Τί εἶναι αἰωνιότης ; - π. Εφραίμ Φιλοθεΐτης

β΄ μέρος

... Ὁ Χριστὸς θὰ ξεφυλλίζη ἕνα - ἕνα φύλλο καὶ θὰ λέη: «Ἐδῶ ἔπραξες τοῦτο, τὸ ἄλλο, τὸ ἄλλο». 

Ἡ συνείδησις θὰ λέη: «Βέβαια ἔγιναν· ἔτσι εἶναι, εἶναι ἀλήθεια, κ.λ.π.».

Κι ὅταν τελειώση ὅλο αὐτὸ τὸ βιβλίο στὴν κρίσι, ἡ ψυχὴ θὰ τρέμει ὅπως τρέμει τὸ φθινοπωρινὸ φύλλο στὸν παραμικρὸ ἄνεμο κι ὅπως τρέμει  τὸ ψάρι ζωντανό, ὅταν βγῆ ἀπὸ τὴ θάλασσα. Ἔτσι θὰ τρέμη μπροστὰ σ᾿αὐτὸ τὸ φοβερὸ δικαστήριο.

Ποιά θὰ εἶναι ἡ ἀπόφασις τοῦ Θεοῦ; 

Ἐὰν εἶναι θετική, τότε δὲν μποροῦμε νὰ συλλάβουμε τὴν ἐπιτυχία οὔτε σὲ βάθος, οὔτε σὲ ὕψος, οὔτε σὲ πλάτος, διότι ἡ ψυχὴ αὐτὴ θὰ μπῆ μέσα στὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, θὰ γνωρίση τὸν Θεὸ ὅσο γίνεται βαθύτερα καὶ θὰ ἐπανέλθη στὸν Ἴδιο τὸν Θεὸ καὶ Πατέρα της. Καὶ σκεφθῆτε ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἡ πηγὴ πάσης εὐτυχίας. 

  Σὲ μία ἀρνητικὴ περίπτωση ἀποτυχίας καὶ καταδικαστικῆς ἀποφάσεως, ἀνοίγεται μπροστὰ σ᾿ αὐτὴν τὴν δυστυχισμένη ψυχὴ μία τρομερώτατη κόλασις, ποὺ ἂν θέλη κάποιος νὰ κάνη τὸ παλληκάρι γιὰ νὰ τὴν συλλάβη, σταματᾶ ἡ λειτουργία τοῦ νοῦ του. Δὲν συλλαμβάνεται σὲ καμμιὰ περίπτωση τὸ τρομερὸ τῆς κολάσεως...

 π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, Ἱερά Μονὴ Φιλοθέου Ἅγιον Ὄρος, Τόμος Α΄, σελ. 356.    

   

Τί εἶναι αἰωνιότης ; - π. Εφραίμ Φιλοθεΐτης

 α΄μέρος

Ἡ ἑρμηνεία τῆς λέξεως αὐτῆς εἶναι ἡ ἐξῆς: Ζωὴ χωρὶς τέλος, χωρὶς τέρμα. Ἀβασίλευτη ζωή. Ὄπως ὁ Θεὸς δὲν ἔχει τέλος στὴν ὕπαρξή Του, δὲν θὰ ἔχει τέλος καὶ ἡ ζωὴ τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου.

Ἐπομένως σὲ περίπτωση ἀποτυχίας στὸ θέμα τῆς σωτηρίας, θὰ ἔχουμε τὴν αἰώνια δυστυχία.  

Ἀπλῶς δυστυχία μὲ ἕναν πόνο μόνο, μὲ κάτι τέλος πάντων ποὺ ξεπερνιέται ἢ ἔχει κάποια συγγνώμη; 

Ὄχι. Δυστυχῶς ἔχουμε νὰ κόνουμε μὲ μία φοβερὰ καὶ τρομακτικὴ κόλασι, ποὺ δὲν θἄχη τέλος ποτέ. 

Γι᾿ αὐτὸ λέγω ὅτι δὲν ἔχουμε συλλάβει τὸ τί θὰ γίνη μετὰ θάνατον. 

Ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὶς διδασκαλίες, μὲ τὰ κηρύγματα, μὲ τὰ μυστήρια μᾶς βοηθᾶ πάρα πολὺ νὰ ἀνοίξη τὸ μυαλό μας καὶ νὰ καταλάβη αὐτὸ τὸ κύριον θέμα· τὸ μόνο πρᾶγμα ποὺ ἔχουμε ἀνάγκη, τὸ νὰ μὴ κολασθοῦμε.

Θὰ πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴν κατάστασή μας, γιὰ νὰ κάνουμε τὴν ζωή μας ἀνάλογη. Χρειάζεται ἄμεσα νὰ τακτοποιηθοῦμε, διότι δὲν ξέρουμε τὸ αὔριο τί θὰ φέρη καὶ ἡ αὔριο δὲν εἶναι στὸ χέρι μας· οὔτε οἱ στιγμές τοῦ χρόνου εἶναι δικές μας, διότι βγαίνοντας ἀπὸ δῶ ἐνδεχομένως κάτι νὰ μᾶς συμβῆ καὶ νὰ τελειώση ἡ ζωή  μας. 

Ἔτσι μετὰ ἀπο λίγη ὥρα θὰ ἀνοιχθῆ  τὸ βιβλίο τῆς συνειδήσεως καὶ τῆς ζωῆς μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ἀρχίση ἡ δίκη....  (συνέχεια στὸ β΄μέρος).

 π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, Ἱερά Μονὴ Φιλοθέου Ἅγιον Ὄρος, Τόμος Α΄, σελ. 355-356.    

   

Καλὴ διάθεση- π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Ὅταν ὁ Θεὸς δεῖ

καλὴ διάθεση ἀπὸ μέρους μας,

θὰ μᾶς βοηθήσει.

Καὶ αὐτὴ τὴν μικρὴ διάθεση

θὰ τὴν κάνει μεγάλη,

ὦστε νὰ ἐπιτελεστεῖ αὐτὴ

ἡ μεγάλη Σωτηρία τῶν ψυχῶν μας.


  π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Τό Εὐαγγέλιο εἶναι φῶς Του στή ζωή μας - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

   Ἄνθρωπος πού ἔχει προαίρεση νά σωθῆ, τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ θά τόν κυνηγήση. 

Μέχρι τελευταῖα στιγμή θά τόν κυνηγάη, γιατί βρίσκει ὁ Θεός μέ τόν φακό πού ἔχει μέσα στήν καρδιά του μόρια προαιρέσεως σωτηρίας. 

Θά τά ἀξιοποιήση αὐτά καί θά δώση τήν δύναμη στόν ἄνθρωπο νά σωθῆ στό τέλος. 

Τό ἅγιο Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ μας εἶναι πολύ παρήγορο καί τό ὁποῖο σᾶς συνιστῶ πάντα νά μελετᾶτε γιά νά ἔχετε τό φῶς Του στήν ζωή σας. 

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Προηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου Ὰγίου Ὀρους

Πηγή: Δοκιμασμένες πατρικές νουθεσίες, Γέροντος Έφραίμ Φιλοθεΐτου, «Ὀρθόδοξος Κυψέλη»,  σελ. 66.

Χριστός ἤ χάος - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

   ... Ἄς βασιλεύση τό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ σ' ἐμᾶς. Αὐτό τό εὐλογημένο καί ὑπερχαριτωμένο Ὄνομα ἄς γίνη τροφή, ἄς γίνη ποτό, ἄς γίνη ἔνδυμα, ἄς γίνη ὀξυγόνο, ἄς γίνη ζωή, ἄς γίνη καρδιά, ἄς γίνη νοῦς, ἄς γίνη τά πάντα· διότι ὅταν γίνη τά πάντα, τότε θά κερδίσουμε Τόν τά πάντα δημιουργήσαντα. 

Καί ὅταν ὁ Χριστός βασιλεύση στήν καρδιά διά τοῦ Θείου Ὀνόματός Του, θά βασιλεύη ἡ εἰρήνη, ἡ πάντα νοῦν ὑπερέχουσα. Βασιλεύει ὁ Χριστός καί τά πάντα ὑποτέτακται. Ὅλα εἶναι ὑποτεταγμένα καί πάθη καί ἀδυναμίες. Αὐτή εἶναι ἡ τελειότης, ἡ ἀτέλεστη τελειότης. 

   Ἀλλά ἐμεῖς θά εἴμεθα πολύ εὐχαριστημένοι, ἐάν κρατήσουμε τοῦ Χριστοῦ τό Ὄνομα, κρατήσουμε καί τό ταπεινό φρόνημα καί κλαῖμε γιά τίς ἁμαρτίες μας καί νοιώθουμε Θεοῦ εἰρήνη στήν ψυχή μας. 

   Ἄς ἀγωνισθοῦμε μέ ὅλη μας τήν ψυχή. Ἐάν ἐπικρατήση στήν ζωή μας ὁ Χριστός, τότε μόνα τους τά πράγματα θά πᾶνε στήν θέσι τους· καί οἱ σκέψεις καί τά ἔργα καί τά λόγια καί ἡ συναναστροφή μας καί τά πάντα θά μποῦνε στόν σωστό καί σωτήριο ρυθμό. 

Ἐάν ὁ Χριστός ἀπουσιάση, ἐάν ὁ Χριστός δέν εἶναι στήν ζωή μας, δέν εἶναι στόν δρόμο μας, δέν μᾶς φωτίζη, ὅλα θά πᾶνε στραβά.  Χριστός ἤ χάος· ἤ στό φῶς ἤ στό σκότος. Ἐνδιάμεσα δέν ὑπάρχει τίποτα. Αὐτή εἶναι ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Πατέρων...

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Προηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου Ὰγίου Ὀρους

Πηγή: Ἡ Τέχνη τῆς Σωτηρίας, Γέροντος Έφραίμ Φιλοθεΐτου, Τόμος Α', σελ. 323 (ἀπόσπασμα).

Ἡ ἐπίσκεψι τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

   ...Κάποιος ἀδελφός τήν ἔλεγε συνέχεια (τήν εὐχή: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησον με), ἀκατάπαυστα καί κάποια μέρα ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔκανε τήν ἐπίσκεψί της, ἄν καί ὑπῆρχε κι ἄλλοτε κατά διαστήματα ἐμφανιζόμενη κατά διαφορετικό τρόπο. 

Ἐκείνη τήν ἡμέρα, μετά άπό πολλή προφορική ἐπίκλησι τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ μας, τόσον ἀνοίχθηκαν τά μάτια, τόσον τῆς ψυχῆς, ὅσον καί τοῦ σώματος, τά σάρκινα, ὥστε νά βλέπουν πολύ διαφορετικά!

Μά, τό πῶς, αὐτός ὁ ἄνθρωπος δέν μπόρεσε νά τό ἐξηγήση. Ὅλα ὅσα ἔβλεπε καί ἄκουγε ἦταν κάτι τό ξένο, κάτι πού εἶχε σχέσι μέ τό ὑπερφυσικό. Τά πουλάκια νά κελαηδοῦν, τά φυτά ἀνθισμένα, τά δένδρα μέ τό ἄνθος καί τήν εὐωδία τους, ὁ ἥλιος, ἡ λαμπερή ἡμέρα, τά πάντα μιλοῦσαν γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ! 

Τά ἔβλεπε, ὅπως θά ἔβλεπε καί ἕναν Παράδεισο. Εἶχε γίνει μία ἀποκάλυψις, ἕνα ξεσκέπασμα, μία φανέρωσις ἑνός μυστηρίου πού εἶναι τόσο κρυμμένο ἀπό ἐμᾶς πού δέν βλέπουμε μέ τέτοια μάτια πνευματικά. «Πάσα πνοή αἰνεσάτω τόν Κύριον». Τόσο τό ζωϊκό ὅσο καί τό φυτικό βασίλειο μιλοῦσαν γιά τήν δόξα, γιά τήν μεγαλοπρέπεια, γιά τήν μεγαλωσύνη, γιά τήν ὀμορφιά καί τό κάλλος τοῦ Θεοῦ!

Ἐθαύμαζε, ἐξίστατο, δέν μποροῦσε νά μιλήση. Τά μάτια ἔτρεχαν δάκρυα· ὄχι δάκρυα γιά τίς ἁμαρτίες, ἀλλά δάκρυα γιά τήν ὀμορφιά τοῦ Θεοῦ. Πῶς μποροῦσε ἡ καρδιά νά ἀντέξη αὐτή τήν ἀποκάλυψι τοῦ κάλλους τοῦ Θεοῦ!

   Μά καί ὁ Ἀδάμ, ὅταν ἦτο εἰς τόν Παράδεισον τοῦ Θεοῦ, ὅλος ὁ Παράδεισος τοῦ ἦτο μία θεωρία, μία ἁπτή θεωρία τοῦ Θεοῦ. Εὐφραίνετο τό πνεῦμα του, ἠγαλλιᾶτο, ὅταν ἐπλησίαζε στό κάθε τι, στό κάθε δημιούργημα καί ἄκουγε τή φωνή του, τήν ὑμνολογία του στόν Θεό...

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Προηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου Ὰγίου Ὀρους

Πηγή: Ἡ Τέχνη τῆς Σωτηρίας, Γέροντος Έφραίμ Φιλοθεΐτου, Τόμος Α', σελ. 313-314 (ἀπόσπασμα).

Ὁ ἁγιασμός τῆς ψυχῆς - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

      Ταλαίπωρη ψυχή, γνώρισε τήν ὑπόστασί σου, πόσο εὐγενικά δημιουργήθηκες ἀπό τόν Θεό! Κατάλαβέ το ὅτι εἶσαι ἀθάνατη, ὅτι δέν θά πεθάνης ποτέ, ὅτι ἔχεις τό προνόμιον τῆς ἀθανασίας. Δέν εἶσαι σάν τό σῶμα πού κάποια μέρα θά πεθάνη, θά φθαρῆ καί θά γίνη σκωλήκων τροφή, τῆς φθορᾶς καί τῆς δυσωδίας. Βέβαια κι αὐτό θά ἀναστηθῆ κατά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἄν τό σῶμα δέν ἔχη δεχθῆ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ζωή αὐτή, ἡ ἀνάστασίς του θά εἶναι κολαστική.

       Ψυχή, εἶσαι κάτι οὐράνιο, κάτι πάρα πολύ ὡραῖο, εὐγενικό· ἔχεις δημιουργηθῆ κατά ἰδιαίτερον τρόπον ἀπό τόν Θεό. Θά ἀφήσης τόν κόσμο καί θά ἀπέλθης πρός Αὐτόν, ὅπως καί ὁ Χριστός λέγει: «Ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον καὶ πάλιν ἀφίημι τὸν κόσμον καὶ πορεύομαι πρὸς τὸν Πατέρα» (Ἰω. 16,28). Ἡ πατρίδα σου δέν εἶναι ἐδῶ κάτω· ἡ πατρίδα σου, ψυχή, εἶναι στόν οὐρανό, γιατί εἶσαι ἄφθαρτη· καί ἐκεῖνα, πού ὑπάχουν ἐκεῖ, δέν ἀλλοιώνονται, δέν χάνουν τήν πολυτέλειά τους, τήν ὁμορφιά τους, τό κάλλος, τήν εὐωδία, τήν θεία χάρι.

          Σ' αὐτήν τήν πατρίδα κατοικοῦν Ἃγγελοι καί Ἅγιοι καί ὅ,τι οὐράνιο καί πολυτελέστερο ἔχει ὁ Θεός. Τά ἔχει ὅλα καλοτοποθετήσει ἐκεῖ, ὅπως καί ἐδῶ ὅλα ἔχουν τά κάλλη τους· ὁ ἥλιος, τό φεγγάρι, τά ἄστρα, οἱ ἐποχές, τά ζῶα τῆς θαλάσσης καί τῆς γῆς, τά πτηνά, ὁ ἄνθρωπος καί τόσα ἄλλα, ὅλα ἔχουν τήν ὁμορφιά τους καί τήν σοφή τοποθέτησι ἀπό τόν Θεό. Ὅλα μαζί συνθέτουν μία ἁρμονία καί ἔχουν τέτοια τάξι, πού δίνει πολλή εὐχαρίστησι καί χαρά στόν ἄνθρωπο πού τά ἀπολαμβάνει. Ἰδιαίτερα τήν ἄνοιξι, ὅταν βγῆ κανείς πρός τά ἔξω καί δῆ τό πράσινο, τά λουλούδια, τά ὡραῖα τοῦ Θεοῦ, μπορεῖ νά φαντασθῆ πόσο ὡραῖα θά εἶναι τά ἄφθαρτα, τά αἰώνια, τά ἀτελεύτητα, τά ἀναλλοίωτα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

          Αὐτῆς τῆς ἄνω πατρίδος, τῆς ἄνω Βασιλείας θά γίνη πολίτης, θά γίνη κληρονόμος ὁ ἄνθρωπος - ψυχῇ τε καί σώματι- μέ τήν εὐγένεια, πού εἶναι προικισμένος, ὅταν ἐδῶ κάτω θά ἔχη τακτοποιηθῆ μέ τόν Θεόν, Τότε θά ἔχη ὅλο τό δικαίωμα νά κερδίση τήν αἰώνια ζωή.

 

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Προηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου Ὰγίου Ὀρους

Πηγή: Ἡ Τέχνη τῆς Σωτηρίας, Γέροντος Έφραίμ Φιλοθεΐτου, Τόμος Α', σελ. 40-41 (ἀπόσπασμα).

Τά πάντα εἶναι τοῦ Θεοῦ - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Λέγει ἕνας ἅγιος: «Ἐνθυμοῦ τὸν Θεὸν ἐν ἡμέραις εἰρήνης, 

ἵνα σὲ ἐνθυμηθῆ ὁ Θεὸς ἐν ἡμέραις θλίψεως». 

Πρέπει νά ἐνθυμούμεθα τόν Θεό πάντοτε καί

ὅταν ζοῦμε ἡμέρες εὐτυχισμένες, μέ εἰρήνη, 

μέ ὑγεία καί εὐφορία· καί ὄχι μόνον, 

ὅταν ἔχουμε θλῖψι, ἀνάγκη καὶ κίνδυνο,

διότι ἔτσι θὰ μᾶς ἐνθυμηθῆ κι ὁ Θεὸς στήν δυσκολία μας. 

Νά ἔχουμε πάντα πρό ὀφθαλμῶν μας τήν ἐλεημοσύνη, 

τήν ποικίλη, καί τήν ὑλική καί τήν πνευματική καί νά λέμε: 

«Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν». 

Δέν εἶναι τίποτε δικό μας. 

Τά πάντα εἶναι τοῦ Θεοῦ.

 Εὐλόγησε ὁ Θεός; Ἔχω. 

Δέν εὐλόγησε ὁ Θεός; Δέν ἔχω.

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Προηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου Ὰγίου Ὀρους

Πηγή: Ἡ Τέχνη τῆς Σωτηρίας, Γέροντος Έφραίμ Φιλοθεΐτου, Τόμος Α', σελ. 280.

Πῶς ὀνομάστηκε ὁ Ἅγιος Συμεών Νέος Θεολόγος - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Βλέπουμε στόν Ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο, 

ὅτι μέ τήν τέλεια ὑπακοή του, 

μέ τήν τέλεια πίστι του καί 

μέ ζωτική δύναμι τήν ταπείνωσί του, 

κατόρθωσε ὄχι ἀπλῶς νά γευθῆ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ, 

ἀλλά τοῦ δόθηκε «μέ τό τσουβάλι», 

πού λέμε, ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἔγινε αὐτός πού ἔγινε καί ὀνομάσθηκε 

ἀπό τήν Ἐκκλησία μας Νέος Θεολόγος, 

διότι δέχθηκε τήν ἄνω θεολογία

κατ' εὐθεῖαν ἀπό τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Δέν τήν σπούδασε τήν θεολογία στό θρανίο, 

ἀλλά στόν κόπο τῆς ὑπακοῆς καί τῆς ἀφοσιώσεως.

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης 

Προηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου Ἁγίου Ὄρους 

Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Τόμος Α' , 

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, σελ. 105.

Πῶς ἔρχεται ἡ Χαρά τοῦ Κυρίου στὴν καρδιά μας; - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου 

μολύνεται εὔκολα καί καθαρίζεται εὔκολα. 

Ἡ καρδιά δύσκολα καθαρίζεται 

καί δύσκολα μολύνεται. 

Ἡ καρδιά εἶναι κατάφορτη ἀπό ρίζες ἐμπαθείας. 

Ὅλα τά πάθη εἶναι ριζωμένα σ' αὐτήν τήν καρδιά. 

Γι' αὐτό ὅλοι μας πονοῦμε, ὅταν ὁ Θεός, 

πού θέλει τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, 

πού μισεῖ τόν θάνατον τῆς ψυχῆς του, 

κάμνει προσπάθειες κατά καιρούς 

μέ μία πνευματική τσιμπίδα καί πιάνει μία - μία 

τίς ρίζες τῶν παθῶν καί 

προσπαθεῖ νά τίς ξερριζώση, 

οὕτως ὥστε ἡ καρδιά μας ἀπηλλαγμένη 

ἀπό αὐτήν τήν ἐμπαθῆ κατάστασι 

νά ἔρθη σέ μία κατάστασι ἐλευθερίας, 

γιά νά νιώση τήν χαρά τῆς Ἀναστάσεως 

καί νά ἰδῆ μέ τά μάτια της τά πνευματικά 

τό φῶς τῆς Θείας Ἀναστάσεως.

Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης

Προηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου

Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, 

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου,

Τόμος Α', σελ. 242

Ποιός θὰ μᾶς κρίνει; - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Νίκα τὸ κακὸ μὲ τὸ καλό.

Αὐτὸς σὲ κατέκρινε, δὲν σὲ ἐξυπηρέτησε; 

Ἐσὺ εὐκόλυνέ τον, ἐσὺ κάνε του καλό.

Ἐσὺ ἀπέναντι στὸν Θεὸ τὶ θὰ κάνης.  

Τὸν λογαριασμό του δὲν τὸν πληρώνεις ἐσύ.

Ἐσὺ τὸν δικό σου θὰ πληρώσης. 

Πλήρωσε τώρα, κάνε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν πρᾶξι

καὶ μεθαύριο ὁ Χριστός, 

αὐτὸ τὸ Εὐαγγέλιο θὰ σὲ δικαιώση.

Τί εἶπε ὁ Κύριος;  

«Ὁ λόγος ὃν λελάληκα, αὐτὸς θὰ σὲ κρίνη ἐν ἡμέρα Κρίσεως».

Τὸ ἄκουσες τὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ξέρεις, ἀλλὰ 

ὑποχωρεῖς στὴν ἐπιθυμία καὶ δὲν κάνεις αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.

Λοιπόν· ἐὰν ἐφαρμόσετε τὸ Εὐαγγέλιο, 

τότε θὰ μπορέσετε νὰ περάσετε 

στὴν ἐλευθερία τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ.

Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Προηγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου 

Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Α' , σελ. 159

   

Τό κουμπιοῦτερ τοῦ Θεοῦ - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

    «Μακάριοι ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι καί ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι» (Ψαλμ. 31,32)· δηλαδή εἶναι εὐτυχής ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἀξιώθηκε νά συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες του. Τί εὐχαριστία νά ἀποδώση κανείς στόν Θεό!  Σκέψου· ἐγώ νά ἔχω ζήσει χίλια χρόνια, νά ἔχω κάνει ὅλα τά ἐγκλήματα τοῦ μεγαλύτερου ἐγκληματία καί τελικά νά μέ φωτίση τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νά ἐπιστρέψω, γιά μιά στιγμή νά τά καταθέσω ὅλα καί μέσα σέ δύο λεπτά, σέ λίγη ὥρα νά βρεθῶ δίκαιος, νά βρεθῶ λουσμένος, νά βρεθῶ στούς οὐρανούς! Μά ἐκεῖνα τά χίλια χρόνια τί γίνονται;  Πᾶνε ἐκεῖνα·  μήν τά λογαριάζεις, δέν ὑπάρχουν τώρα, ἔχουν σβήσει, δέν ζητοῦνται αὐτά πλέον, βγῆκαν ἀπό τά κατάστιχα τῶν δαιμόνων ἀμέσως, πάραυτα! Εἶναι διαταγή τοῦ Θεοῦ!  Μέ τό κάθε ἁμάρτημα πού καταθέτεις, πατάει τό κουμπάκι τοῦ «κουμπιοῦτερ», τάκ, ἄφεσις! Τάκ, ἄφεσις! Ἄφεσις! Μέ ἄθροισμα ἀπό κάτω «μηδέν».  Λευκό μητρῶο!  Ὕστερα, εἶναι νά μήν προσκυνῆς αὐτόν τόν Θεό, νά μήν πέσης κάτω καί νά κλαῖς ἀπό ἀγάπη καί ἔρωτα καί πόθον Θεοῦ;  

     Γι' αὐτό, παιδιά, ἀπό τό σκότος πού εἴμεθα τῆς ἁμαρτίας, πρέπει νά περάσουμε στό φῶς τῆς μετανοίας καί τῆς ἐλπίδος.  Κι ὅταν ἔτσι ἐλπίζουμε, δοξάζουμε καί τιμοῦμε τόν Θεό τῆς ἀγάπης καί τοῦ ἐλέους.  Ἄς εὐχηθοῦμε ἐν μετανοίᾳ, ἐν ἐξομολογήσει, ἐν ἀγάπῃ, καί ἐν ἐλπίδι Θεοῦ νά προχωρήσουμε ἑνωμένοι χέρι μέ χέρι, γιά νά φθάσουμε στήν σωτηρία μας.

     Αὐτή ἡ μικρή, ἡ ἐλάχιστη προσφορά πού πήρατε, εὔχομαι νά γίνη στήν ψυχή σας ἑκατονταπλάσια, νά μείνη βαθειά ριζωμένη μέσα σας, νά χαράξετε ἕνα καλύτερο πνευματικό δρόμο καί ἡ μετάνοια νά σᾶς συνοδεύη ἀνά πᾶσαν στιγμήν.  Ἀγωνισθῆτε, ὅσο μπορεῖτε, νά κρατᾶτε ἁγνότητα «ψυχῇ καί σώματι», γιατί ἡ ἁγνεία ἔχει μεγάλη παρρησία στόν Θεό.

     Εὔχομαι ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά μᾶς ἐπισκιάζη ὅλους καί νά μᾶς διατηρῆ ἐν Χριστῷ. Ἀμήν.   

Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης 

Πηγή: Ἡ  τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, 
 Τόμος Α', σελ.206

Ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Αὐτή ἡ φωνή τῆς συνειδήσεως εἶναι τό κριτήριον, 

τό ὁποῖον μᾶς κρίνει ἀνά πᾶσαν στιγμήν.  

Καί ἐκεῖνο τό ὁποῖον θά μᾶς βοηθήση πάρα πολύ

 νά ἐλαφρώσουμε τόν ἔλεγχο τῆς συνειδήσεώς μας, 

εἶναι τό νά τῆς κάνουμε ὑπακοή. 

Καί πῶς γίνεται ὑπακοή στήν συνείδησι;  

Ὅταν μᾶς συμβουλεύη ὅτι πρέπει νά τρέξουμε, 

νά ἀποβάλλουμε τό φορτίον τῶν ἁμαρτιῶν μας καί

 τή λέπρα τῆς ψυχῆς μας νά τήν πλύνουμε 

στό ἄμισθο λουτρό τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, 

νά μήν τῆς κάνουμε παρακοή... 

Ἐάν ὑπακούση ὁ ἄνθρωπος, κλείνει τό θέμα καί 

διορθώνει τό πράγμα· κλείνει ἡ πληγή. 

Ἐάν ὅμως δέν ὑπακούση στήν συνείδησι, τό πράγμα χειροτερεύει...

Λυποῦμε τόν Θεό τόσο πολύ ἄσχημα καί μέ τόση ἀσέβεια·

κι ὅμως ἡ καλοσύνη Του πού δέν ἔχει τέλος καί ὅρια,

 μᾶς δέχεται τόσο πολύ ὅμορφα καί μᾶς καλεῖ 

μέ τόση ἀγάπη καί στοργή νά πᾶμε κοντά Του! 

Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης 

Πηγή: Ἡ  τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, 
Τόμος Α', σελ.304

Ἡ ἀγάπη τῶν ἀγγέλων γιά τίς ψυχές μας - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Οἱ ἄγγελοι ἔχουν τρομερή ἀγάπη πρός τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, 

γιατί εἶναι οἱ μεγάλοι ἀδελφοί μας καί 

γνωρίζουν τί ἐστι παράδεισος καί τί ἐστι κόλασις.

Π α ν η γ υ ρ ί ζ ο υ ν,  ὄταν ἕλθη ἠ ὥρα νά ἀνεβάσουν 

μία  ψυχή  σωσμένη  πρός  τά  ἐπάνω.  Σκέπτονται: 

«Γιατί νά κολασθῆ ἡ ψυχή, πού μοῦ ἔδωσε ὁ Θεός·

γιατί νά τήν πάρη ὁ διάβολος καί νά μήν τήν κερδίση ὁ Χριστός!

Γιατί νά νικήσει ὁ μαῦρος·  γιατί νά τήν πάρη ὁ κλέφτης αὺτός καί 

νά  μήν  νικήσω  ὲγώ  μέ  τήν  χάρι  τοῦ  Θεοῦ  καί 

νά  τήν πάρω  στά  φτερά  μου  νά  τήν  πάω  στόν  Οὺρανό,

ὰφοῦ  εἶναι  πνοή  τοῦ  Θεοῦ  καί  πρέπει

νά  τήν  πάρη  ὁ  Πατέρας  κοντά  Του!».

Καί  κάνει  προσπάθεια  ὁ  ἄγγελος·  καί  μᾶς  φωτίζει 

καί  μᾶς  συμβουλεύει  νά  μή  κάνουμε  τό  ἕνα,  τό ἄλλο, 

καί  πῶς  νά  προσέχουμε.

Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης 

Πηγή: Ἡ  τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, 
Τόμος Α', σελ. 47 

Τό μεγαλείο τῆς μετανοίας - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Ἀποφαίνονται  οἱ  Μεγάλοι  Πατέρες  τῆς  Ἐκκλησίας  μας  ὅτι 

ἡ  μετάνοια  μπορεῖ  νά  κατακτήσει  τόσα  πολλά, ὥστε  νά  φθάση  στό  σημεῖο

νά  ἀπαλείψη  ἀπό  τήν  καρδιά  τοῦ  Θεοῦ  τήν  μνήμη  τῆς  ἁμαρτίας,

δηλαδή  νά  ἀποσβήση  ἐντελῶς  τήν  ὕπαρξι  ἁμαρτημάτων  στόν  ἄνθρωπο.

Βλέπετε  τῆς  μετανοίας  τό  μεγαλείο! 

Τί  χρειάζεται  σέ  ὅλους  καί  πρῶτον  σέ  μένα;  Νά   μ ε τ α ν ο ο ῦ μ ε.

Ὁσάκις πῆ ὁ ἄνθρωπος «ἥμαρτον», ὁ Θεός ἀπαντᾶ «συγχωρημένος νά εἶσαι».

Πηγαίνουμε  ὅμως  νά  πάρουμε  καί  τήν   ὑ π ο γ ρ α φ ή   τ ῆ ς   σ υ γ γ ν ώ μ η ς,

ἡ  ὁποία  παρέχεται  ἀπό  τό  π ε τ ρ α χ ή λ ι, 

δυνάμει  τοῦ  νόμου  τοῦ  μυστηρίου  τῆς  Ἱερᾶς  Ἐξομολογήσεως.

Καί  μέ  τό  θάρρος  αὐτό 

πού  μᾶς  παρέχει  τό  μυστήριο  τῆς  Ἐξομολογήσεως  καί  ἡ  ἐπίγνωσις 

τῆς  ἀπεριορίστου  καί  ἀδιαλείπτου  καί  ἀενάου  δυνάμεως  τῆς  μετανοίας,

θά  προσερχώμεθα  στόν  Θρόνο  τῆς  Χάριτος  τοῦ  Θεοῦ...

Στῆσε  τόν  Θεό  ὑψηλά  στήν καρδιά  σου, 

ἐκεῖ  στήν  ἀξία  καί  στήν  μεγαλοπρέπειά  Του,

διότι  εἶναι  εἰς  θέσιν  Αὐτός  ὁ  Θεός  νά  σβήση  πᾶν  ἁμάρτημα.

 Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης

Πηγή: Ἡ  τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου, 
Τόμος Α', σελ. 204.

Τί εἶναι Ὀρθοδοξία; (Γ΄) - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ πορεία τοῦ ὁλοκληρωμένου ἀνθρώπου 

πρός τόν Πλάστη του, πρός τήν θέωσι. 

Ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο, στήν πλήρη ἀνάπτυξί του ἐν τῷ  Χριστῷ  καί γιά τόν Χριστό. 

 Ἡ Ὀρθοδοξία δέν εἶναι μόνον ἡ κατ' ἐξοχήν θεολογία,

ἀλλά εἶναι συγχρόνως καί ἡ ἀληθινή ψυχολογία, 

ὁ γνήσιος ἀνθρωπισμός καί κοινωνισμός. Εἶναι ἕνα πολύεδρο διαμάντι, 

τό ὁποῖον ἀπό ὅλες τίς πλευρές παρουσιάζει νέες ἀντανακλάσεις τῆς ἀλήθειας.

Ἄς γνωρίσουμε, λοιπόν, τήν Ὀρθοδοξία μας. Ὄχι θεωρητικά. 

Ἄς τήν αἰσθανθοῦμε καί ἄς τήν ζήσουμε σέ ὅλο τό βάθος καί τό πλάτος της. 

Ἔτσι μόνο θά μποροῦμε νά τήν προβάλουμε καί νά τήν ἀξιοποιήσουμε.

Διότι ἡ Ὀρθοδοξία μας δέν εἶναι μουσεῖο καί παρελθόν, 

ἀλλά  ζωή,  δημιουργία  καί  ἀκτινοβολία.

Εἶναι ἡ μεγάλη ἰδέα τοῦ ἔθνους μας, εἶναι ἡ χρυσή ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας, 

εἶναι τό καύχημά μας ἐν Χριστῷ . 

Ἄς τήν κηρύττουμε μέ ἡρωϊσμό καί γενναιότητα

ὡς τέκνα γνήσια τῶν μεγάλων ἡρώων της...

 Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης

Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου,

 Τόμος Α΄, σελ. 399

Tί εἶναι Ὀρθοδοξία; (Β΄) - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Ὀρθοδοξία  εἶναι  ἡ  θαυμαστή  ἐκείνη  σύνθεσις 

δόγματος  καί  ἤθους,  θεωρίας  καί  πράξεως.

Ὀρθοδοξία εἶναι ἀκόμα ἐκεῖνο πού διετύπωσαν ἐπισημότερα αἱ Σύνοδοι,

τά οἰκουμενικά ἐκεῖνα εὐλογημένα συνέδρια 

τῆς ἀνά τόν κόσμον Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Τότε οἱ θεοφόροι Πατέρες «ὅλην συγκροτήσαντες 

τήν τῆς ψυχῆς ἐπιστήμην καί τῷ  θείῳ πνεύματι συνδιασκεψάμενοι» 

ἀπεφάνθησαν γιά τά μεγαλύτερα προβλήματα,

πού ἀπασχολοῦν τόν πνευματικό ἄνθρωπο καί ἔθεσαν τά βάθρα,

τά θεμέλια τῆς πνευματικῆς ζωῆς, πού εἶναι ὁ πραγματικός πνευματικός πολιτισμός...

Ἡ  Ὀρθοδοξία  ἐβάδισε  πάντοτε  τήν  βασιλική  ὁδό  τοῦ  Εὐαγγελίου.

Ἐκράτησε ἀνόθευτο, γνήσιο τό πνεῦμα τοῦ χριστιανισμοῦ ἔναντι τοῦ σκοτεινοῦ

μυστικισμοῦ τῶν ἀνατολικῶν αἱρέσεων, τῆς παποκαισαρικῆς συγκεντρωτικότητος

τῶν Λατίνων καί τοῦ ὀρθολογιστικοῦ ὑποκειμενισμοῦ τῶν Προτεσταντῶν.

Πάντοτε ἐκράτησε τό μέτρο καί τήν ἁρμονία·  δέν εἶχε τίποτε τό λάθος,

διότι οἱ Πατέρες ἦταν πνευματοκίνητοι, ἁγιοπνευματικῶς ὁδηγούμενοι.

 Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης

Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεἵτου, 

Τόμος Α', σελ. 396 & 399

Τί εἶναι Ὀρθοδοξία; (Α΄) - π. Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης

Ὀρθοδοξία  εἶναι  ἡ  ἀ λ ή θ ε ι α,  τό  ὀρθό  δόγμα  περί  τοῦ  Θεοῦ, 

περί  τοῦ  ἀνθρώπου  καί  περί  τοῦ  κόσμου,

ὅπως μᾶς τήν ἔδωσε ὁ Ἴδιος ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός 

μέ τήν ὑπέροχη διδασκαλία Του, 

μέ τήν ἁγία ζωή Του καί μέ τήν λυτρωτική θυσία Του, 

ὅπως τήν διετύπωσε κατόπιν

ἡ θεόπνευστος διάνοια καί καρδία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, 

ὅπως τήν «ζωντάνεψε» ὁ μαθητής τῆς ἀγάπης καί 

οἱ ἄλλοι Εὐαγγελισταί καί Ἀπόστολοι μέ τό οὐράνιον φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 

ὅπως τήν παρέδωσαν καί σέ μᾶς οἱ πνευματοκίνητοι Πατέρες

 τῆς Ἀλεξανδρείας, τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς Καππαδοκίας, τῆς Συρίας,

 τῆς Παλαιστίνης καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀργότερα.

Ὁλοι αὐτοί ἀπό τόν Ἱερό Πολύκαρπο, τόν μαθητή, ὅπως γνωρίζετε, 

τῶν Ἀποστόλων, μέχρι τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, ...

μέ τήν σοφία τους καί τήν ἁγιότητά τους,  μέ τίς θυσίες καί τούς ἀγῶνες τους

μᾶς παρέδωκαν τήν παρακαταθήκη τῆς ὀρθῆς πίστεως καί ζωῆς, 

τόν θησαυρό τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως.

 Γέρων Ἐφραίμ ὁ Φιλοθεΐτης

Πηγή: Ἡ τέχνη τῆς σωτηρίας, Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεἵτου, 

Τόμος Α', σελ. 395

________________________________________________________________________________________________

Τίς θερμές εὐχαριστίες μας στόν σεβαστό Γέροντα Ἐφραίμ τόν Φιλοθεΐτη 

γιά τήν εὐλογία καί τίς εὐχές του, 

πού ἔδωσε γιά τό ἰστολόγιό μας.

__________________________________________________________________________