Εὐαγγέλιον Μεσοπεντηκοστῆς - Μὴ κρίνετε κατ' ὄψιν

Eὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην ζ' 14-30

Στίχ. 14-30 Ὁ Κύριος διδάσκει μὲ θείαν ἐξουσίαν.

 

14 Ἤδη δὲ τῆς ἑορτῆς μεσούσης ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ ἱερὸν καὶ ἐδίδασκε. 

15 καὶ ἐθαύμαζον οἱ Ἰουδαῖοι λέγοντες· πῶς οὗτος γράμματα οἶδε μὴ μεμαθηκώς; 

16 ἀπεκρίθη οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· ἡ ἐμὴ διδαχὴ οὐκ ἔστιν ἐμὴ, ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με· 

17 ἐάν τις θέλῃ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιεῖν, γνώσεται περὶ τῆς διδαχῆς, πότερον ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν ἢ ἐγὼ ἀπ' ἐμαυτοῦ λαλῶ. 

18 ὁ ἀφ' ἑαυτοῦ λαλῶν τὴν δόξαν τὴν ἰδίαν ζητεῖ, ὁ δὲ ζητῶν τὴν δόξαν τοῦ πέμψαντος αὐτόν, οὗτος ἀληθής ἐστι, καὶ ἀδικία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν. 

19 οὐ Μωϋσῆς δέδωκεν ὑμῖν τὸν νόμον; καὶ οὐδεὶς ἐξ ὑμῶν ποιεῖ τὸν νόμον. τί με ζητεῖτε ἀποκτεῖναι; 

20 ἀπεκρίθη ὁ ὄχλος καὶ εἶπε· δαιμόνιον ἔχεις· τίς σε ζητεῖ ἀποκτεῖναι; 

21 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ἓν ἔργον ἐποίησα, καὶ πάντες θαυμάζετε διὰ τοῦτο.

22 Μωϋσῆς δέδωκεν ὑμῖν τὴν περιτομήν, οὐχ ὅτι ἐκ τοῦ Μωϋσέως ἐστίν, ἀλλ' ἐκ τῶν πατέρων, καὶ ἐν σαββάτῳ περιτέμνετε ἄνθρωπον. 

23 εἰ περιτομὴν λαμβάνει ἄνθρωπος ἐν σαββάτῳ, ἵνα μὴ λυθῇ ὁ νόμος Μωϋσέως, ἐμοὶ χολᾶτε ὅτι ὅλον ἄνθρωπον ὑγιῆ ἐποίησα ἐν σαββάτῳ! 

24 μὴ κρίνετε κατ' ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε. 

25 Ἔλεγον οὖν τινες ἐκ τῶν Ἱεροσολυμιτῶν· οὐχ οὗτός ἐστιν ὃν ζητοῦσιν ἀποκτεῖναι; 

26 καὶ ἴδε παρρησίᾳ λαλεῖ, καὶ οὐδὲν αὐτῷ λέγουσι. μήποτε ἀληθῶς ἔγνωσαν οἱ ἄρχοντες ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ Χριστός; 

27 ἀλλὰ τοῦτον οἴδαμεν πόθεν ἐστίν· ὁ δὲ Χριστὸς ὅταν ἔρχηται, οὐδεὶς γινώσκει πόθεν ἐστίν. 

28 ἔκραξεν οὖν ἐν τῷ ἱερῷ διδάσκων ὁ Ἰησοῦς καὶ λέγων· κἀμὲ οἴδατε, καὶ οἴδατε πόθεν εἰμί· καὶ ἀπ' ἐμαυτοῦ οὐκ ἐλήλυθα, ἀλλ' ἔστιν ἀληθινὸς ὁ πέμψας με, ὃν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε· 

29 ἐγὼ οἶδα αὐτόν, ὅτι παρ' αὐτοῦ εἰμι κἀκεῖνός με ἀπέστειλεν. 

30 Ἐζήτουν οὖν αὐτὸν πιάσαι, καὶ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ' αὐτὸν τὴν χεῖρα, ὅτι οὔπω ἐληλύθει ἡ ὥρα αὐτοῦ.

Πηγές: myriobiblos.gr & Καινὴ διαθήκη, Ὁ Σωτήρ, σελ. 402-403.

Κυριακή τοῦ παραλύτου - Ὁ Μεγάλος Ἰατρὸς

Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην ε' 1-15.

1 Μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα. 

2 ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. 

3 ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. 

4 ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσε τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. 

5 ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. 

6 τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; 

7 ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει.

8 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει.

9 καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. 

10 ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. 

11 ἀπεκρίθη αὐτοῖς· Ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. 

12 ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 

13 ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. 

14 μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. 

15 ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

Πηγές: myriobiblos.gr,

Καινὴ Διαθήκη, σελ. 387 & 388.

    
           ...Ἂν εἴχαμε μάτια ἀγγέλων καὶ βλεπαμε τί κατορθώνει ἡ θεία χάρις μὲ τὸ ἱερὸ βάπτισμα, θὰ βλέπαμε, ὅτι προτοῦ μπῇ στὸ νερὸ τῆς κολυμβήθρας ὁ ἀβάπτιστος εἶνε μαῦρος στὴν ψυχὴ σὰν τὸν ἀράπη. Ὅταν ὅμως βαπτισθῆ στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τότε, ὢ τότε, βγαίνοντας ἀπὸ τὸ νερὸ τῆς κολυμβήθρας, βγαίνει ἄσπρος στὴν ψυχὴ σὰν τὸ χιόνι. Δὲν ἔχει ἐπάνω του καμμιὰ ἁμαρτία. Δὲν τὸν βαραίνει καμμιὰ ἐνοχή. Λούστηκε, καθαρίστηκε, ἔγινε παιδὶ τοῦ Θεοῦ, καὶ λάμπει ὁλόκληρος. 

Καὶ ἂν πεθάνῃ μετὰ τὸ βάπτισμα, πηγαίνει στὸν παράδεισο γιὰ νὰ ζῇ ἐκεῖ αἰώνια μὲ ἀγγέλους καὶ ἀρχαγγέλους. Γι' αὐτὸ οἱ γονεῖς, ποὺ τὰ μικρά τους παιδιὰ πεθαίνουν βαπτισμένα, δὲν πρέπει νὰ τὰ κλαῖνε. Αὐτὰ τὰ ἀθῶα πλάσματα σὰν ἀγγελούδια πηγαίνουν στὸν οὐρανὸ καὶ χαίρονται. 

Νὰ μὴν κλαῖμε λοιπὸν τὰ νήπια ποὺ πεθαίνουν, ἀλλὰ νὰ φυλάξουμε τὰ δάκρυά μας γιὰ τὸν ἑαυτό μας, ποὺ εἴμαστε μεγάλοι καὶ ἁμαρτάνουμε καθημερινῶς καὶ μὲ τὶς ἁμαρτίες μας μολύνουμε τὴν ψυχή, λερώνουμε τὴ λευκὴ στολὴ τοῦ ἱεροῦ βαπτίσματος...

    ... Ὁ Χριστὸς θὰ μᾶς δεχόταν καὶ θὰ μᾶς θεράπευε, ὁποιαδήποτε ἀρρώστια καὶ ἂν εἴχαμε. Ὁ Χριστός, αὐτὸς εἶνε ἡ ἰαματικὴ κολυμβήθρα ὅλων τῶν αἰώνων. Αὐτὸς διὰ μέσου τῶν ἱερέων τελεῖ μυστήρια καὶ πλένει καὶ καθαρίζει τοὺς ἁμαρτωλούς. Αὐτὸς κάνει τὰ μεγάλα θαύματα. Ὁ Χριστός. Ναί. Αὐτὸς εἶνε ὁ μεγάλος ἰατρός, ποὺ θεραπεύει κάθε ἀρρώστια. Σ' αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
 

  Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 34-35  (2 ἀποσπάσματα).

Ἡ ἀναγκαιότης τῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης - Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος

Ἐπιστολὴ Β' Ἰωάννου 

Στίχ.1-6. Ἡ ἀναγκαιότης τῆς ἀδελφικῆς ἀγάπης

1 Ὁ πρεσβύτερος ἐκλεκτῇ κυρίᾳ καὶ τοῖς τέκνοις αὐτῆς, οὓς ἐγὼ ἀγαπῶ ἐν ἀληθείᾳ, καὶ οὐκ ἐγὼ μόνος, ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ ἐγνωκότες τὴν ἀλήθειαν, 

2 διὰ τὴν ἀλήθειαν τὴν μένουσαν ἐν ἡμῖν, καὶ μεθ' ἡμῶν ἔσται εἰς τὸν αἰῶνα· 

3 ἔσται μεθ' ὑμῶν χάρις, ἔλεος, εἰρήνη παρὰ Θεοῦ πατρός καὶ παρὰ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ τοῦ πατρός, ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἀγάπῃ. 

4 Ἐχάρην λίαν ὅτι εὕρηκα ἐκ τῶν τέκνων σου περιπατοῦντας ἐν ἀληθείᾳ, καθὼς ἐντολὴν ἐλάβομεν παρὰ τοῦ Πατρός. 

5 καὶ νῦν ἐρωτῶ σε, κυρία, οὐχ ὡς ἐντολὴν γράφων σοι καινὴν, ἀλλὰ ἣν εἴχομεν ἀπ' ἀρχῆς, ἵνα ἀγαπῶμεν ἀλλήλους. 

6 καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἀγάπη, ἵνα περιπατῶμεν κατὰ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ. αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολή, καθὼς ἠκούσατε ἀπ' ἀρχῆς ἵνα ἐν αὐτῇ περιπατῆτε.

  

Στίχ.7-13. Προφύλαξις ἀπὸ τοὺς ψευδοδιδασκάλους.

7 ὅτι πολλοὶ πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τὸν κόσμον, οἱ μὴ ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστὸν ἐρχόμενον ἐν σαρκί· οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος καὶ ὁ ἀντίχριστος. 

8 βλέπετε ἑαυτούς, ἵνα μὴ ἀπολέσωμεν ἃ εἰργασάμεθα, ἀλλὰ μισθὸν πλήρη ἀπολάβωμεν. 

9 πᾶς ὁ παραβαίνων καὶ μὴ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ Θεὸν οὐκ ἔχει· ὁ μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ Χριστοῦ, οὗτος καὶ τὸν πατέρα καὶ τὸν υἱὸν ἔχει. 

10 εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε· 

11 ὁ γὰρ λέγων αὐτῷ χαίρειν κοινωνεῖ τοῖς ἔργοις αὐτοῦ τοῖς πονηροῖς.

12 Πολλὰ ἔχων ὑμῖν γράφειν, οὐκ ἠβουλήθην διὰ χάρτου καὶ μέλανος, ἀλλὰ ἐλπίζω ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς καὶ στόμα πρὸς στόμα λαλῆσαι, ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ᾖ πεπληρωμένη. 

13 ἀσπάζεταί σε τὰ τέκνα τῆς ἀδελφῆς σου τῆς ἐκλεκτῆς· ἀμήν.

 Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος 

Πηγές: myriobiblos.gr & Kαινὴ Διαθήκη, «Ὁ Σωτήρ», σελ. 966.

Κυριακή τῶν Ἁγίων Μυροφόρων γυναικῶν καὶ τῶν Ἁγίων Ἰωσήφ ἐξ Ἀριμαθαίας καὶ Νικοδήμου.

 Εὐαγγέλιον κατὰ Μάρκον ιε' 43 - ιστ' 8.
 

43 ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. 

44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· 

45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. 

46 καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. 

47 ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

 1 Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. 

2 καὶ λίαν πρωῒ τῆς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. 

3 καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; 

4 καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. 

5 καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. 

6 ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. 

7 ἀλλ' ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. 

8 καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

Πηγές: myriobiblos.gr & Καινή Διαθήκη σελ. 211-213.

Θάρρος καὶ τόλμη 

  ... Θάρρος καὶ τόλμη χρειάστηκαν ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Νικόδημος μαζὶ μὲ τὶς μυροφόρες γυναῖκες γιὰ νὰ ἐκπληρώσουν τὸ ἱερὸ καθῆκον τους πρὸς τὸν Χριστό. Ὅ,τι δὲν τόλμησαν νὰ κάνουν οἱ πολλοί, τὸ ἔκαναν οἱ λίγοι αὐτοὶ ἄνθρωποι. Καὶ παραμένουν αἰώνια παραδείγματα θάρρους γιὰ τὶς χριστιανικὲς ψυχὲς ὅλων τῶν αἰώνων...

   ... Ἅγιοι Ἰωσήφ καὶ Νικόδημε, ἅγιες μυροφόρες γυναῖκες, ποὺ τόσο θάρρος καὶ τόλμη δείξατε τὸ ἡλιοβασίλεμα ἐκεῖνο τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, σᾶς παρακαλοῦμε, παρακαλέστε τὸν Κύριο νὰ δίνῃ καὶ σ' ἐμᾶς θάρρος καὶ τόλμη, στὶς διάφορες δύσκολες περιστάσεις τῆς ζωῆς μας, γιὰ νὰ ἐκτελοῦμε τὰ χριστιανικά μας καθήκοντα πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν πλησίον. 

 Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 27 & 28-29 (2 ἀποσπάσματα).

Ζῇ Κύριος - Προφήτης Ἱερεμίας

Προφήτης Ἱερεμίας, ιβ' 1-17

1 ΔΙΚΑΙΟΣ εἶ, Κύριε, ὅτι ἀπολογήσομαι πρὸς σέ, πλὴν κρίματα λαλήσω πρὸς σέ· τί ὅτι ὁδὸς ἀσεβῶν εὐοδοῦται, εὐθήνησαν πάντες οἱ ἀθετοῦντες ἀθετήματα; 

 

2 ἐφύτευσας αὐτοὺς καὶ ἐρριζώθησαν· ἐτεκνοποιήσαντο καὶ ἐποίησαν καρπόν· ἐγγὺς εἶ σὺ τοῦ στόματος αὐτῶν καὶ πόρρω ἀπὸ τῶν νεφρῶν αὐτῶν. 

 

3 καὶ σύ, Κύριε, γινώσκεις με, δεδοκίμακας τὴν καρδίαν μου ἐναντίον σου· ἅγνισον αὐτοὺς εἰς ἡμέραν σφαγῆς αὐτῶν. 

 

4 ἕως πότε πενθήσει ἡ γῆ καὶ πᾶς ὁ χόρτος τοῦ ἀγροῦ ξηρανθήσεται ἀπὸ κακίας τῶν κατοικούντων ἐν αὐτῇ; ἠφανίσθησαν κτήνη καὶ πετεινά, ὅτι εἶπαν· οὐκ ὄψεται ὁ Θεὸς ὁδοὺς ἡμῶν. 

 

5 σοῦ οἱ πόδες τρέχουσι καὶ ἐκλύουσί σε· πῶς παρασκευάσῃ ἐφ' ἵπποις καὶ ἐν γῇ εἰρήνης σὺ πέποιθας; πῶς ποιήσεις ἐν φρυάγματι τοῦ ᾿Ιορδάνου; 

 

6 ὅτι καὶ οἱ ἀδελφοί σου καὶ ὁ οἶκος τοῦ πατρός σου, καὶ οὗτοι ἠθέτησάν σε, καὶ αὐτοὶ ἐβόησαν, ἐκ τῶν ὀπίσω σου ἐπισυνήχθησαν· μὴ πιστεύσῃς ἐν αὐτοῖς, ὅτι λαλήσουσι πρός σε καλά. - 

 

7 ᾿Εγκαταλέλοιπα τὸν οἶκόν μου, ἀφῆκα τὴν κληρονομίαν μου, ἔδωκα τὴν ἠγαπημένην ψυχήν μου εἰς χεῖρας ἐχθρῶν αὐτῆς. 

 

8 ἐγενήθη ἡ κληρονομία μου ἐμοὶ ὡς λέων ἐν δρυμῷ· ἔδωκεν ἐπ' ἐμὲ τὴν φωνὴν αὐτῆς, διὰ τοῦτο ἐμίσησα αὐτήν. 

 

9 μὴ σπήλαιον ὑαίνης ἡ κληρονομία μου ἐμοὶ ἢ σπήλαιον κύκλῳ αὐτῆς; βαδίσατε, συναγάγετε πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ, καὶ ἐλθέτωσαν τοῦ φαγεῖν αὐτήν. 

 

10 ποιμένες πολλοὶ διέφθειραν τὸν ἀμπελῶνά μου, ἐμόλυναν τὴν μερίδα μου, ἔδωκαν τὴν μερίδα τὴν ἐπιθυμητήν μου εἰς ἔρημον ἄβατον, 

 

11 ἐτέθη εἰς ἀφανισμὸν ἀπωλείας, δι' ἐμὲ ἀφανισμῷ ἠφανίσθη πᾶσα ἡ γῆ, ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνὴρ τιθέμενος ἐν καρδίᾳ. 

 

12 ἐπὶ πᾶσαν διεκβολὴν ἐν τῇ ἐρήμῳ ἦλθον ταλαιπωροῦντες, ὅτι μάχαιρα τοῦ Κυρίου καταφάγεται ἀπ' ἄκρου τῆς γῆς ἕως ἄκρου τῆς γῆς, οὐκ ἔστιν εἰρήνη πάσῃ σαρκί. 

 

13 ἐσπείρατε πυροὺς καὶ ἀκάνθας θερίζετε· οἱ κλῆροι αὐτῶν οὐκ ὠφελήσουσιν αὐτούς· αἰσχύνθητε ἀπὸ καυχήσεως ὑμῶν, ἀπὸ ὀνειδισμοῦ ἔναντι Κυρίου. - 

 

14 ῞Οτι τάδε λέγει Κύριος περὶ πάντων τῶν γειτόνων τῶν πονηρῶν τῶν ἁπτομένων τῆς κληρονομίας μου, ἧς ἐμέρισα τῷ λαῷ μου ᾿Ισραήλ· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποσπῶ αὐτοὺς ἀπὸ τῆς γῆς αὐτῶν καὶ τὸν ᾿Ιούδαν ἐκβαλῶ ἐκ μέσου αὐτῶν. 

 

15 καὶ ἔσται μετὰ τὸ ἐκβαλεῖν με αὐτοὺς ἐπιστρέψω καὶ ἐλεήσω αὐτοὺς καὶ κατοικιῶ αὐτούς, ἕκαστον εἰς τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ καὶ ἕκαστον εἰς τὴν γῆν αὐτοῦ. 

 

16 καὶ ἔσται ἐὰν μαθόντες μάθωσι τὴν ὁδὸν τοῦ λαοῦ μου, τοῦ ὀμνύειν τῷ ὀνόματί μου, ζῇ Κύριος, καθὼς ἐδίδαξαν τὸν λαόν μου ὀμνύειν τῇ Βάαλ, καὶ οἰκοδομηθήσονται ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ μου· 

 

17 ἐὰν δὲ μὴ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἐξαρῶ τὸ ἔθνος ἐκεῖνο ἐξάρσει καὶ ἀπωλείᾳ.

 

Προφήτης Ἱερεμίας

Πηγές: myriobiblos.gr & Παλαιά Διαθήκη, Τόμος 17ος, σελ. 200-203.

Κυριακή τοῦ Θωμᾶ

Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην κ' 19-31.

 

19 Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. 

20 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. 

21 εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. 

22 καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον· 

23 ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. 

24 Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. 

25 ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. 

26 Καὶ μεθ' ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ' αὐτῶν. ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· εἰρήνη ὑμῖν.

27 εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. 

28 καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. 

29 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες. 

30 Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· 

31 ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.

Πηγὲς: myriobiblos.gr & 
Καινή Διαθήκη, σελ.470-471.

   ...«Χριστὸς ἀνέστη». Ἀπίστευτο σοῦ φαίνεται; Ἄκουσε τότε καὶ κάποιον, ποὺ σὰν κ' ἐσένα δὲν πίστευε ὅτι ἀναστήθηκε ὁ Χριστός. Εἶνε ὁ Θωμᾶς. Ἀνέστη! τοῦ φώναζαν οἱ μαθηταὶ ποὺ Τὸν εἶδαν μὲ τὰ μάτια τους τὸ βράδι τῆς Κυριακῆς νὰ περνάῃ ἀπὸ κλειστὲς πόρτες, νὰ στέκεται μπροστά τους καὶ νὰ τοὺς λέῃ «Εἰρήνη ὑμῖν». 

Δὲν τὸ πιστεύω, ἔλεγε ὁ Θωμᾶς. Θέλω νὰ τὸν δῶ μὲ τὰ δικά μου μάτια, νὰ τὸν ἀκούσω μὲ τὰ δικά μου αὐτιά, νὰ τὸν ἀγγίξω μὲ τὰ δικά μου δάκτυλα. Ἀκοῦτε; Θέλω ἀποδείξεις ἀτράνταχτες. Ἔτσι μόνο θὰ πεισθῶ, ὅτι πράγματι ἀναστήθηκε.

     Καὶ ὁ Χριστός, ποὺ ἀκούει τὶς ἀντιρρήσεις τοῦ Θωμᾶ, δὲν ὀργίζεται. Σὰν πατέρας γεμᾶτος στοργή, ποὺ ἀγαπάει ὅλα του τὰ παιδιά, κι αὐτὰ ἀκόμη τὰ πιὸ δύστροπα, συγκαταβαίνει στὴν ἀδυναμία τοῦ Θωμᾶ. Καὶ νὰ ὁ Χριστός, σὰν σήμερα, ἐπισκέπτεται καὶ πάλι τοὺς μαθητάς. Εἶνε τώρα μαζὶ καὶ ὁ Θωμᾶς.

Τὸν προσκαλεῖ ὁ Χριστὸς νὰ τὸν πλησιάσῃ καὶ νὰ τὸν ἐξετάσῃ· νὰ τὸν ψηλαφήσῃ. Νὰ βάλῃ τὸ δάκτυλό του στὰ σημάδια, ποὺ ἄφησαν τὰ καρφιὰ στὰ χέρια καὶ στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Νὰ βάλῃ τὸ χέρι του στὸ σημάδι, ποὺ ἄφησε στὴν πλευρά του ἡ λόγχη, ὅταν ὁ Ῥωμαῖος στρατιώτης τὸν ἐκέντησε καὶ ἔτρεξε αἷμα καὶ νερό. Καὶ ὁ Θωμᾶς μετὰ ἀπὸ αὐτὸ πίστευσε, ὅτι ὁ Χριστὸς ἀνέστη, καὶ βεβαίωσε τὸ γεγονὸς μὲ τὴ φωνή του· «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου».

  Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 21-22 (ἀπόσπασμα).

  

Κυριακή τῶν Βαΐων

Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην ιβ' 1-18.

1 Ὁ οὖν Ἰησοῦς πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὁ τεθνηκώς, ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 

2 ἐποίησαν οὖν αὐτῷ δεῖπνον ἐκεῖ, καὶ ἡ Μάρθα διηκόνει· ὁ δὲ Λάζαρος εἷς ἦν τῶν ἀνακειμένων σὺν αὐτῷ. 

3 ἡ οὖν Μαρία, λαβοῦσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου, ἤλειψε τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ καὶ ἐξέμαξε ταῖς θριξὶν αὐτῆς τοὺς πόδας αὐτοῦ· ἡ δὲ οἰκία ἐπληρώθη ἐκ τῆς ὀσμῆς τοῦ μύρου. 

4 λέγει οὖν εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτης, ὁ μέλλων αὐτὸν παραδιδόναι· 

5 διατί τοῦτο τὸ μύρον οὐκ ἐπράθη τριακοσίων δηναρίων καὶ ἐδόθη πτωχοῖς; 

6 εἶπε δὲ τοῦτο οὐχ ὅτι περὶ τῶν πτωχῶν ἔμελεν αὐτῷ, ἀλλ' ὅτι κλέπτης ἦν, καὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχε καὶ τὰ βαλλόμενα ἐβάσταζεν. 

7 εἶπεν οὖν ὁ Ἰησοῦς· ἄφες αὐτήν, εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό. 

8 τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ' ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. 

9 Ἔγνω οὖν ὄχλος πολὺς ἐκ τῶν Ἰουδαίων ὅτι ἐκεῖ ἐστι, καὶ ἦλθον οὐ διὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον, ἀλλ' ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἴδωσιν ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. 

10 ἐβουλεύσαντο δὲ οἱ ἀρχιερεῖς ἵνα καὶ τὸν Λάζαρον ἀποκτείνωσιν, 

11 ὅτι πολλοὶ δι' αὐτὸν ὑπῆγον τῶν Ἰουδαίων καὶ ἐπίστευον εἰς τὸν Ἰησοῦν. 

12 Τῇ ἐπαύριον ὄχλος πολὺς ὁ ἐλθὼν εἰς τὴν ἑορτήν, ἀκούσαντες ὅτι ἔρχεται Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, 

13 ἔλαβον τὰ βαΐα τῶν φοινίκων καὶ ἐξῆλθον εἰς ὑπάντησιν αὐτῷ, καὶ ἐκραύγαζον· ὡσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου,  βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. 

14 εὑρὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὀνάριον ἐκάθισεν ἐπ' αὐτό, καθώς ἐστι γεγραμμένον· 

15 μὴ φοβοῦ, θύγατερ Σιών· ἰδοὺ ὁ βασιλεύς σου ἔρχεται καθήμενος ἐπὶ πῶλον ὄνου. 

16 Ταῦτα δὲ οὐκ ἔγνωσαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ τὸ πρῶτον, ἀλλ' ὅτε ἐδοξάσθη ὁ Ἰησοῦς, τότε ἐμνήσθησαν ὅτι ταῦτα ἦν ἐπ' αὐτῷ γεγραμμένα, καὶ ταῦτα ἐποίησαν αὐτῷ. 

17 Ἐμαρτύρει οὖν ὁ ὄχλος ὁ ὢν μετ' αὐτοῦ ὅτε τὸν Λάζαρον ἐφώνησεν ἐκ τοῦ μνημείου καὶ ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν. 

18 διὰ τοῦτο καὶ ὑπήντησεν αὐτῷ ὁ ὄχλος, ὅτι ἤκουσαν τοῦτο αὐτὸν πεποιηκέναι τὸ σημεῖον. 

Πηγές: myriobiblos.gr & Kαινὴ Διαθήκη, σελ. 431-432.

    ... Βασιλεὺς ὁ Χριστός! Βασιλεύς, ποὺ τὸ θρόνο του δὲν στηρίζει πάνω στὴ βία καὶ στὰ ὅπλα. Βασιλεύς, ποὺ καλεῖ τοὺς ἀνθρώπους ἐλεύθερα νὰ τὸν ἐκλέξουν καὶ νὰ τὸν ἀναγνωρίσουν ὡς ἐξουσιαστή. Βασιλεύς, ποὺ θυσιάζεται γιὰ νὰ σώσῃ τοὺς ὑπηκόους του. Βασιλεὺς αἰώνιος. 

«Καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. 1,33). Τὸ μαρτυροῦν ἑκατομμύρια πιστοὶ ὑπήκοοί του, ἄντρες, γυναῖκες καὶ παιδιά, ποὺ προτίμησαν νὰ πάθουν τὰ πιὸ φρικτὰ μαρτύρια, παρὰ νὰ τὸν ἀρνηθοῦν καὶ νὰ τὸν προδώσουν. 

Γι' αὐτὸν τὸν βασιλιᾶ πάντοτε θὰ ἀκούγεται τὸ «Ὡσαννα». Θρόνος του εἶνε οἱ καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. 

    Ἀδέλφια μου· τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ποὺ ὁ Βασιλεύς μας θὰ εἶνε ὑψωμένος στὸ θρόνο του, στὸν τίμιο σταυρό, ἂς πᾶμε κ' ἐμεῖς, ἂς γονατίσουμε μπροστά του μὲ ταπείνωσι καὶ εὐγνωμοσύνη, καὶ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας ἂς ποῦμε τὸ δικό μας «Ὡσαννά». Ἕνα ἀπὸ 'κεῖνα τὰ «Ὠσαννά», ποὺ εἶπαν τὰ ἀθῷα παιδιά.

 Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 387-388 (ἀπόσπασμα).

  

Κυριακὴ Ε' τῶν Νηστειῶν, τῆς Ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας

Εὐαγγέλιον κατὰ Μάρκον ι' 32-45.

32 Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐθαμβοῦντο, καὶ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, 

33 ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, 

34 καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτὸν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. 

35 Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. 

36 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; 

37 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. 

38 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; 

39 οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· 

40 τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ' οἷς ἡτοίμασται. 

41 καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. 

42 ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. 

43 οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ' ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, 

44 καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· 

45 καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν. 

 Πηγές: myriobiblos.gr & Καινή Διαθήκη, σελ. 183-184.

        

...Ἄχ, ἀγαπητοί μου, 

πόσο κοντόφθαλμοι εἴμαστε! 

Δὲν μποροῦμε νὰ δοῦμε μακριά. 

Δὲν ξέρουμε ποιό εἶνε στόν κόσμο τοῦτο

τό πραγματικό μας συμφέρον. 

Ἀπό ὅλα αὐτά πού ζητᾶμε λίγα εἶνε 

ἐκεῖνα πού μᾶς ὠφελοῦν. 

Τά ἄλλα εἶνε πολὺ ἐπιζήμια καὶ καταστρεπτικά. 

Γι' αὐτὸ στὴν προσευχή μας πρέπει νὰ λέμε·

«Χριστέ! Σύ, ποὺ μᾶς ἀγαπᾷς καὶ 

γνωρίζεις ποιό εἶνε τὸ πραγματικό μας συμφέρον, 

σὲ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς δίνῃς 

μόνο ὅ,τι μᾶς ὠφελεῖ».

 Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 381 (ἀπόσπασμα).

  

Κυριακὴ Δ' Νηστειῶν, τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κλίμακος

Εὐαγγέλιον κατὰ Μᾶρκον θ' 17-31.

 

17 καὶ ἀποκριθεὶς εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπε· Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον.

18 καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν.

19 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν.

20 καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων.

21 καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν.

22 καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ' εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ' ἡμᾶς.

23 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι.

24 καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ.

25 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· Τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν.

26 καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτόν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν.

27 ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη.

28 Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ' ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό.

29 καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ.

30 Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ·

31 ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

Πηγές: myriobiblos.gr & Καινή Διαθήκη, σελ. 175-176.

... Ἒ λοιπόν, ὕστερα ἀπὸ τόσα θαύματα θὰ ἔπρεπε ὅλοι οἱ Ἕλληνες νὰ πιστεύουμε στὸν Χριστό. Καὶ σᾶς ἐρωτῶ· Πιστεύουμε; «Τὸ δέντρο ἀπὸ τὸν καρπὸ φαίνεται», εἶπε ὁ Χριστός (πρβλ. Ματθ. 12,33). Καὶ ἡ πίστι μας ἀπὸ τὰ ἔργα μας φαίνεται. Καὶ τὰ ἔργα μας δὲν δείχνουν πίστι. Ἡ πίστι μας δὲν εἶνε ζωντανή, δὲν ἔχει μέσα φωτιὰ καὶ δύναμι. Εἶνε μιὰ πίστι χλιαρή, ποὺ δὲν διαφέρει ἀπὸ τὴν ἀπιστία.

 Ἄν πιστεύαμε, ὅπως οἱ πατέρες μας, θ' ἀκούγαμε τὴν Κυριακὴ τὴν καμπάνα τῆς ἐκκλησιᾶς καὶ θὰ λέγαμε· Μᾶς καλεῖ ὁ Θεός. Καὶ κανείς μας δὲν θὰ ἔλειπε ἀπὸ τὴν ἐκκλησιά. Ἂν πιστεύαμε, θὰ τηρούσαμε τὴ νηστεία τῆς Τετάρτης καὶ Παρασκευῆς καὶ πρὸ παντὸς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Ἂν πιστεύαμε, θὰ τρέχαμε στὴν ἐξομολόγησι καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια θὰ λέγαμε τὰ κρίματά μας. Ἂν πιστεύαμε, δὲν θὰ ἀδικοῦσε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, δὲν θὰ ἔκλεβε καὶ δὲν θὰ ἀπατοῦσε τὸ γείτονά του, δὲν θὰ ἀτίμαζε τὸ σπίτι του, δὲν θὰ προσέβαλλε τὴν προσωπική του τιμή.

Ἂν πιστεύαμε, θὰ ἤμασταν δίκαιοι καὶ ἐλεήμονες. Ἂν πιστεύαμε, δὲν θὰ βλαστημούσαμε τὸ ἅγιο ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ποὺ τρέμουν καὶ οἱ δαίμονες ἀκόμη. Αὐτὴ ἡ διαφθορὰ καὶ ἡ ἀσέβεια μικρῶν καὶ μεγάλων, αὐτὴ ἡ ἀδικία καὶ ἀσπλαχνία καὶ θηριωδία, εἶνε ἀποτέλεσμα τῆς ἀπιστίας.

Τί πρέπει νὰ κάνουμε; Νὰ μείνουμε σ' αὐτὴ τὴν ἐλεινὴ κατάστασι; Νὰ κατανησουμε τελείως ἄπιστοι καὶ ἄθεοι; Ὄχι, ἀγαπητοί. Νὰ μιμηθοῦμε τὸν πατέρα τοῦ δυστυχισμένου παιδιοῦ τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Νὰ συναισθανθοῦμε τὴν ἀπιστία μας. Νὰ πέσουμε στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ δάκρυα ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς νὰ τοῦ πῇ· «Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ» (Μᾶρκ. 9,24).

Χριστέ, βοήθησέ με νὰ διώξω ἀπ' τὴν καρδιά μου κάθε ἀμφιβολία, κάθε δισταγμό, καὶ νὰ γίνω ἕνας πιστὸς μαθητής σου, ποὺ νὰ μείνω κοντά σου αἰώνια. Χριστέ, «βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ».  

 Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 373-375 (ἀπόσπασμα).

  

Κυριακή Γ' Νηστειῶν, τῆς Σταυροπροσκυνήσεως

Εὐαγγέλιον κατὰ Μᾶρκον η' 34 - θ' 1 

η' 34 Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.

35 ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ' ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. 

36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 

37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 

38 ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

θ' 1 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει. 
 

Πηγές: Kαινὴ Διαθήκη, σελ. 172 & 173
 myriobiblos.gr .

        ... Ὁ Χριστός, ὁ αἰώνιος βασιλεύς, μᾶς καλεῖ νὰ καταταχθοῦμε στὸ στρατό του. Δὲν μᾶς βιάζει. Μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους νὰ ἐκλέξουμε ποῦ θέλουμε νὰ πᾶμε. Ἢ μὲ τὸ Χριστὸ ἢ μὲ τὸ διάβολο. Ἐθελοντὰς ζητεῖ ὁ Χριστός. Τὸ διάγγελμά του ἔτσι ἀρχίζει· «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν...» (Μᾶρκ. 8,34). 

Ὤ, πόσο εὐγενικὸς εἶνε ὁ Χριστός! Πόσο σέβεται τὴν ἐλευθερία μας, ποὺ αὐτὸς μᾶς τὴν ἔδωσε γιὰ νὰ ξεχωρίζουμε ἀπ' τὰ κτήνη, ποὺ ὅ,τι θέλει τὰ κάνει τὸ ἀφεντικό τους! Δὲν εἴμαστε ζῷα. Δὲν εἴμαστε κοπάδια. Δὲν εἴμαστε μᾶζες. Δὲν εἴμαστε δοῦλοι. Δὲν εἴμαστε ῥομπότ. Ὄχι! Εἴμαστε ἄνθρωποι. Μποροῦμε νὰ ἐκλέξουμε τὸ καλὸ ἢ τὸ κακό. Τὸ φῶς ἢ τὸ σκοτάδι. Τὸν Χριστὸ ἢ τὸ διάβολο. Ἐμπρός, ἀδελφοί μου, ἂς ἀκολουθήσουμε τὸν Χριστό!...

     ... Ἀγαπητοί μου! Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ ἀρχηγός. Ὁ σταυρὸς ἡ σημαία μας. Ἐμεῖς οἱ στρατιῶτες. Ἂς φανοῦμε πιστοὶ καὶ ἀφοσιωμένοι. Ἂς μισήσουμε τὴν κακία, ἂς διακόψουμε κάθε σχέσι μὲ τὸ διεφθαρμένο ἑαυτό μας, τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο. Ὄχι τὰ θελήματά του. Ὄχι στὰ ἁμαρτωλὰ θελήματα τοῦ ἑαυτοῦ μας καὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, ἀλλὰ μόνο τὸ θέλημα τοῦ Χριστοῦ ἂς ἐκτελοῦμε.

       Χριστέ, βοήθησέ μας. Τὸ θέλημά σου νὰ γίνεται «ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς» (Ματθ. 6,10).    

 Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 365 & 369 (2 ἀποσπάσματα).

Κυριακή Β' Νηστειῶν, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ.

Εὐαγγέλιον κατὰ Μάρκον β' 1-12

1 Καὶ εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι' ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. 

2 καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον.

3 καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.

4 καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ἐφ' ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.

5 ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. 

6 ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν·

7 Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; 

8 καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;

9 τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; 

10 ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας - λέγει τῷ παραλυτικῷ· 

11 σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 

12 καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν. 

Πηγές: myriobiblos.gr & Καινή Διαθήκη, σελ. 140-141.

      Ἄνθρωπε! Ἁμαρτάνεις; Βάζεις μέσα στὸ αἷμα σου, σ' ὅλη σου τὴν ὕπαρξι, τὸ πιὸ φοβερὸ μικρόβιο, τὸ μικρόβιο ποὺ λέγεται ἁμαρτία. Αὐτὸ τὸ μικρόβιο, ἂν προχωρήσῃ καὶ πολλαπλασιασθῇ καὶ ἀόρατο ὅπως εἶνε φωλιάσῃ σὲ κάθε κύτταρό μας, σὲ κάθε σημεῖο τῆς ζωῆς μας, θὰ φέρῃ τὴ μεγάλη καταστροφή. Γιατὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία προέρχονται ὅλα τὰ κακά.

        Ἂχ, νὰ μποροῦσε ὁ κόσμος ν' ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία! Παράδεισος θὰ γινόταν ὁ κόσμος. Ὑγεία θὰ βασίλευε παντοῦ. Εἰρήνη καὶ ἀγάπη καὶ ὁμόνοια θὰ ἐπικρατοῦσε. Ἀλλ' ὑπάρχει τρόπος σωτηρίας; Ὑπάρχει γιατρός; Ὑπάρχει φάρμακο, ποὺ νὰ σκοτώνῃ τὸ μικρόβιο τῆς ἁμαρτίας; 

Δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχει! Ὑπάρχει Γιατρός, ὑπάρχει Φάρμακο. Εἶνε ὁ Χριστός, εἶνε τὸ Αἷμα του, ποὺ ἔχυσε πάνω στό σταυρὸ γιὰ νὰ θεραπεύσῃ τὸ μεγάλο τραῦμα ποὺ ἄνοιξε ἡ ἁμαρτία. Δυστυχῶς δὲν τὸ συναισθανόμαστε, καὶ ὅλοι ζοῦμε ἀδιάφοροι καὶ ἀμέριμνοι, ἐνῷ ἡ ἁμαρτία, καρκίνος πραγματικός, τρώει τά σπλάχνα μας.

        Ἂν συναισθανθοῦμε τὴν ἁμαρτωλότητά μας, ἂν ἐνδιαφερθοῦμε γιὰ τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς, ὅπως ἐνδιαφερόμαστε γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος, τότε θὰ τρέξουμε νὰ πᾶμε στὸν Χριστό, στοὺς πνευματικοὺς μας πατέρες, θὰ ποῦμε τὰ κρίματά μας μὲ δάκρυα στὰ μάτια, θὰ ζητήσουμε συχώρεσι ἀπὸ τὸν οὐράνιο Πατέρα μας, κ' ἐκεῖνος, οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, θὰ μᾶς συχωρέσῃ. Θ' ἀκούσουμε κ' ἐμεῖς τὴ φωνὴ του· «Τέκνον, ἀφέωνται σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» (Μάρκ. 2,5). Τότε παράδεισος θὰ γίνῃ ἡ καρδιά μας.

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου,«Ὁ Σταυρός» σελ. 362-363 (ἀπόσπασμα).

Κυριακὴ Α' Νηστειῶν, τῆς Ὀρθοδοξίας - Νὰ γίνουμε Φίλιπποι

Εὐαγγέλιον κατὰ Ἰωάννην α' 44-52.

44 Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ὁ Ἰησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. 

45 ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως Ἀνδρέου καὶ Πέτρου. 

46 εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. 

47 καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε.

48 εἶδεν ὁ Ἰησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς Ἰσραηλίτης ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι.

49 λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. 

50 ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· Ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ. 

51 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει. 

52 καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ' ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.

Πηγή: myriobiblos.gr & Καινὴ Διαθήκη, σελ. 371-372.

  

Νὰ γίνουμε Φίλιπποι

   ... Σὺ ποὺ γνώρισες τὸν Χριστό, σὺ ποὺ τὸν πιστεύεις μ' ὅλη σου τὴν καρδιά, σὺ ποὺ ἐκκλησιάζεσαι τακτικὰ καὶ ἐξομολογεῖσαι τὰ κρίματά σου καὶ μὲ δάκρυα κοινωνεῖς τὰ ἄχραντα μυστήρια καὶ βάζεις στὴν καρδιά σου τὸν Χριστὸ καὶ ἔχεις χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ σοῦ τὴ δώσῃ ὅλος ὁ κόσμος μὲ τὰ ἀγαθά του, σὺ ποὺ βρῆκες τὸ Σωτῆρα σου, σὺ ποὺ ἔχεις τὴν ὀρθόδοξο πίστι, νὰ εὐχαριστῇς καὶ νὰ δοξάζῃς τὸν Χριστό. Αὐτὸ ὅμως ποὺ πιστεύεις μὴν τὸ κρύψῃς. 

Ἂν ἀνάμεσα σὲ συγγενεῖς καὶ φίλους ἔχῃς κάποιον ποὺ μοιάζει μὲ τὸ Ναθαναὴλ καὶ θέλει νὰ γνωρίσῃ τὸν Χριστό, πλησίασέ τον καὶ προσπάθησε νὰ τὸν διαφωτίσῃς. Ἡ πίστι σου δὲν θὰ ἀργήσῃ νὰ γίνῃ καὶ δική του πίστι. Ὁ ἕνας θὰ γίνετε δυό. Οἱ δυὸ τέσσερις. Οἱ τέσσερις ὀκτώ. Οἱ Φίλιπποι θὰ τραβήξουν κοντά τους τοὺς Ναθαναήλ. Οἱ πιστοί, αὐτοὺς ποὺ κλονίζονται καὶ ἀμφιβάλλουν.

    Καὶ ἂν σὺ ὁ πιστὸς ζῇς μέσα σὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν πιστεύουν τίποτε, ἀλλὰ εἰρωνεύονται, ἐμπαίζουν, ὑβρίζουν, καταδιώκουν τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς πιστούς του, καὶ πάλι μὴ δειλιάσῃς. Κήρυξε καὶ σ' αὐτοὺς τὴν ἀλήθεια. Ὁμολόγησε καὶ σ' αὐτοὺς τὴν Ὀρθοδοξία. Δεῖξε πρὸ παντὸς μὲ τὰ ἔργα σου τὴν πίστι σου. Ὁ Χριστὸς κάνει θαύματα. Μπορεῖ καὶ ἀπ' αὐτοὺς τοὺς ἀπίστους μερικοὶ νὰ πιστέψουν καὶ νὰ ὁμολογήσουν τὸν Χριστὸ καὶ νὰ γονατίσουν μπροστά του καὶ μὲ συντριβὴ καρδιᾶς νὰ ποῦν· «Ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς ἦν οὗτος» (Ματθ. 27,54).

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 356-357 (ἀπόσπασμα).

Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς - Συγχωρεῖς; θὰ συγχωρηθῇς

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον στ' 14-21.

14 Ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· 

15 ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. 

16 Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί, ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ἀπέχουσιν τὸν μισθὸν αὐτῶν. 

17 σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, 

18 ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ· καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. 

19 Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσιν καὶ κλέπτουσιν· 

20 θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν· 

21 ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν. 

 Πηγή

    ...Συγχωρηθῆτε! εἶνε ἡ φωνὴ τῆς Ἐκκλησίας, εἶνε τὸ πιὸ σπουδαῖο, τὸ πρῶτο ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε τώρα ποὺ μπαίνουμε στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀκούσαμε στὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ἀφήνουν καμμιὰ ἀμφιβολία. 

Ἀπευθύνεται σὲ ὅλους μας ὁ Χριστός. Δὲν ἐξαιρεῖ κανένα, διότι ὅλοι, ὅπως εἴπαμε καί ἄλλοτε καί δέν θά παύσουμε νά τό λέμε, ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο καὶ ἄλλος λιγώτερο, φταίξαμε καὶ φταῖμε...

     ... Θεέ, συγχώρεσέ μας. 

   Καὶ ὁ Θεὸς βλέπει τὰ δάκρυά μας, ἀκούει τὴν προσευχή μας καὶ μᾶς ἀπαντᾷ·

    - Παιδί μου, θέλεις νὰ συχωρέσω τὰ ἁμαρτήματά σου; Πρέπει κ' ἐσὺ νὰ συχωρέσῃς τούς ἄλλους ἀνθρώπους, ποὺ ἔφταιξαν σὲ ἐσένα. Πρέπει νὰ συχωρέσῃς τοὺς ἐχθρούς σου... 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 348-349 (2 ἀπόσπάσματα).

Κυριακὴ τῶν Ἀποκρεῶν

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον κε' 31-46.

31 Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ,

32 καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων,

33 καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.

34 τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.

35 ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με,

36 γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 

37 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν;  

38 πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν;

39 πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;

40 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 

41 τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ.

42 ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με,

43 ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.

44 τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;

45 τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε.

46 καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.  

 Καινή Διαθήκη: σελ. 113-114

        ...Μὴ σκανδαλίζεσθε βλέποντας τὴν ἀδικία, ποὺ ἐπικρατεῖ στὸν κόσμο, βλέποντας τὸν δίκαιο νὰ ὑποφέρῃ, τὸν ἄδικο νὰ ζῇ νὰ κάνῃ λεφτὰ καὶ νὰ εὐφραίνεται. Πιστέψτε. Κάθε καλὸ ποὺ ἔγινε ἐδῶ στὴ γῆ, ὅσο μικρὸ κι ἂν εἶνε, θὰ ἀμειφθῇ. 

Κ' ἕνα ποτήρι νερὸ ἀκόμη ἂν δώσῃς στὸ διψασμένο, δὲν θὰ μείνῃ χωρὶς ἀμοιβή. Τὸ βεβαιώνει τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο. Τὶ τρομερὸ Εὐαγγέλιο! Κηρύττει, ὅτι θὰ ἔρθῃ, μιὰ μέρα φοβερή, ποὺ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θὰ παρουσιαστοῦν μπροστὰ στὸ θρόνο τοῦ Κυρίου καὶ θὰ δώσουν λόγο γιὰ ὅ,τι ἔκαναν πάνω στὴ γῆ. 

Οἱ δίκαιοι θ' ἀμειφθοῦν. Οἱ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοὶ θὰ τιμωρηθοῦν. Οἱ πρῶτοι μὲ ζωὴ αἰώνιο. Οἱ δεύτεροι μὲ κόλασι αἰώνιο. Τὸ δικαστήριο θὰ εἶνε παγκόσμιο, θὰ δικάσῃ ὅλα τὰ ἔθνη, ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ μέχρι τὸν τελευταῖο ἄνθρωπο. 

Θὰ δικάσῃ καὶ θ' ἀποδώσῃ δικαιοσύνη, ποὺ διψᾷ ἡ ἀνθρώπινη ψυχή. Θὰ χωρίσῃ τὸ σιτάρι ἀπὸ τὴν ἦρα. Θὰ χωρίσῃ τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια. Θὰ καθαρίσῃ ἡ γῆ. Θὰ λάμψῃ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ δικαιοσύνη...

 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 343-344 (ἀπόσπασμα).

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου - Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ νικᾷ τὴν ἁμαρτία

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιε' 11-32

11 Εἶπε δέ· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς.

12 καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον.

13 καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως.

14 δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι.

15 καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους.

16 καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ.

17 εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι!

18 ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου.

19 οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.

20 καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν.

21 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου.

22 εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ· ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας,

23 καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν,

24 ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι.

25 ῏Ην δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ· καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν,

26 καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα.

27 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν.

28 ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. 

29 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρί· ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ·

30 ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν.

31 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τέκνον, σὺ πάντοτε μετ᾿ ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν·

32 εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.

Καινὴ Διαθήκη, σελ. 312-314.

Τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ νικᾷ τὴν ἁμαρτία

   

Ἁμαρτωλοὶ εἴμαστε. Τί πρέπει νὰ γίνῃ; Ν' ἀπελπιστοῦμε; Ὄχι. Ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου μᾶς δίνει τὴν ἐλπίδα ὅτι, ὅσο μεγάλα καὶ τρομερὰ κι ἂν εἶνε τὰ ἁμαρτήματα τοῦ ἀνθρώπου, ὁ οὐράνιος Πατέρας εἶνε ἕτοιμος νὰ τὰ συχωρέσῃ. 

Ἀρκεῖ ὁ ἁμαρτωλὸς νὰ πῇ -ὄχι ψεύτικα ἀλλ' ἀληθινά- τὸ «ἥμαρτον» τοῦ ἀσώτου. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει, ὅτι οἱ ἁμαρτίες εἶνε φωτιὰ ποὺ καίει. Ἀλλ' ὅπως ἡ φωτιά, ὅσο μεγάλη κι ἂν εἶνε, ἂν τὴ ῥίξουμε στὴ θάλασσα, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ σβήσῃ, ἔτσι κ' ἐδῶ!

    Συναμαρτωλοὶ ἀδελφοί μου! Χρόνια καὶ χρόνια περιμένει ὁ Χριστὸς νὰ ποῦμε τὸ «ἥμαρτον» τοῦ ἀσώτου. Οἱ ἁμαρτίες μας εἶνε ἀναμμένα κάρβουνα. Κι ὅπως τὰ κάρβουνα, ἂν τὰ ῥίξουμε στὴ θάλασσα σβήνουν, ἔτσι καὶ οἱ ἁμαρτίες. 

Πάρε τὰ ἀναμμένα  κάρβουνα, πάρε τὶς ἁμαρτίες σου ὅλες, καὶ ῥίξε τις στὴν ἀπέραντη θάλασσα, ποὺ εἶνε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.  Ἡ θάλασσα νικᾷ τὴ φωτιά· καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ νικᾷ τὴν ἁμαρτία, ὅσο μεγάλη καὶ βαρειὰ κι ἂν εἶνε.

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 338.