Κυριακή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου - Ὁ Θεός, ἱλάσθητί ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιη' 10-14.

10 ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης.

11 ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης·

12 νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι.

13 καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων· ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ.

14 λέγω ὑμῖν, κατέβη οὗτος δεδικαιωμένος εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ ἢ γὰρ ἐκεῖνος· ὅτι πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται. 

Καινὴ Διαθήκη: σελ. 325.

     ... Ἄνοιξε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ θὰ δῇς τὸ πνευματικὸ πανόραμα. Θὰ μείνῃς κατάπληκτος. Θὰ δῇς τί ἔκανε ὁ Θεὸς γιὰ σένα, γιὰ τὴν ψυχικὴ σου σωτηρία. Ἡ ἁμαρτία σὲ ἔκανε ἕνα σκουλήκι βρωμερό, ποὺ ζῇ καὶ κυλιέται μέσα στὴν λάσπη. Μιὰ ἀηδία εἶναι ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος. 

Ἀλλὰ ἦρθε ὁ Χριστός, πῆρε τὸ σκουλήκι, πῆρε τὸν ἁμαρτωλό, τὸν ἁκάθαρτο ἄνθρωπο, τὸν ἔπλυνε, τὸν καθάρισε μὲ τὸ τίμιό του αἷμα καὶ τοῦ ἔδωσε τὴ δύναμι νὰ φθάσῃ στὰ οὐράνια. Ἀπὸ σκουλήκι νὰ γίνῃ ἀετός, ἀπὸ κτῆνος ἄγγελος. Ἀπὸ παλαιὸς ἄνθρωπος νέος ἄνθρωπος, νέα ὕπαρξις, ποὺ τὴν προορίζει νὰ ζήσῃ σ' ἕναν ἄλλο κόσμο, ποὺ γλῶσσα ἀνθρώπων δὲν μπορεῖ νὰ περιγράψῃ. Νὰ ζήσῃ μέσα στὴ βασιλεία του. «Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;».

Γιὰ ὅλες λοιπὸν αὐτὲς τὶς εὐεργεσίες θὰ ἔπρεπε διαρκῶς νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν Θεό. Θὰ ἔπρεπε νὰ πηγαίνουμε στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ λέμε κ' ἐμεῖς· «Ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι» (Λουκ. 18,11).

Νὰ τὸ λέμε ὅμως ὄχι ὅπως τὸ ἔλεγε ὁ φαρισαῖος, μὲ μιὰ καρδιὰ ἀκάθαρτη ἀπὸ τὴν ὑπερηφάνεια καὶ τὴν κατάκριση τῶν ἄλλων, ἀλλὰ νὰ τὸ λέμε μὲ μιὰ καρδιὰ γεμάτη ταπείνωσι καὶ εὐγνωμοσύνη, μὲ μιὰ βαθειὰ συναίσθησι, ὅτι τέτοιοι ποὺ εἴμαστε, δὲν εἴμαστε ἄξιοι ν' ἀπολαμβάνουμε κανένα ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ τοῦ Θεοῦ...

...Σὰν τὸν τελώνη τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου στεκόμαστε ἐδῶ στὸ ναό σου, κλαῖμε ὅλοι τὰ ἁμαρτήματά μας καὶ φωνάζουμε· «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς» (Λουκ. 18,13).

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 331-332 (2 ἀποσπάσματα).

   

Πῶς θὰ ἔρθουν καλύτερες μέρες; - Ἀπόστολος Πέτρος

10 ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη αὐτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον,  

11 ἐκκλινάτω ἀπὸ κακοῦ καὶ ποιησάτω ἀγαθόν, ζητησάτω εἰρήνην καὶ διωξάτω αὐτήν.  

12 ὅτι ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ δικαίους καὶ ὦτα αὐτοῦ εἰς δέησιν αὐτῶν, πρόσωπον δὲ Κυρίου ἐπὶ ποιοῦντας κακά.  

13 Καὶ τίς ὁ κακώσων ὑμᾶς, ἐὰν τοῦ ἀγαθοῦ μιμηταὶ γένησθε;  

14 ἀλλ' εἰ καὶ πάσχοιτε διὰ δικαιοσύνην, μακάριοι. τὸν δὲ φόβον αὐτῶν μὴ φοβηθῆτε μηδὲ ταραχθῆτε,  

15 Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου, 

16 συνείδησιν ἔχοντες ἀγαθήν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, καταισχυνθῶσιν οἱ ἐπηρεάζοντες ὑμῶν τὴν ἀγαθὴν ἐν Χριστῷ ἀναστροφήν.  

17 κρεῖττον γὰρ ἀγαθοποιοῦντας, εἰ θέλοι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, πάσχειν ἢ κακοποιοῦντας.  

18 ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι·  

19 ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν, 

20 ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ' ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι' ὕδατος.  

21 ὃ ἀντίτυπον νῦν καὶ ἡμᾶς σῴζει βάπτισμα, οὐ σαρκὸς ἀπόθεσις ῥύπου, ἀλλὰ συνειδήσεως ἀγαθῆς ἐπερώτημα εἰς Θεόν, δι' ἀναστάσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ,  

22 ὅς ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ πορευθεὶς εἰς οὐρανόν, ὑποταγέντων αὐτῷ ἀγγέλων καὶ ἐξουσιῶν καὶ δυνάμεων.

Ἀπόστολος Πέτρος

Α' Πέτρου γ' 10-22

Πηγή: Καινή Διαθήκη, σελ. 935. 

Τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ - Σημεῖον ἀντιλεγόμενον

Eὐαγγέλιον κατά Λουκᾶν β' 22-40

 
22 Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς ῾Ιεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ,  

23 καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται,  

24 καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν.  

25 Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν ῾Ιεροσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ ᾿Ισραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν ῞Αγιον ἐπ᾿ αὐτόν·  

26 καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου.  

27 καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον ᾿Ιησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, 

28 καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε·  

29 νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ,  

30 ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, 

31 ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν. 

32 φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ. 

33 Καὶ ἦν ᾿Ιωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ.  

34 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ ᾿Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον.  

35 καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί.  

36 Καὶ ἦν ῎Αννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς ᾿Ασήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα ἔτη μετὰ ἀνδρὸς ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς, 

37 καὶ αὐτὴ χήρα ὡς ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣ οὐκ ἀφίστατο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καὶ δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν·  

38 καὶ αὕτη αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν ῾Ιερουσαλήμ. 

39 Καὶ ὡς ἐτέλεσαν ἅπαντα τὰ κατὰ τὸν νόμον Κυρίου, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὴν πόλιν ἑαυτῶν Ναζαρέτ.  

40 Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό.

Καινή Διαθήκη, σελ. 228-231

Σημεῖον ἀντιλεγόμενον

... «ἰδοῦ οὖτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Ἅγιος Συμεὼν ὁ θεοδόχος (Λουκ. β' 34).

Ἑρμηνεία

Ἰδοῦ αὑτὸς εἶναι προωρισμένος διὰ νὰ γίνῃ αἰτία 

πτώσεως καὶ ἀναστάσεως πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραήλ.

 Ὅσοι θ' ἀπιστήσουν σ' Αὐτόν, θὰ πέσουν καὶ θὰ ἀπολεσθοῦν·

ὅσοι θὰ πιστεύσουν, θὰ ἀναστηθοῦν καὶ 

θὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ θὰ σωθοῦν, 

θὰ εἶναι δὲ καὶ θαῦμα, ἀφοῦ ἐν τῷ προσώπῳ Του 

θὰ ἐμφανίζεται ἡ ἕνωσις τῶν δύο φύσεων, 

τῆς θείας καὶ τῆς ἀνθρωπίνης. 

Ἀλλὰ τὸ θαῦμα τοῦτο θὰ ἀντιλέγεται ἀπὸ τοὺς ἀπιστοῦντας

 καὶ ἐνῷ οἱ καλοπροαίρετοι θὰ ὁδηγοῦνται δι' αὐτοῦ

 εἰς τὴν πίστιν καὶ θὰ σώζωνται, 

οἱ ἀνειλικρινεῖς καὶ ἐγωισταὶ 

θὰ ἀπιστοῦν καὶ θὰ κατακρίνωνται.

Παναγιώτης Ν. Τρεμπέλας 

Πηγή: Καινή Διαθήκη, σελ. 230

Κυριακὴ τῆς σωτηρίας τοῦ Ζακχαίου

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιθ', 1-10.

1 Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἱεριχώ·

2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, 

3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν ᾿Ιησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. 

4 καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι.  

5 καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι.  

6 καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. 

7 καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι.  

8 σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν.  

9 εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς ᾿Αβραάμ ἐστιν. 

10 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.  

Καινὴ Διαθήκη, σελ.: 329

       ... Ἀγαπητοί μου! Ἄν θέλετε στὰ σπίτια σας νὰ ἔχετε τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ, τότε πρέπει νὰ κάνετε ὅ,τι ἔκανε ὁ Ζακχαῖος. Νὰ μετανοήσετε. Ὄχι ψεύτικα, ἀλλ' ἀληθινά. Νά καθαρίσετε πρῶτα-πρῶτα τὸ σπίτι σας ἀπὸ κάθε ἀδικία. Ἂν ἔχετε τίποτε κλεμμένο, νὰ τὸ ἐπιστρέψετε γρήγορα. Μὴν τὸ κρατᾶτε. Τὸ ξένο πρᾶγμα εἶναι φωτιὰ ποὺ θὰ σᾶς κάψῃ. 

Καὶ κάτι ἄλλο νὰ κάνετε, ποὺ εἶνε πολὺ ἀνώτερο. Δὲν φτάνει μόνο νὰ μὴν ἀδικῆτε, νὰ μὴν κλέβετε, νὰ μὴν κάνετε τὸ κακό. Πρέπει καὶ νὰ κάνετε τὸ καλό. Νὰ κάνετε τὸ καλὸ στοὺς ἄλλους. Νὰ κάνετε ἐλεημοσύνες, ὅπως ἔκανε ὁ Ζακχαῖος ὅταν γνώρισε τὸν Χριστό. Ἀπ' τὸ ψωμί, ποὺ βγάζετε μὲ τὸν ἱδρῶτα σας, νὰ δίνετε ἕνα κομμάτι καὶ σ' αὐτὸν ποὺ πεινάει. 

Μετάνοια, δικαιοσύνη καὶ ἐλεημοσύνη, αὐτὰ εἶνε ποὺ ἀσφαλίζουν καὶ σῴζουν τὰ σπίτια ἀπὸ κάθε συμφορά. Προσοχὴ λοιπόν! Κίνδυνος στὰ σπίτια ποὺ δὲν μετανοοῦν. Σωτηρία στὰ σπίτια τῶν ἀνθρώπων ποὺ μετανοοῦν εἰλικρινά, ζοῦν μὲ δικαιοσύνη καὶ κάνουν ἔργα ἐλεημοσύνης.

Σᾶς ἔδειξα ἀπὸ τί κινδυνεύουν τὰ σπίτια καὶ μὲ ποιὸ τρόπο ἀσφαλίζονται καὶ σῴζονται. Σὰν γνωστικοὶ ποὺ εἶστε, κρίνετε καὶ κάνετε τὴν ἐκλογή σας. Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ φωτίσῃ ὅλους νὰ κάνουν τὴν καλὴ ἐκλογή. Νὰ μισήσουμε τὸ κακό· νὰ ἀγαπήσουμε τὸ καλό. Νὰ μισήσουμε τὸ διάβολο· νὰ ἀγαπήσουμε τὸν Χριστό. Νὰ τὸν καλέσουμε. 

Ναί, νὰ τὸν καλέσουμε. Ὄχι αὔριο, ὄχι μεθαύριο, ἀλλὰ σήμερα νὰ καλέσουμε τὸν Χριστὸ στὸ σπίτι μας, γιὰ νὰ ἀκούσουμε ὁ καθένας τὸ χαρμόσυνο λόγο τοῦ Χριστοῦ μας· «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο» (Λουκ.19,9).

 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 319-320 (ἀπόσπασμα).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὴν Κυριακὴ τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν

Πρὸς Κολασσαεῖς γ' 4-11.

 

4 ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. 

5 Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, 

6 δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, 

7 ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· 

8 νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· 

9 μὴ ψεύδεσθε εἰς ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ

10 καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν, 

11 ὅπου οὐκ ἔνι ῞Ελλην καὶ ᾿Ιουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.

Ἀπόστολος Παῦλος

 Καινὴ Διαθήκη, σελ.: 808-809. 

Κυριακή τῆς θεραπείας τῶν δέκα λεπρῶν - Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Μέγιστος Εὐεργέτης

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιζ' 12-19

12 καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν,

13 καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. 

14 καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. 

15 εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, 

16 καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. 

17 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ;

18 οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος;

19 καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.  

Καινὴ Διαθήκη, σελ.: 321

 Ὁ Χριστὸς εἶνε ὁ Μέγιστος Εὐεργέτης

    ... Ἀπὸ τὴν ἁμαρτία εἶνε προσβεβλημένοι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἴμαστε ψυχικῶς λεπροί. Λέπρα π.χ. δὲν εἶνε ἡ φιλαργυρία, ποὺ δὲν ἀφήνει τὸν ἄνθρωπο νὰ ἡσυχάσῃ οὔτε μέρα οὔτε νύχτα; Λέπρα δὲν εἶνε ἡ μοιχεία καὶ ἡ πορνεία, τὸ ἀκάθαρτο πάθος τῆς σαρκός; Λέπρα δὲν εἶνε τὸ μῖσος καὶ ἡ ἐκδίκησι, ἡ ζήλεια καὶ ὁ φθόνος καὶ κάθε ἄλλο εἶδος κακίας; 

        Αὐτὴ τὴ λέπρα τῆς ψυχῆς ἕνας ἔχει τὴ δύναμι νὰ τὴ θεραπεύσῃ. Καὶ αὐτὸς εἶνε ὁ Χριστός, ὁ «ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν». Ὅποιος πιστεύει στὸ Χριστὸ καὶ ζητεῖ τὴ βοήθειά του, θεραπεύεται ἀπὸ τὰ βασανιστικὰ πάθη τῆς κακίας.

       Ὁ Χριστὸς λοιπὸν εἶνε ὁ μέγιστος εὐεργέτης. Καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ εἴμαστε πρὸς αὐτὸν εὐγνώμονες. 

     Ὦ Χριστέ μου, χίλια καλὰ μᾶς δίνεις, χίλιες φορὲς (ἄπειρες φορές) μᾶς συγχωρεῖς  γιὰ τ' ἁμαρτήματα ποὺ κάνουμε. Χίλιες φορὲς μᾶς σῴζεις ἀπὸ σωματικοὺς καὶ ψυχικοὺς κινδύνους. Χωρὶς τὴν ἀγάπη σου, χωρὶς τὴ βοήθειά σου, ποιός θὰ μποροῦσε νὰ ζήσῃ καὶ μιὰ στιγμὴ ἀκόμη πάνω στὸν ἁμαρτωλὸ αὐτὸ πλανήτη; Πόσο γι' αὐτὸ ἔπρεπε νὰ σ' ἀγαποῦμε; Μὲ χίλιους τρόπους ἔπρεπε νὰ δείχνουμε σ' ἐσένα τὴν εὐγνωμοσύνη μας.

      Καὶ ὅμως! Τί ἐλεεινοὶ καὶ ἀχάριστοι ποὺ εἴμαστε! Χτυπᾶνε τὴν Κυριακὴ οἱ καμπάνες, μᾶς καλοῦν νὰ πᾶμε νὰ τὸν προσκυνήσουμε καὶ νὰ τοῦ ποῦμε ἕνα εὐχαριστῶ, καὶ ἀπὸ τοὺς ἑκατὸ ἕνας ἢ δύο πᾶνε στὴν ἐκκλησία, κι αὐτοὶ ὄχι μὲ ζεστὴ καρδιά. Εἴμαστε λοιπὸν ἢ δὲν εἴμαστε χειρότεροι ἀπὸ τοὺς ἐννέα ἀγνώμονες λεπροὺς; 

       Χριστέ, συγχώρησέ μας. Καθάρισέ μας ἀπὸ τὴ λέπρα τῆς ἀχαριστίας. Δός μας μιὰ καρδιὰ ποὺ νὰ σὲ ἀγαπᾷ καὶ νὰ σὲ εὐγνωμονῇ αἰώνια. 

  Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 296-298 (ἀπόσπασμα).

Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα - Φῶς εἶνε ὁ Χριστός.

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον δ' 12-17.

12 Ἀκούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ᾿Ιωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν,  

13 καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ,  

14 ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος·  

15 γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν,  

16 ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς.  

17 ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.  

 Καινή Διαθήκη, σελ. 14.

      ... Φῶς εἶνε ὁ Χριστός. Φῶς ἡ διδασκαλία του. Φῶς τὰ θαύματά του. Φῶς ὁ ἅγιος βίος του. Φῶς τὰ σεπτά του πάθη. Φῶς ἡ ἀνάστασί του. Φῶς ἡ ἀνάληψί του. Ὁ Χριστός εἶνε ὅλος φῶς. Ὁ Χριστός εἶνε ὁ ἥλιος τῶν ψυχῶν.

          Θέλεις, ἄνθρωπε, νὰ δῇς τὸ πνευματικὸ αὐτὸ φῶς; Ἄκουσέ με. Πάρε στὰ χέρια σου τὸ Εὐαγγέλιο, ἄνοιξέ το καὶ ἄρχισε νὰ τὸ διαβάζῃς· ὄχι ὅπως διαβάζεις μιὰ ἐφημερίδα ἢ ὁποιοδήποτε ἄλλο βιβλίο, ἀλλὰ νὰ τὸ διαβάζῃς μὲ τὴν πίστι, ὅτι  στὸ βιβλίο αὐτὸ μιλάει ὁ Κύριος. Διάβαζέ το μὲ ταπείνωσι. Διάβαζέ το καθημερινῶς. Τοὐλάχιστον ἕνα κεφάλαιο κάθε μέρα. Θὰ αἰσθάνεσαι ὅτι οὐράνιο φῶς πλημμυρίζει τὸν ψυχικό σου κόσμο, καὶ γεμάτος εὐγνωμοσύνη θὰ λὲς στὸν Θεό· «Δόξα σοι, τῷ δείξαντι τὸ φῶς». 

Θέλεις, ἄνθρωπε, νὰ δῇς τὸ πνευματικὸ φῶς; Ἄκουσέ με. Ὅταν τὴν Κυριακὴ ἀκοῦς τὴν καμπάνα νὰ χτυπάῃ, σήκω ἀπὸ τὸ κρεβάτι σου, ντύσου γρήγορα καὶ πήγαινε στὴν ἐκκλησία. Ἄναψε τὸ κερί σου, κάνε κανονικὰ τὸ σταυρό σου καὶ στάσου μὲ εὐλάβεια σὲ κάποια γωνιὰ τοῦ ναοῦ. 

Ἡ καρδιά σου στὸν Χριστό· τὰ μάτια σου στὶς ἱερὲς εἰκόνες· τὰ αὐτιά σου στὰ λόγια ποὺ ψάλλουν οἱ ψάλτες καὶ οἱ ἱερεῖς. Εἶνε λόγια χρυσᾶ, εἶνε λόγια φωτεινά, εἶνε λόγια ποὺ παρηγοροῦν τὶς πονεμένες ψυχές, εἶνε λόγια ποὺ ξυπνοῦν τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ φέρνουν δάκρυα στὰ μάτια τους. 

Ἂν ἔτσι μὲ εὐλάβεια καὶ προσοχὴ παρακολουθήσῃς ὅλα ὅσα λέγονται καὶ γίνονται στὴ θεία λειτουργία, τότε στὸ τέλος θὰ δῇς κ' ἐσὺ μεσ' στὴν καρδιά σου τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ. Καὶ μαζὶ μὲ ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα θὰ πῇς τὸ «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὔρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες· αὕτη γὰρ ἡμᾶς ἔσωσεν».

    Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 290-291 (ἀπόσπασμα).

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τὴν Κυριακή μετὰ τὰ Φῶτα

Πρὸς Ἐφεσίους δ' 7-13.

 

7 Ἑνὶ δὲ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ.

8 διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις.

9 τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς;   

10 ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. 

11 καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους,  

12 πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, 

13 μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ,

Ἀπόστολος Παῦλος  

Πηγή; Καινή Διαθήκη, σελ.776

Τὰ Ἅγια Θεοφάνεια - Καλή φώτιση!

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον γ' 13-17

 

13 Τότε παραγίνεται ὁ ᾿Ιησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν ᾿Ιορδάνην πρὸς τὸν ᾿Ιωάννην τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ.   

14 ὁ δὲ ᾿Ιωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων· ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με;  

15 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· ἄφες ἄρτι· οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην· τότε ἀφίησιν αὐτόν·

 

16 καὶ βαπτισθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺ ἀνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν καὶ ἐρχόμενον ἐπ᾿ αὐτόν· 

17 καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα. 

Πηγή: Καινὴ Διαθήκη, σελ.: 11-12

Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων - Οἱ πιὸ εὐτυχισμένοι ἄνθρωποι!

Εὐαγγέλιον κατὰ Μάρκον α' 1-8.

1 Ἀρχὴ τοῦ εὐαγγελίου ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. 

2 ῾Ως γέγραπται ἐν τοῖς προφήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου·  

3 φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ,  

4 ἐγένετο ᾿Ιωάννης βαπτίζων ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. 

5 καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτὸν πᾶσα ἡ ᾿Ιουδαία χώρα καὶ οἱ ῾Ιεροσολυμῖται, καὶ ἐβαπτίζοντο πάντες ἐν τῷ ᾿Ιορδάνῃ ποταμῷ ὑπ᾿ αὐτοῦ ἐξομολογούμενοι τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν. 

6 ἦν δὲ ὁ ᾿Ιωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καὶ ζώνην δερματίνην περὶ τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων ἀκρίδας καὶ μέλι ἄγριον.  

7 καὶ ἐκήρυσσε λέγων· ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ.  

8 ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ.                                                                                            Καινὴ Διαθήκη: 135-136.

       Χριστιανοί μου,  τί κάθεστε! Ὅταν ἀκούσετε νά χτυπᾷ ἡ καμπάνα τῆς ἐκκλησίας καὶ νὰ σᾶς καλῇ στὴν ἐξομολόγησι, μὴν ἀναβάλετε. Τρέξτε στὴν ἐκκλησία, ζητῆστε τὸν πνευματικό, ἐξομολογηθῆτε τὰ ἁμαρτήματά σας, καὶ τὰ δάκρυά σας θὰ γίνουν Ἰορδάνης ποταμός. 

Θὰ εἶστε οἱ πιὸ εὐτυχισμένοι ἄνθρωποι. Ἀπὸ πάνω σας θὰ φύγῃ ἕνα ὁλόκληρο βουνό, ποὺ πλακώνει τὴν καρδιά σας. Βουνὸ εἶνε ἡ ἁμαρτία.

     Τώρα, ποὺ μπήκαμε στὸν καινούργιο χρόνο, ὅσοι δὲν ἔχουν ἐξομολογηθῆ στὰ περασμένα χρόνια, ἂς μὴν ἀφήσουν νὰ περάσῃ κι αὐτὸς ὁ χρόνος χωρὶς μετάνοια, χωρὶς δάκρυα, χωρὶς ἐξομολόγησι. Ὅλοι στὸν Ἰορδάνη ποταμό. Ποταμὸς δέ, ὅπως εἴπαμε, εἶνε ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἐξομολόγησι.

 Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 285 (ἀπόσπασμα).

Κυριακὴ μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννησιν - Ἡ φυγὴ στὴν Αἴγυπτο καὶ τῶν 14.000 ἀναιρεθέντων νηπίων

Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον β' 13-23

13᾿Αναχωρησάντων δὲ αὐτῶν ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου φαίνεται κατ᾿ ὄναρ τῷ ᾿Ιωσὴφ λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον, καὶ ἴσθι ἐκεῖ ἕως ἂν εἴπω σοι· μέλλει γὰρ ῾Ηρῴδης ζητεῖν τὸ παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό.  

14 ῾Ο δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ νυκτὸς καὶ ἀνεχώρησεν εἰς Αἴγυπτον,  

15 καὶ ἦν ἐκεῖ ἕως τῆς τελευτῆς ῾Ηρῴδου, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἐξ Αἰγύπτου ἐκάλεσα τὸν υἱόν μου. 

16 Τότε ῾Ηρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων.  

17 τότε ἐπληρώθη τὸ ῥηθὲν ὑπὸ ῾Ιερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος·  

18 φωνὴ ἐν Ῥαμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καὶ κλαυθμὸς καὶ ὀδυρμὸς πολύς· Ῥαχὴλ κλαίουσα τὰ τέκνα αὐτῆς, καὶ οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν. 

19 Τελευτήσαντος δὲ τοῦ ῾Ηρῴδου ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ φαίνεται τῷ ᾿Ιωσὴφ ἐν Αἰγύπτῳ  

20 λέγων· ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ πορεύου εἰς γῆν ᾿Ισραήλ· τεθνήκασι γὰρ οἱ ζητοῦντες τὴν ψυχὴν τοῦ παιδίου.  

21 ὁ δὲ ἐγερθεὶς παρέλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἦλθεν εἰς γῆν ᾿Ισραήλ.  

22 ἀκούσας δὲ ὅτι ᾿Αρχέλαος βασιλεύει ἐπὶ τῆς ᾿Ιουδαίας ἀντὶ ῾Ηρῴδου τοῦ πατρὸς αὐτοῦ, ἐφοβήθη ἐκεῖ ἀπελθεῖν· χρηματισθεὶς δὲ κατ᾿ ὄναρ ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας, 

23 καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, ὅπως πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ τῶν προφητῶν ὅτι Ν α ζ ω ρ α ῖ ο ς    κ λ η θ ή σ ε τ α ι. 

Καινὴ Διαθήκη σελ. 8-9.

         Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί, ὁ Χριστὸς ἀπ' τὴν ὥρα ποὺ γεννήθηκε μέχρι τὴν ὥρα ποὺ πάνω στὸ Σταυρό εἶπε «Τετέλεσται» (Ἰωάν. 19,30), δὲν βρῆκε στὴν ἁμαρτωλὴ αὐτὴ γῆ ἡσυχία καὶ ἀνάπαυσι. Μέσα σ' ἕνα ἀκάθαρτο σταῦλο γεννήθηκε. 

Ἦταν ὁ Χριστὸς ἀκόμη βρέφος, ὅταν ὁ βασιλιᾶς Ἡρώδης τρόχισε τὰ μαχαίρια του γιὰ νὰ τὸν σκοτώσῃ, γιατὶ φοβόταν ὅτι τὸ βρέφος αὐτὸ ὅταν θὰ μεγάλωνε θὰ τὸν γκρέμιζε ἀπ' τόν θρόνο. Δὲν σκεπτόταν ὁ ἄθλιος ὅτι, μέχρι νὰ μεγαλώσῃ τὸ θεῖο Βρέφος, αὐτὸς σὰν γέρος ποὺ ἦταν θὰ εἶχε πιὰ πεθάνει. Δὲν σκεπτόταν ὁ ἄθλιος ὅτι, ἄν ἦταν ἀπ' τόν Θεό γραμμένο τὸ θεῖο Βρέφος νὰ γίνη βασιλιᾶς ὅλου τοῦ κόσμου, αὐτὸς τί θὰ μποροῦσε νὰ κάνῃ; Ποιός μπορεῖ νὰ τὰ βάλῃ μὲ τὸν Θεό; Ὅλη ἡ δύναμις τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἕνα ἄχυρο, ποὺ εὔκολα τὸ καίει ἡ φωτιά, ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ.

       Μὰ αὐτὰ δὲν τὰ σκεπτόταν ὁ Ἡρώδης. Γιατὶ τὸν εἶχε τυφλώσει ὁ σατανᾶς. Καὶ σὰν ὄργανο τοῦ σατανᾶ κατέστρωσε σχέδιο νὰ ἐξοντώσῃ τὸν Χριστό. Διέταξε νὰ σφαγοῦν ὅλα τὰ νήπια ποὺ ἦταν κάτω ἀπὸ δύο χρονῶν, μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅτι μέσα σ' αὐτὰ θὰ ἦταν κι ὁ Χριστός. Χιλιάδες τότε νήπια σφάχτηκαν σὰν ἀρνάκια, καὶ χιλιάδες μανάδες ἔκλαψαν γιὰ τὸν ἄδικο χαμὸ τῶν παιδιῶν τους. Ἀλλὰ τὰ παιδιὰ αὐτὰ ποὺ ἔσφαξε ὁ Ἡρώδης μὴν τὰ κλαῖτε. Γιατὶ βαπτίστηκαν μέσα στὸ αἶμα τους καὶ μὲ τὴν λευκὴ ψυχὴ τους πέταξαν στὰ οὐράνια κ' ἔγιναν οἱ πρῶτοι μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ.

       Τὸ σχέδιο τοῦ Ἡρώδη ἀπέτυχε. Μέσ' στὰ παιδιὰ ποὺ ἔσφαξε ὁ Ἡρώδης δὲν ἦταν ὁ Χριστός. Γιατὶ ἄγγελος προειδοποίησε τὸν δίκαιο Ἰωσὴφ γιὰ τὸν κίνδυνο ποὺ διέτρεχε τὸ θεῖο Βρέφος. Ὕστερα ἀπὸ τὴν εἰδοποίησι αὐτὴ ἡ θεία οἰκογένεια δὲν ἔπρεπε νὰ μείνῃ οὔτε λεπτὸ στὴ Βηθλεέμ. Νύχτα σηκώθηκε ἡ Παναγία, πῆρε στὴν ἀγκαλιά της τὸ θεῖο Βρέφος καὶ μὲ συνοδὸ τὸν Ἰωσὴφ ἔφυγε μακριά...

 Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 274-275 (ἀπόσπασμα).

Ἡρωικὰ παραδείγματα πίστεως

Ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς πρὸ Χριστοῦ Γεννήσεως 

Ἑβρ. ια' 9-10, 32-40 

9 Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ ᾿Ισαὰκ καὶ ᾿Ιακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς·  

10 ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός. 

32 Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, 

33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων,  

34 ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·  

35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν·  

36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς·  

37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι,  

38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς.  

39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν,  

40 τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

Ἀπόστολος Παῦλος

Πηγή: Καινὴ Διαθήκη, σελ. 895 & 897-898

Κυριακὴ τῆς πρὸ Χριστοῦ γεννήσεως

   Εὐαγγέλιον κατὰ Ματθαῖον α' 1-25 

1 Βίβλος γενέσεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ ᾿Αβραάμ.  

2 ᾿Αβραὰμ ἐγέννησε τὸν ᾿Ισαάκ, ᾿Ισαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιακώβ, ᾿Ιακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ,  

3 ᾿Ιούδας δὲ ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Εσρώμ, ᾿Εσρὼμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αράμ,  

4 ᾿Αρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αμιναδάβ, ᾿Αμιναδὰβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Σαλμών, 

5 Σαλμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ραχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ωβὴδ ἐκ τῆς Ῥούθ, ᾿Ωβὴδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιεσσαί,  

6 ᾿Ιεσσαὶ δὲ ἐγέννησε τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. Δαυῒδ δὲ ὁ βασιλεὺς ἐγέννησε τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου,  

7 Σολομὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ῥοβοάμ, Ῥοβοὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αβιά, ᾿Αβιὰ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ασά,  

8 ᾿Ασὰ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσαφάτ, ᾿Ιωσαφὰτ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωράμ, ᾿Ιωρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Οζίαν,  

9 ᾿Οζίας δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωάθαμ, ᾿Ιωάθαμ δὲ ἐγέννησε τὸν ῎Αχαζ, ῎Αχαζ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Εζεκίαν,  

10 ᾿Εζεκίας δὲ ἐγέννησε τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αμών, ᾿Αμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσίαν,  

11 ᾿Ιωσίας δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος.  

12 Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος ᾿Ιεχονίας ἐγέννησε τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησε τὸν Ζοροβάβελ,  

13 Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αβιούδ, ᾿Αβιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελιακείμ, ᾿Ελιακεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αζώρ,  

14 ᾿Αζὼρ δὲ ἐγέννησε τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Αχείμ, ᾿Αχεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελιούδ,  

15 ᾿Ελιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ελεάζαρ, ᾿Ελεάζαρ δὲ ἐγέννησε τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιακώβ,  

16 ᾿Ιακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν ᾿Ιωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη ᾿Ι η σ ο ῦ ς  ὁ λεγόμενος  Χ ρ ι σ τ ό ς.  

17 Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ ᾿Αβραάμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες.  

18 Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ ᾿Ιωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ῾Αγίου.  

19 ᾿Ιωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν.  

20 ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· ᾿Ιωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν ῾Αγίου·

21 τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.  

22 Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος·  

23 ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός.  

24 Διεγερθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ,  

25 καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ι η σ ο ῦ ν. 

Καινὴ Διαθήκη σελ. 3-6.

  

           ...Ἐνῷ οἱ γενιὲς τῶν ἀνθρώπων φεύγουν, ἕνας μένει. Μένει ὁ Χριστός. Ἂς τὸν πιστέψουμε. Ἂς τὸν ἀγαπήσουμε κι ἂς τὸν λατρεύσουμε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά, ὅπως τὸν πίστεψαν, τὸν ἀγάπησαν καὶ τὸν λάτρευσαν ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ἀπ' ὅλες τὶς γενιὲς ποὺ πέρασαν, κι ὅπως θὰ τὸν πιστέψουν, θὰ τὸν ἀγαπήσουν καὶ θὰ τὸν λατρεύσουν χιλιάδες καὶ ἑκατομύρια καὶ τῶν ἄλλων γενεῶν ποὺ ἔρχονται ὕστερ' ἀπὸ μᾶς.

     Ὦ Χριστέ! Αἱ γενεαὶ πᾶσαι σὲ ὑμνοῦν. Κ' ἐγώ, ἕνα φυλλαράκι μέσα στὸν κόσμο αὐτό, δὲν θὰ πάψω νὰ σὲ ὑμνῶ καὶ νὰ σὲ δοξάζω, καὶ μαζί μὲ τοὺς ἀγγέλους τώρα στὴν γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων νὰ λέω· «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14).

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 273 (ἀπόσπασμα).

Κυριακὴ τῆς παραβολῆς τοῦ Μεγάλου Δείπνου - Ὄχι προφάσεις

Εὐαγγέλιον κατά Λουκᾶν ιδ' 16-24

16 ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς·  

17  καὶ ἀπέστειλε τὸν δοῦλον αὐτοῦ τῇ ὥρᾳ τοῦ δείπνου εἰπεῖν τοῖς κεκλημένοις· ἔρχεσθε, ὅτι ἤδη ἕτοιμά ἐστι πάντα.   

18 καὶ ἤρξαντο ἀπὸ μιᾶς παραιτεῖσθαι πάντες. ὁ πρῶτος εἶπεν αὐτῷ· ἀγρὸν ἠγόρασα, καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.  

19 καὶ ἕτερος εἶπε· ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά· ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον.  

20 καὶ ἕτερος εἶπε· γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν.  

21 καὶ παραγενόμενος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ἀπήγγειλε τῷ κυρίῳ αὐτοῦ ταῦτα. τότε ὀργισθεὶς ὁ οἰκοδεσπότης εἶπε τῷ δούλῳ αὐτοῦ· ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ῥύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε.  

22 καὶ εἶπεν ὁ δοῦλος· κύριε, γέγονεν ὡς ἐπέταξας, καὶ ἔτι τόπος ἐστί.  

23 καὶ εἶπεν ὁ κύριος πρὸς τὸν δοῦλον· ἔξελθε εἰς τὰς ὁδοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ ἀνάγκασον εἰσελθεῖν, ἵνα γεμισθῇ ὁ οἶκος μου.  

24 λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων τῶν κεκλημένων γεύσεταί μου τοῦ δείπνου.  

Καινή Διαθήκη, σελ.308-309.

Ὄχι προφάσεις 

      ... Αὐτὰ ὅλα τοὺς κρατοῦν μακριὰ ἀπ'τὸν Θεό, μακριὰ ἀπ' τὸ θεϊκὸ τραπέζι. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ στὴν ἐκκλησία δὲν πατᾶνε, προσευχὴ δὲν κάνουν, ἁγία Γραφὴ δὲν διαβάζουν, νηστεῖες δὲν τηροῦν, σὲ ἐξομολόγησι δὲν πᾶνε, θεία κοινωνία δὲν γνωρίζουν.
Ὅλα τὰ θρησκευτικά τους καθήκοντα τὰ ἀμελοῦν. 

Καὶ ἂν κανεὶς τοὺς ῥωτήση, γιατί δὲν ἐκκλησιάζεστε, γιατί δὲν κάνετε τὴν προσευχή σας, γιατί δὲν διαβάζετε τὸ Εὐαγγέλιο, γιατί δὲν τηρεῖτε τὶς νηστεῖες, γιατί ἀμελεῖτε τὰ θρησκευτικά σας καθήκοντα, τί ἀπαντοῦν; 

Ὅ,τι ἀπάντησαν καὶ οἱ πρῶτοι ποὺ κάλεσε ὁ Κύριος στὸ τραπέζι. «Ἀγρὸν ἠγόρασα..., ζεύγη βοῶν ἠγόρασα..., γυναῖκα ἔγημα...» (Λουκ. 14,18-20). Βρίσκουν χίλιες δυὸ προφάσεις γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴ συμπεριφορά τους. 

Κι ὅπως εἶπε κάποιος σοφὸς, ὁ ἁμαρτωλὸς μπορεῖ νὰ κουραστῇ νὰ ἁμαρτάνῃ, ἀλλὰ δὲν θὰ κουραστῇ ποτὲ νὰ δικαιολογῆται.

Δικαιολογεῖται ὁ ἁμαρτωλός, γιατὶ δὲν ἐκκλησιάζεται, δὲν νηστεύει, δὲν ἐξομολογεῖται, δὲν κοινωνάει, δὲν προσεύχεται, δὲν διαβάζει τὴ Γραφή. Ἀλλὰ μάταια κοπιάζει νὰ δικαιολογηθῇ. Μάταια γίνεται δικηγόρος τοῦ ἑαυτοῦ του. Θά 'ρθῃ ἡ ὥρα ποὺ ὅλες οἱ δικαιολογίες καὶ οἱ προφάσεις θὰ πέσουν σὰν νὰ εἶνε χάρτινοι πύργοι. 

Ἀνθρώπους γελοῦν καὶ ἀπατοῦν μὲ διάφορα ψέμματα καὶ δικαιολογίες, ἀλλὰ τὸν Θεὸ ποιός μπορεῖ νὰ τὸν γελάσῃ, ποιός μπορεῖ νὰ τὸν ἀπατήσει; Κανένας ἀπολύτως. 

Ἀπὸ τώρα ἀκούγεται ἡ φοβερὴ προειδοποίησι· Κανεὶς ἀπ' αὐτούς, ποὺ δὲν τίμησαν τὴν πρόσκλησι, δὲν θὰ γίνῃ πιὰ δεκτὸς στὸ τραπέζι τοῦ Θεοῦ. Θὰ μείνῃ ἔξω τοῦ δείπνου, ἔξω τοῦ νυμφώνος, ἔξω τοῦ παραδείσου.

 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 266-267 (ἀπόσπασμα).

_____________________________________________________________________________________________________________

Πολλοὶ ἄνθρωποι ἔχουν ἄγνοια, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, 

εὐχόμαστε νὰ γνωρίσουν τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλοι νὰ σωθοῦμε.

Κυριακή τῆς θεραπείας τῆς συγκυπτούσης γυναικός- Γιατί ἀπουσιάζεις;

Eὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιγ' 10-17

10 ῏Ην δὲ διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι.  

11 καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές.  

12 ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ ᾿Ιησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου·  

13 καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. 

14 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ ᾿Ιησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. 

15 ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; 

16 ταύτην δέ, θυγατέρα ᾿Αβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου;  

17 καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ. 

Καινὴ Διαθήκη, σελ. 302-303.

Γιατί ἀπουσιάζεις; 

     ... Ἄχ, χριστιανοί μου! Αὐτή ἡ γυναίκα τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου πόσους χριστιανούς δέν θά δικάση κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως; Ἡ γυναίκα αὐτή ἄρρωστη, σακατεμένη, σέ ἀθλία κατάστασι, βαδίζοντας μὲ τὰ τέσσερα, πήγαινε κάθε Σάββατο στὴ συναγωγή. Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί δὲν ἔχουμε τὸ Σάββατο·  ἔχουμε τὴν Κυριακή. Ἡ Κυριακὴ ἀντικατέστησε τὸ Σάββατο. 

Ἡ Κυριακὴ εἶνε ἡ μέρα ἡ μεγάλη καὶ ἡ ἔνδοξη. Ἡ Κυριακὴ εἶνε ἡ μέρα ποὺ ὁ Χριστὸς νίκησε τὸ θάνατο, ἔφερε νέα ζωὴ καὶ δημιούργησε τὸ νέο κόσμο, τὸν κόσμο τῆς χάριτος. Καὶ θὰ ἔπρεπε τὴν Κυριακὴ νὰ τὴν τιμοῦμε οἱ χριστιανοὶ μὲ ἐξαιρετικὴ εὐλάβεια.

Θὰ ἔπρεπε τὴν ἅγια αὐτὴ μέρα νὰ σταματοῦν ὅλες οἱ ἐργασίες ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ἀπόλυτα ἀπαραίτητες καὶ ἀναγκαίες. Θὰ ἔπρεπε τὴ μέρα αὐτὴ οὔτε ποδόσφαιρο οὔτε θέατρα οὔτε κινηματογράφοι οὔτε ἐκδρομὲς νὰ γίνωνται.  Ἀλλ' ὅλοι καὶ ὅλες νὰ τρέχουν στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ λατρεύσουν τὸν Θεό, τὴν Ἁγία Τριάδα, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱό καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Γιατὶ αὐτὰ τὰ τρία πρόσωπα τῆς ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος ἐργάστηκαν γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. 

Ὁ Πατέρας θέλησε, ὁ Υἱὸς ἦρθε στὴ γῆ, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο φώτισε τὸν κόσμο. Γι' αὐτὸ καὶ στὸ τέλος τῆς θείας λειτουργίας λέμε· «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον. Εὔρομεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες. Αὕτη γὰρ ἡμᾶς ἔσωσεν»...

    ... Κι ὅπως ἡ γυναίκα τοῦ σημερινοῦ Eὐαγγελίου μπῆκε στὴ συναγωγὴ μὲ σκυμμένο τὸ κεφάλι καὶ βγῆκε μὲ τὸ κεφάλι ὄρθιο βλέποντας τὸν οὐρανό, ἔτσι καὶ κάθε ψυχή, ποὺ τὴ λύγισε ὁ σατανᾶς καὶ τὴν ἔκανε νὰ βλέπῃ μόνο τὰ χαμηλά, μόνο τά γήινα καὶ τὰ ἐγκόσμια, μόνο τὰ ἁμαρτωλά, ὕστερα ἀπὸ ἕναν ἐκκλησιασμό βγαίνει διαφορετική. Αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία μας, «Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας», γίνεται μιὰ πραγματικότητα. Ἡ ψυχὴ αὐτὴ συνεχῶς ὑψώνεται, φτάνει μέχρι τὰ ἄστρα, περνᾷ τὰ ἄστρα, ἀγγίζει τὸν Θεό, ἑνώνεται μὲ τὸν Θεό...  

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 259-261 (2 ἀποσπάσματα).

Κυριακή τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἱεριχοῦς - Περνᾷ ὁ Χριστός!

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιη' 35-43.

35 Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ ἐγγίζειν αὐτὸν εἰς ῾Ιεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν· 

36 ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα.  

37 ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται.  

38 καὶ ἐβόησε λέγων· ᾿Ιησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με· 

39 καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με.  

40 σταθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν  

41 λέγων· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. 

42 καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. 

43 καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ. 

Καινή Διαθήκη, σελ. 328

Περνᾷ ὁ Χριστός!

           ...Τὸ πέρασμα τοῦ Χριστοῦ σήμερα δὲν εἶναι βεβαίως αἰσθητὸ σὲ ὅλους, ὅπως ἦταν τότε, κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς παρουσία του καὶ ἰδίως κατὰ τὸ τριετὲς διάστημα τῆς δημόσιας δράσεως του. Εἶνε ὅμως πραγματικό. Τότε τόν ἔβλεπαν ἀκόμη καὶ οἱ ἐχθροί του, ὁ Ἄννας καὶ ὁ Καϊάφας. 

Ἀπὸ τὴν ἀνάστασί του ὅμως καὶ ἑξῆς ὁ Χριστὸς εἶνε μὲν παρών, ἀλλὰ τὸν βλέπουν μόνο οἱ πιστοὶ μαθηταί του. Ὁ ἴδιος ὑποσχέθηκε σ' αὐτούς· «Καὶ ἱδοὺ ἐγὼ μεθ' ἡμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28, 20). Παρών λοιπόν πραγματικά ὁ Χριστός, ἀλλά ἡ παρουσία του γίνεται αἰσθητὴ κατ' ἄλλο τρόπο. Τώρα ἡ παρουσία του εἶνε ἀληθινὴ ἀλλὰ μυστική, δηλαδὴ ἐν μυστηρίῳ, καὶ γίνεται αἰσθητὴ διὰ τῆς πίστεως.  

       Κάθε φορά, ποὺ γίνεται θεία λειτουργία καὶ πηγαίνουμε μὲ πίστι στὸ ναό, βλέπουμε νὰ περνᾷ ὁ Χριστὸς μπροστά μας. Ἡ μικρὰ εἴσοδος, ὅταν περνᾷ τὸ Εὐαγγέλιο, δείχνει τὴν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο καὶ τὴν ἔναρξι τοῦ κηρύγματός του. Ἡ μεγάλη εἴσοδος, ὅταν περνοῦν τὰ ἅγια, δείχνει τὴν εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ θυσιασθῇ. 

Κι ὅταν πλέον βγαίνει τὸ ἅγιο ποτήριο γιὰ νὰ κοινωνήσουν οἱ πιστοί, σᾶς ἐρωτῶ, δὲν πιστεύουμε ὅτι ἐκείνη τὴ στιγμὴ ὁ Χριστὸς βρίσκεται ζωντανός μπροστά μας καὶ κοινωνοῦμε τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα του; 

Κάθε φορὰ ποὺ ὁ πιστὸς χριστιανὸς ἔρχεται στὴ θεία λειτουργία, βρίσκεται στὴ Βηθλεέμ, στὴ Γαλιλαία, στὴν Ἱερουσαλήμ, στὸ ὑπερῷο τοῦ μυστικοῦ δείπνου, στὸ Γολγοθᾶ, στοὺς Ἐμμαούς, στὴ Βηθανία·  ἀκούει καὶ βλέπει τὸν Χριστό, τὸν ἀγγίζει καὶ τὸν παίρνει πραγματικὰ μέσα του μὲ τὴ θεία κοινωνία, ὅπως οἱ ποιμένες καὶ οἱ μάγοι τὸν προσκύνησαν στὸ σπήλαιο καὶ ὅπως οἱ μαθηταὶ τότε ποὺ τὸν εἶχαν ἀνάμεσά τους στὸ ὑπερῷο τὴ νύκτα τῆς Μεγάλης Πέμπτης... 
 

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 310-311 (ἀπόσπασμα).

Κυριακὴ τοῦ πλουσίου ἄρχοντος - Πῶς θὰ νικήσει ἡ Ὲλλᾶς;

Eὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν ιη' 18-27

18 Καὶ ἐπηρώτησέ τις αὐτὸν ἄρχων λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 

19 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός.  

20 τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου.  

21 ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου.  

22 ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.  

23 ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα.  

24 ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ!  

25 εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.  

26 εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι;  

27 ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν. 

Καινὴ Διαθήκη σελ. 326-327.

   
    ... Τὴ νεότητα, ἀγαπητοί μου, πρέπει νὰ τὴν κερδίσῃ ὁ Χριστός, ὄχι ὁ διάβολος. Καὶ γιὰ νὰ κερδηθῇ ἡ νεότητα, πρέπει ὅλοι ὅσοι πιστεύουμε στὸ Χριστὸ νὰ κοπιάσουμε. 

Καὶ γιὰ ν' ἀναφέρουμε ἕνα παράδειγμα, πρέπει νά κοπιάσουμε ὅπως ὁ Ἅγιος Δημήτριος, ποὺ μὲ τὰ λόγια καὶ τὸ παράδειγμά του μάζεψε ἀπὸ τὰ σοκάκια τοῦ διαβόλου τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς νέους τῆς Θεσσαλονίκης, καὶ τοὺς ἀνέδειξε ἀληθινοὺς στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ. 

Ἕνας ἀπὸ τοὺς μαθητάς του αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ Νέστωρ. Ὁ νέος αὐτὸς μὲ τὴν πίστι στὸν Χριστὸ νίκησε τὸν εἰδωλολάτρη ἀθλητὴ Λυαῖο. Τὸν νίκησε μὲ τὴ φωνὴ «Θεὲ τοῦ Δημητρίου, βοήθει μοι». 

Τέτοιοι νέοι πρέπει νὰ γίνουν ὅλοι οἱ νέοι τῆς Ἑλλάδος, ἂν θέλουμε ἡ Ἑλλὰς νὰ νικᾷ πάντοτε τοὺς Λυαίους, τοὺς ἐσωτερικοὺς καὶ ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς.

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Πηγή: Κυριακή, Ἐπισκόπου Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 304-305 (ἀπόσπασμα).