὰ κάνετε τὸ καλὸ στοὺς ἄλλους. Νὰ κάνετε ἐλεημοσύνες, ὅπως ἔκανε ὁ Ζακχαῖος ὅταν γνώρισε τὸν Χριστό. Ἀπ' τὸ ψωμί, ποὺ βγάζετε μὲ τὸν ἱδρῶτα σας, νὰ δίνετε ἕνα κομμάτι καὶ σ' αὐτὸν ποὺ πεινάει. 

Μετάνοια, δικαιοσύνη καὶ ἐλεημοσύνη, αὐτὰ εἶνε ποὺ ἀσφαλίζουν καὶ σῴζουν τὰ σπίτια ἀπὸ κάθε συμφορά. Προσοχὴ λοιπόν! Κίνδυνος στὰ σπίτια ποὺ δὲν μετανοοῦν. Σωτηρία στὰ σπίτια τῶν ἀνθρώπων ποὺ μετανοοῦν εἰλικρινά, ζοῦν μὲ δικαιοσύνη καὶ κάνουν ἔργα ἐλεημοσύνης.

Σᾶς ἔδειξα ἀπὸ τί κινδυνεύουν τὰ σπίτια καὶ μὲ ποιὸ τρόπο ἀσφαλίζονται καὶ σῴζονται. Σὰν γνωστικοὶ ποὺ εἶστε, κρίνετε καὶ κάνετε τὴν ἐκλογή σας. Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ φωτίσῃ ὅλους νὰ κάνουν τὴν καλὴ ἐκλογή. Νὰ μισήσουμε τὸ κακό· νὰ ἀγαπήσουμε τὸ καλό. Νὰ μισήσουμε τὸ διάβολο· νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό. Νὰ τὸν καλέσουμε. 

Ναί, νὰ τὸν καλέσουμε. Ὄχι αὔριο, ὄχι μεθαύριο, ἀλλὰ σήμερα νὰ καλέσουμε τὸν Χριστὸ στὸ σπίτι μας, γιὰ νὰ ἀκούσουμε ὁ καθένας τὸ χαρμόσυνο λόγο τοῦ Χριστοῦ μας· «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο» (Λουκ.19,9).

 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 319-320 (ἀπόσπασμα).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὴν Κυριακὴ τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν

Πρὸς Κολασσαεῖς γ' 4-11.

 

4 ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. 

5 Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, 

6 δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, 

7 ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· 

8 νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· 

9 μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ

10 καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, 

11 ὅπου οὐκ ἔνι ῞Ελλην καὶ ᾿Ιουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

Ἀπόστολος Παῦλος

 Καινὴ Διαθήκη, σελ.: 808-809. 

Κυριακή τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν - Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Μέγιστος Εὐεργέτης

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιζ' 12-19

12 καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν,

13 καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. 

14 καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. 

15 εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, 

16 καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. 

17 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;

18 οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;

19 καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.  

Καινὴ Διαθήκη, σελ.: 321

 Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Μέγιστος Εὐεργέτης

    ... Ἀπὸ τὴν ἁμαρτία εἶνε προσβεβλημένοι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ψυχικῶς λεπροί. Λέπρα π.χ. δὲν εἶνε ἡ φιλαργυρία, ποὺ δὲν ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἡσυχάσῃ οὔτε μέρα οὔτε νύχτα; Λέπρα δὲν εἶνε ἡ μοιχεία καὶ ἡ πορνεία, τὸ ἀκάθαρτο πάθος τῆς σαρκός; Λέπρα δὲν εἶνε τὸ μῖσος καὶ ἡ ἐκδίκησι, ἡ ζήλεια καὶ ὁ φθόνος καὶ κάθε ἄλλο εἶδος κακίας; 

        Αὐτὴ τὴ λέπρα τῆς ψυχῆς ἕνας ἔχει τὴ δύναμι νὰ τὴ θεραπεύσῃ. Καὶ αὐτὸς εἶνε ὁ Χριστός, ὁ «ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν». Ὅποιος πιστεύει στὸ Χριστὸ καὶ ζητεῖ τὴ βοήθειά του, θεραπεύεται ἀπὸ τὰ βασανιστικὰ πάθη τῆς κακίας.

       Ὁ Χριστὸς λοιπὸν εἶνε ὁ μέγιστος εὐεργέτης. Καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ εἴμαστε πρὸς αὐτὸν εὐγνώμονες. 

     Ὦ Χριστέ μου, χίλια καλὰ μᾶς δίνεις, χίλιες φορὲς (ἄπειρες φορές) μᾶς συγχωρεῖς  γιὰ τ' ἁμαρτήματα ποὺ κάνουμε. Χίλιες φορὲς μᾶς σῴζεις ἀπὸ σωματικοὺς καὶ ψυχικοὺς κινδύνους. Χωρὶς τὴν ἀγάπη σου, χωρὶς τὴ βοήθειά σου, ποιός θὰ μποροῦσε νὰ ζήσῃ καὶ μιὰ στιγμὴ ἀκόμη πάνω στὸν ἁμαρτωλὸ αὐτὸ πλανήτη; Πόσο γι' αὐτὸ ἔπρεπε νὰ σ' ἀγαποῦμε; Μὲ χίλιους τρόπους ἔπρεπε νὰ δείχνουμε σ' ἐσένα τὴν εὐγνωμοσύνη μας.

      Καὶ ὅμως! Τί ἐλεεινοὶ καὶ ἀχάριστοι ποὺ εἴμαστε! Χτυπᾶνε τὴν Κυριακὴ οἱ καμπάνες, μᾶς καλοῦν νὰ πᾶμε νὰ τὸν προσκυνήσουμε καὶ νὰ τοῦ ποῦμε ἕνα εὐχαριστῶ, καὶ ἀπὸ τοὺς ἑκατὸ ἕνας ἢ δύο πᾶνε στὴν ἐκκλησία, κι αὐτοὶ ὄχι μὲ ζεστὴ καρδιά. Εἴμαστε λοιπὸν ἢ δὲν εἴμαστε χειρότεροι ἀπὸ τοὺς ἐννέα ἀγνώμονες λεπροὺς; 

       Χριστέ, συγχώρησέ μας. Καθάρισέ μας ἀπὸ τὴ λέπρα τῆς ἀχαριστίας. Δός μας μιὰ καρδιὰ ποὺ νὰ σὲ ἀγαπᾷ καὶ νὰ σὲ εὐγνωμονῇ αἰώνια. 

  Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 296-298 (ἀπόσπασμα).

Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα - Φῶς εἶνε ὁ Χριστός.

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον δ' 12-17.

12 Ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ᾿Ιωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν,  

13 καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ,  

14 ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος·  

15 γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν,  

16 ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς.  

17 ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.  

 Καινή Διαθήκη, σελ. 14.

      ... Φῶς εἶνε ὁ Χριστός. Φῶς ἡ διδασκαλία του. Φῶς τὰ θαύματά του. Φῶς ὁ ἅγιος βίος του. Φῶς τὰ σεπτά του πάθη. Φῶς ἡ ἀνάστασί του. Φῶς ἡ ἀνάληψί του. Ὁ Χριστός εἶνε ὅλος φῶς. Ὁ Χριστός εἶνε ὁ ἥλιος τῶν ψυχῶν.

          Θέλεις, ἄνθρωπε, νὰ δῇς τὸ πνευματικὸ αὐτὸ φῶς; Ἄκουσέ με. Πάρε στὰ χέρια σου τὸ Εὐαγγέλιο, ἄνοιξέ το καὶ ἄρχισε νὰ τὸ διαβάζῃς· ὄχι ὅπως διαβάζεις μιὰ ἐφημερίδα ἢ ὁποιοδήποτε ἄλλο βιβλίο, ἀλλὰ νὰ τὸ διαβάζῃς μὲ τὴν πίστι, ὅτι  στὸ βιβλίο αὐτὸ μιλάει ὁ Κύριος. Διάβαζέ το μὲ ταπείνωσι. Διάβαζέ το καθημερινῶς. Τοὐλάχιστον ἕνα κεφάλαιο κάθε μέρα. Θὰ αἰσθάνεσαι ὅτι οὐράνιο φῶς πλημμυρίζει τὸν ψυχικό σου κόσμο, καὶ γεμάτος εὐγνωμοσύνη θὰ λὲς στὸν Θεό· «Δόξα σοι, τῷ δείξαντι τὸ φῶς». 

Θέλεις, ἄνθρωπε, νὰ δῇς τὸ πνευματικὸ φῶς; Ἄκουσέ με. Ὅταν τὴν Κυριακὴ ἀκοῦς τὴν καμπάνα νὰ χτυπάῃ, σήκω ἀπὸ τὸ κρεβάτι σου, ντύσου γρήγορα καὶ πήγαινε στὴν ἐκκλησία. Ἄναψε τὸ κερί σου, κάνε κανονικὰ τὸ σταυρό σου καὶ στάσου μὲ εὐλάβεια σὲ κάποια γωνιὰ τοῦ ναοῦ. 

Ἡ καρδιά σου στὸν Χριστό· τὰ μάτια σου στὶς ἱερὲς εἰκόνες· τὰ αὐτιά σου στὰ λόγια ποὺ ψάλλουν οἱ ψάλτες καὶ οἱ ἱερεῖς. Εἶνε λόγια χρυσᾶ, εἶνε λόγια φωτεινά, εἶνε λόγια ποὺ παρηγοροῦν τὶς πονεμένες ψυχές, εἶνε λόγια ποὺ ξυπνοῦν τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ φέρνουν δάκρυα στὰ μάτια τους. 

Ἂν ἔτσι μὲ εὐλάβεια καὶ προσοχὴ παρακολουθήσῃς ὅλα ὅσα λέγονται καὶ γίνονται στὴ θεία λειτουργία, τότε στὸ τέλος θὰ δῇς κ' ἐσὺ μεσ' στὴν καρδιά σου τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. Καὶ μαζὶ μὲ ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα θὰ πῇς τὸ «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὔρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες· αὕτη γὰρ ἡμᾶς ἔσωσεν».

    Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 290-291 (ἀπόσπασμα).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὴν Κυριακή μετὰ τὰ Φῶτα

Πρὸς Ἐφεσίους δ' 7-13.

 

7 Ἑνὶ δὲ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ.

8 διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις.

9 τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς;   

10 ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. 

11 καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους,  

12 πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, 

13 μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ,

Ἀπόστολος Παῦλος  

Πηγή; Καινή Διαθήκη, σελ.776